AMERİKA İLE DOST OLANLAR, İRAN'I DÜŞMAN İLAN ETTİLER!

Füze kalkanına evet diyerek İsrail'i koruma görevini üstlenenlere, medyanın ve vatandaşın sessiz kalmasına Muharrem Bayraktar'dan öfkeli bir yorum

AKP’nin füze kalkanı sistemini kabul ederek başta İran ve Suriye’yi resmen düşman kategorisine sokması ve İsrail’e gelecek bir saldırıda Siyonistlerin koruyuculuğuna soyunması, AKP’ye oy veren Müslüman kesimi çok memnun etti mi acaba?

Yahudileri koruyarak ve bir Müslüman ülke ile İsrail uğruna düşman olarak siyaset yapanlara bu millet “nasıl evet der” ben anlayabilmiş değilim.

Ya şu “yandaş, necip, dinci basına” ne demeli?

Bakın füze kalkanının kabul edildiği Lizbon Zirvesi’nde, ABD’nin emirlerini aynen yerine getirerek atılan imzaya nasıl alkış tutuyorlar:
Yeni Şafak: Büyük memnuniyet duyuyoruz. Köprüler atıldı, Avrupa daha yakın! NATO’nun prestijini Türkiye korudu!

Takvim: Türkiye, ilkeli duruşuyla zirveye damgasını vurdu. Obama ve Gül’ün “liseli arkadaş” gibi yakınlığını, 26 ülke lideri hayranlıkla izledi. Dünya bizi konuşuyor.

Star: Yeni Türkiye farkı! Sağlam durduk, netice aldık!

Sabah: Çok konuşulduk! Lizbon Zirvesi’ne damga vurduk! Bizi konuştular!

Bugün: İstediğimizi aldık, çok memnunuz! Cumhurbaşkanı Gül, zirvenin arzu ettikleri çerçevede geçtiğini belirtti. “Büyük memnuniyet duyuyoruz” dedi.

Zaman: NATO’nun prestijini koruduk.

Koro halinde bu tarihi skandalı alkışlayan hükümet destekçisi medyadan bir Allah’ın kulu çıkıp da “yahu bu füze kalkanı açıkça İsrail’i korumak, İran’ı saldırılara açık bir pozisyona düşürmek için kuruluyor. Davos’ta Wan münit çekip Lizbon’da İsrail’in koruyucusu olmayı kabul etmek ne biçim iş?” diye sormadı. Soramadı. Soramazlar.

Bunların “Siyonizm karşıtlığı, İsrail’e sözümona bağırıp çağırmaları hikaye.

ABD’nin doğal müttefiki olmayı kabul ederseniz o ABD sizi İsrail’in bodyguardı yapar, sesinizi bile çıkartamazsınız.

NATO, Türkiye’nin bütün isteklerini kabul etmiş, imzalanan belgede “ülke ismi yer almamış, yani İran’ın adı geçmiyormuş” balonunu manşete taşıyan yandaş basını, Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy şöyle yalanlıyor:

“Belgelerde ülke ismi geçmiyorsa da füze tehdidinin İran’dan geldiği açık. Biz kediye kedi deriz. Füze tehdidi İran’dır.”

Avrupalılar açıkça “kediye, kedi” diyor ama bizim politikacılarımız, bizim ABD kölesi siyasetçilerimiz ve onların her yaptığını (İsrail’i korumaya soyunmalarını bile!”) din u iman uğruna alkışlayan yandaş medyamız kediye kedi diyemiyorlar.

Diyemezler.

Halkı kandırmak zorundalar.

İsrail’in yeryüzündeki en büyük müttefiki olduklarını, Yahudi devletinin olası bir saldırı halinde koruyuculuğuna soyunduklarını, bu misyonu kabul ederken “istediğimizi aldık!” diye vatandaşı kandırmaya devam edeceklerini, İsrail’i korumak uğruna Türk topraklarını tehlikeye attıklarını, 400 yıldan beri savaşmadığımız İran’la ,Batılı dostları uğruna “düşman” olmayı kabul ettiklerini halktan gizlemek zorundalar.

Bu halk bu oyunu görmezse helak olur.


Muharrem BAYRAKTAR
22 Kasım 2010


FÜZE KALKANI'NA 'EVET'

---

NATO'da yırtılan yine Türkiye'nin yakası


Bir mübarek bayramı daha geri de bıraktık. Yalan, istimrar, oyun, teslimiyet ne yazık ki bayramda da ara vermedi. Yine aldatma ve kandırma gayretleri camilere kadar taşındı, yine insanların inancı siyasi istismar aracı haline getirildi, yine ihanet hem de çift taraflı olarak zirve yaptı. NATO toplantısı ve sonrasındaki açıklamalar Türkiye'nin nasıl yönetildiğini, nasıl kuşatıldığını acı biçimde ortaya koydu.

Camiler istismar mekanı

Her biri ayrı bir yazı konusu olacak bu gelişmeleri satır başlarıyla da olsa değerlendirmeye çalışalım. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın bayramlarda kayıplara karışması millete birkaç gün nefes alma imkanı veriyor. Ancak bu defa fazla uzun sürmedi. Şanlıurfa Milletvekili Mustafa Kuş'un cenazesi başbakana kaldığı yerden devam etme imkanı verdi. Camiler AKP için yine siyasi istismar mekanlarına dönüştü.

CHP'de AKP'den geri kalmıyor

Kemal Kılıçdaroğlu ile birlikte makas değiştiren ve her türlü istismarda AKP ile yarışmaya başlayan CHP'de de bayram benzer görüntülerle geçti. Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya'nın mezarlarını ziyaret, Kılıçdaorğulu ile ilgili bugüne kadar yaptığımız tespitlerin ne kadar doğru ve haklı olduğunu göstermekle kalmadı, CHP'nin bu ihanet sürecinde AKP ile nasıl kolkola gireceğini de belgeledi.

AKP'nin yalan, talan ve ihanet siyasetine, CHP'nin ondan geri kalmamaktaki gayretine bundan sonra da çok tanık olacağız. Bunları daha çok yazıp konuşacağız. Şimdilik bu konuyu bir kenara koyup, Türkiye'nin uluslararası alandaki saygınlığını ve etkinliğini doğrudan ilgilendiren ve ülkenin geleceğiyle ilgili çok önemli sonuçlar ortaya koyan Lizbon'daki NATO toplantısı, alınan kararlar ve Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün dönüş yolunda yaptığı değerlendirmelerle ilgili tespitlerimizi paylaşalım;

Kaybeden yine Türkiye

Toplantı sonrasında yapılan resmi açıklamalar besleme ve yanaşma güruhu tarafından zafer nidalarıyla karşılansa da bizi tatmin etmedi. Türkiye'nin beklentileri ile ortaya çıkan sonuç arasında neredeyse uçurumlar bulunmaktadır. Ne hedef ülkeler, ne komuta konusunda önceden yapılan değerlendirmelerin, Türkiye'nin olmazsa olmazlarının hiç biri uzlaşma metninde yer almamıştır. AKP'nin dahil olduğu her mesele de olduğu gibi, yine kaybeden Türkiye olmuştur. NATO'nin yeni konseptinde en çok tavizi verip, en az faydayı elde eden ülke ne yazık ki Türkiye'dir.

Bunun neresi başarı?

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün uçakta gazetecilere yaptığı açıklamaların satır araları işin aslının ne olduğunu bütün çıplaklığı ile ortaya koymaktadır. Bu açıklamalardan olumlu ve faydalı bir sonuç çıkarabilmek için besleme ve yanaşma olmak bile yetmez. Ortada çok ciddi bir akıl sorunu olduğu görülüyor. Ya bu insanlar bizim aklımızla alay ediyor veya anlamakta bir problemleri var. Türkiye toplantı öncesinde, "komuta bizde olacak, butona biz basarız" iddiasıyla ortaya çıktı ve konuda en küçük bir taviz verilmeyeceğini söyleyerek Lizbon'a gitti. Oysa çıkan karar bu yönde olmadı.

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'de "komutanın içinde biz de olacağız" sözüyle aslında Türkiye'nin kaybettiğini kabul ediyor. Komutanın bizde olması, butona bizim basmamız başka şeydir, komutanın içinde bizim olmamız başka şey. Birinde tam yetki ve irade vardır. Diğerinde ise genel iradeye, alınan karara uymak vardır. Biz tam yetkiyle yola çıkıp, alınan karara uymakla yetinmiş durumdayız. Bu şart zaten bütün üyeler için geçerlidir. Bunun neresi başarı, neresi zaferdir?

Balistik füzelerin yeri belli değil mi?

Cumhurbaşkanı Türkiye'nin NATO içindeki ilkesel duruşunu anlatırken, 3 madde sıralıyor. Bunlardan birincisi tehdit algılamasında her hangi bir ülkenin değil, balistik füzelerin esas alınacağıdır. "Hangi ülkede varsa, onları kapsar" sözüyle de bu tespitine açıklık getiriyor. Bu durumda sormak gerekmez mi, Sayın Cumhurbaşkanı balistik füzelerin hangi ülkede olduğu belli değil mi? Sizin adını vermemeniz o ülkeleri, mesela İran'ı ne kadar tatmin eder?

Düşman kim?

İkinci maddede savunma sisteminin her yeri ve her şeyi kapsayacağı yer alıyor. Ne güzel. Bu durumda da şunu sormak gerekmez mi? Peki düşman kim? Sistem belli, savunma şekli belli, tedbir çok yönlü ve kapsamlı, ama ortada düşman yok. Üçüncü madde ise herkesin maliyete eşit olarak katılacağıdır ki, doğrusunu isterseniz bu konuda da ciddi endişelerimiz var. Cumhurbaşkanı Gül'ün "Türkiye huysuzluk yapan bir ülke değil" sözü zaten bütün bu kararların nasıl alındığını ve nasıl kabul edildiğini anlamaya fazlasıyla yetiniyor. Söyledikleriniz ve iddialarınız sadece sizinle sınırla kalırsa, önünüze konulan her şeyi kabul eder ve onaylarsanız elbette huysuzluk yapmamış olursunuz. Ancak bu doğruyu yaptığınız ve haklı olduğunuz anlamına gelmez.

Dış basın bizi doğruluyor

Lizbon toplantısında Türkiye'nin bütün iddia ve taleplerinden vazgeçtiği ve önüne konulan her şeyi kabul ettiği sadece bizim iddiamız değildir. Dış basındaki değerlendirmeler de bu yöndedir. Nitekim, Wall Street Journal'da çıkan bir yazıda "Türkiye'nin toplantıdan önceki haftalarda ortaya attığı taleplerinin çoğu ya bir kenara itildi, ya da- kontrol merkezinin Türkiye'de olmasına ilişkin olanı gibi daha sonra görüşülmek üzere ertelendi. Zirveye katılanlar, Türk Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün bu konuları Cuma günü bastırmadığını söylediler." Denilmiştir.

Eksen şimdi mi yerine oturdu?

Sayın Cumhurbaşkanının bütün bunları getirip bağladığı yer, eksenin asıl şimdi yerine oturduğu iddiasıdır. Bunun altını da demokrasi, insan hakları, serbest piyasa ve yapılan son anayasa değişikliği ile dolduruyor. Düne kadar Türkiye'de eksen kayması yoktu, şimdi kaymakla kalmamış bir de yerine oturmuş. Çünkü demokrasi ve insan hakları varmış, son anayasa değişikliği de bunu gösteriyormuş. Bu sözlerin bugün için anlamı nedir, gerçekten anlamakta zorluk çekiyorum. Demokrasi ile bölücülerin azdırılması, taşların toplanıp hainlerin salınması, yandaşların palazlanması kastediliyorsa bu doğrudur. Ancak makul ve mutedil vatandaş için demokrasi kaf dağının ardındadır. Nitekim adına Ergenekon denilen davanın yargılama sürecinden kendisinin de rahatsız olduğunu kendi beyanlarından biliyoruz. Anayasa değişikliğinin ne sonuç doğurduğunu ise yaşayarak gördük. Yargı tam olarak ele geçirilince eksen de asıl yerine oturmuş oldu.

Kürt sorunundan nasıl kurtulacağız?

Bu değerlendirmeleri daha da önemli ve anlamlı kılan nokta ise "Kürt sorunundan kurtulacağız" sözüdür. Kürt sorunundan kurtulmayı bu ülkede yaşayan namuslu, vicdanlı, birlik ve bütünlükten yana olan herkes ister. Bütün mesele nasıl kurtulacağımızdadır. Malum, Sayın Cumhurbaşkanı daha önce de "güzel şeyler olacak" demişti. O güzel şeylerin ne olduğunu Habur'da gördük. "Kürt sorunundan kurtulacağız" sözünün arkasından da sakın İmralı ile yapılan pazarlıklar ve oradaki caninin taleplerinin dikkate alınması olmasın? Ne de olsa herkese istediğini vermenin, önümüze konulan her şeyi kabul edip onaylamanın geçerli olduğu ve bunun büyük bir başarı olarak takdim edildiği bir dönemden geçiyoruz.

Orhan KARATAŞ
22.11.10

---

"One minute" nerede kaldı?


‘Füze Kalkanı’ konusu ucundan tartışılmaya bir başlandı, daha ne olduğunu anlamadan baktık ki; Cumhurbaşkanı basmış imzayı.

İşlem tamam.

Cumhurbaşkanı; “Brüksel’de NATO bizi konuştu” demiş.

İyi de ne konuştu?

“Kerizleri yine kandırdık”mı dedi, yoksa başka bir şey mi?

“Türkiye istediklerini aldı”demiş Cumhurbaşkanı.

İyi de ne aldı?

Cunhurbaşkanı; “Metinden İran çıkarıldı” demiş.

Buna karşılık Sarkozy; "Biz kediye kedi deriz, tehdit İran'dır" şeklinde bayanat vermiş.

Başbakan, kontrol ve kumanda bizde demiş.

Hangi karar?

Füze havada iken Başbakan’a açıp soracaklar zahir; “Füze geliyor, ne yapalım?”

Dünyanın hiçbir ülkesinde ülke için böyle hayati bir konuda, muhalefetle konuşulmadan, Meclis’te tartışılmadan, kalkıp imzalanmaz böyle bir anlaşma.

Başbakan konutta, Cumhurbaşkanı Köşkte, koltuklarını değiştirirken dahi eşine ve çocuklarına danışır mı?

Kesinlikle öyledir.

Peki aynı Cumhurbaşkanı ve Başbakan, ülkeyi ileride önemli bir taahüde sokacak anlaşmayı, neden gizlemek gereği duymuştur Meclis’ten ve Muhalefet’ten?

Muhalefet’in, tüm bu gelişmeleri basından takip etmek zorunda kalışını, kim nasıl izah edebilir bana?

Füze Kalkanı’nın, şuna buna faydası konuşulurken, Türkiye’ye ne faydası olduğunu kim açıklayabilir bana?

İşin aslı şu:

Başından bu yana teslimiyetçi bir dış politika izleyen AKP Hükümeti, bu anlaşmayı, tartışmadan uzak tutup, ‘seve seve’ imzalamak zorunda bırakılmıştır.

Zira ipin ucu puştun eline geçmiştir Dış Politika’da.

Kimse kimseyi kandırmasın.

Haysiyetli Dış Politika iddiasında bulunanlar da, bu olanları iyi tahlil etsin.

Bu kalkan meselesinin bir tek amacı vardır.

Diğer konuşulanların tamamı laf-ı güzaftır.

İsrail’i İran tehdidinden korumanın dışında, tali hiçbir amacı da yoktur.

Nerede kaldı "One minute"?

Önce Davos’ta yalandan kabadayılık yap, şimdi de Brüksel’de İsrail’i savunmak için Füze Kalkanı'na aç topraklarını.

Oldu mu bu şimdi?


Lütfü TÜRKKAN
22.11.10

İran ile savaşa adım adım

Eski MGK sekreteri E. Orgeneral Tuncer Kılınç, ‘bazılarına göre’ dine – imana, Müslümana karşı bir askerdi. Darbeciydi, Ergenekoncuydu. Bu ülkede kendilerini “dinin” temsilcisi olarak gören “Emevi siyaseti” temsilcileri Tuncer Paşa ve benzerlerini cuntacı – din düşmanı diye yaftaladılar.

Tuncer Kılınç “çok önemli” bir laf etmişti oysa.

Demişti ki “Türkiye, AB ve Amerika ile değil, İran, Çin ve Rusya ile ittifaka girmelidir.”

Çünkü akılsız siyasetçilerin göremediğini görmüş, AB ve ABD’ye köle olarak ülkenin teslim bayrağını çekmektense “şeriatçı da olsa” ülkenin stratejik çıkarları gereği komşumuz İran’ı da içine alan yeni bir ittifak önermişti.

Ama bu düşüncesi ABD ve İsrail için çok tehlikeli idi.

İran’ı bölgedeki Amerikan ve İsrail menfaatleri için en büyük tehlike olarak gören Beyaz Saray’ göre , “Türk askeri içindeki” bu çok tehlikeli düşünceyi edilmeliydi. Çünkü bu düşünce aslında ordu içinde filizlenen yeni ulusal düşünceyi aksettiriyordu.

Dolayısıyla “çok tehlikeliydi!” idi ve ezilmeliydi.

Bir anda Ergenekon rüzgarı esti.

Bir anda Tuncer Kılınç Paşa ve arkadaşları bir biri ardına gözaltına alındı.

Malum medya bayram ediyordu.

Bu generaller din düşmanıydı zaten. Üstelik cuntacıydılar da.

Yüzlerce general, albay, yarbay, yüzbaşı, teğmen gözaltına alındı, ifade verdi, tutuklandı.

Asker sustu!

İran’la Çin’le ittifaktan bahseden askerler “köklü bir şekilde susturuldu!”

Bu defa konuşma sırası ABD’ye geldi.

“Füze kalkanını Türkiye’ye kuracağız!” dediler.

Ankara hık–mık etmeye kalmadan projeyi kabul ettirdiler.

“Bizi kullanmaya devam edin!” diye yalvaran AK siyasetçiler, son olarak ülkeyi İran’la savaşın eşiğine getirdiler.

“Son kullanma tarihleri geçinceye” kadar bu gaflete alet olacaklar belli ki.

Füze kalkanı, açık ve net bir şekilde İsrail’i İran saldırılarından korumak için ve “İran’ın İsrail’e atacağı füzeleri engellemek için” oluşturulmuş bir proje.

Yani İsrail İran’ı füzelerken İran’dan gelecek savunma füzelerini AK Parti’nin “füze kalkanı” engelleyecek.

İsrail İran’ı AKP sayesinde bombalayacak.

İran AKP yüzünden kendini savunamayacak.

Abdullah Gül füze kalkanının onaylandığı Lizbon Zirvesi için “tam istediğimiz gibi bir anlaşma oldu!” diyor.

Evet Sayın Cumhurbaşkanı “siz tam olarak İsrail’i korumak istiyordunuz, Müslüman İran’ı haçlı ABD ile birlikte yok etmek istiyordunuz da” bunu neden miletten gizlediniz?”

Davos’ta İsrail’e “Wan Münit!” çeken Başbakan Erdoğan, Siyonist İsrail’i İran’a karşı koruma görevini kabul ederek aslında “İran’a Wan Münit” çekti.

Bu gelişme, Almanya ile işbirliği yaparak Alman gemileri Goeben ve Breslau’nun Rus limanlarını bombalamalarına izin verip Osmanlıyı Birinci Dünya Savaşı’na sokan İttihat ve Terakki zihniyetinin tezahürüdür.

O savaş Osmanlının sonunu getirdi.

Bugünkü anlaşma ile de Türkiye’yi İran’la ve İslam dünyası ile karşı karşıya getirecekler.

Yeni ve pis bir savaşta, “nükleer füzelerin yok edici savaşında” Türkiye’yi cephe ülkesi yapacaklar.

Topraklarımızdan İran’a atılacak bir ABD füzesi “bizi İran’a savaşın eşiğine getirecek.”

Erdoğan istediği kadar “füzelerin kontrolü bizde desin” Amerika o kontrolü madem size bırakacak niye kursun ki rampaları topraklarınıza? Siz gidin İncirlik üssüne hakim olun da ondan sonra rüze rampalarına hakim olmaktan bahsedersiniz.

Füze rampası kurulduğu andan itibaren Türkiye İran’a harp ilan etti demektir.

Tuncer Paşa ve arkadaşlarına “dinsiz” diyen “dindar Müslüman siyasetçiler!” İsrail’in koruyucusu, Müslüman İran’ın düşmanı olmayı hangi “dindarlıkla” bağdaştırıyorlar.

Şimdi anlaşılıyor ki bütün bu projelerin devreye konulması için “asker susturulmalıydı.”

Ve istenilen oldu.

Asker sustu, rampa geldi!

İslamcı geçinen basın, AKP’nin bu dehşet verici İsrail dostluğunu bir yandan gizlemeye çalışırken öbür yandan hala “Aktütün karakol baskınında askerin hatasını” haber yapmaya devam edip okuyucularına “ninni” demekle meşguller.

Bu ülkenin Müslümanları bütün bu olup biteni, savaşın eşiğine geldiğimizde mi anlayacak?


Muharrem Bayraktar
23.11.10

---

Mütareke medyası..



FÜZE KALKANI'NA 'EVET'

AKP’den İsrail’e korumaya Evangelist müminlerin (!) suskunluğu!

Soru: Füze Kalkanı niçin gündeme geldi?

Cevap: İran’ın balistik füzelerinden korunmak için!

Soru: O füzelerden öncelikli olarak korkan kimdir!

Cevap: İsrail!

Tablo budur ve gerisi laf-ı güzaftır!

Şu halde AKP Füze Kalkanına Türkiye’de konuşlandırma imkanını vererek aslında İsrail’e kollarını açıyor ve onu İran’a karşı korumaya alıyor!

Evet, AKP tartışmasız olarak İsrail’e koruma polisliği yapıyor!

İran isminin anlaşma metnine girmesini istememek de bunu gizlemek içindir!

Türk halkını sürü gibi mütalaa edenler böyle bir gizleme ile İsrail için yapılacak fedailiğin örtüleceğini düşündüler!
İyi de soruyorum, nerede kaldı o

“One Minute” efelenmesi?

Hani Kudüs’ün kaderi ile İstanbul’un kaderi ayrı değildi?

Hani Gazze ile Ankara aynıydı?

Hani Ramallah ile Konya aynı kaderi paylaşıyordu?

Hani masum bebekleri bile katledenlerle Türkiye mücadele edecekti?

Hani dünya sırtını dönse de Türkiye Filistin’in yanında olacaktı?

Hani İsrail af dilemeden yüzüne bile bakılmayacaktı?

Başbakan Erdoğan’ın kısa bir süre önce Konya meydanında ettiği o sözlerle atılan imzayı karşılaştırın lütfen!

Ya o konuşmada söylenenler doğru değildi, ya da üç gün önce atılan o imza
yanlış!

Soruyorum, AKP, NATO zirvesinde böyle bir dayatmaya neden boyun eğdi?

Türkiye kısa bir süre önce kıyasıya hedef aldığı İsrail’in korumalığına nasıl soyundu?

Ey sözde mukaddesatçılar neredesiniz!

Ey güya kendini Filistin davasına adayan İHH, niye susuyorsun?

Ey kendini islam mücahidi diye satan bezirganlar neden feveran etmiyorsunuz?

Demek ki sizin derdiniz Filistin, şu bu değil, sadece ve sadece istismarmış!

Irak’ta yüzbinlerce Müslüman katledilirken, onbinlerce Müslüman hanımın ırzına geçilirken desteklediğiniz iktidara halel gelmesin diye sustuğunuz gibi şimdi de İsrail’e polislik yapılmasına susuyorsunuz, zira büyük patron, yani ABD öyle istiyor değil mi?

Yok yok, siz aslında Yaradana değil güce, yani Washington’a iman ediyorsunuz?

Öyle olmasa, zulümleri çıkar hesabıyla tasnife tabi tutmadan topyekün karşı
çıkardınız!

Gazze’ye yardım gemisi olayında sokağa doluşup bayrak yakanlar, hangi deliğe
girdiniz?

Bir kere daha boyanız döküldü, foyanız ortaya çıktı!

Siz Hazreti Muhammed’in müslümanı değil, Paxamericana’nın Evangelist
müminisiniz!

BM’de öyle, NATO’da böyle !

Hatırlayın, kısa bir süre önce Türkiye, Birleşmiş Milletler’de İran’a yaptırım teklifine hayır oyu kullanmıştı. Peki ama yakın gelecekte böyle bir politika izleyen Türkiye, şimdi niçin bırakın yaptırımı, İran’a adeta fiili bir cephe açıyor? Bu nasıl bir dış politikadır ki, birkaç ay içinde taban tabana zıt şeyler yapılıyor?

Kim bundan sonra Türkiye’ye inanır ve ciddiye alır? İşte AKP’nin sıfır sorunlu dış politika dediği yutturmaca budur! Hem müslümanların güya liderliğine oynayıp İran’a da göz kırpacaksınız, hem de ABD ile AB’ın dayatmalarına boyun eğeceksiniz?İç politikaya endeksli dış politika yaparsanız varacağınız yer burasıdır!

Anlamadığım bir şey de muhalefetin bu rezaleti neden teşhir etmediğidir?


Sabahattin ÖNKİBAR
24.11.10 / YENİÇAĞ

---

Yeni Haçlı Seferi
İsrail'e kalkan olduk

Füze yalanlarına kananlar!

Füze kalkanı projesi adım adım füze yalanı projesine dönüştü. Yani el insaf! Bir hükümet imza attığı ve yükümlülük altına girdiği bir proje hakkında bu kadar mı yalan konuşur.

Bir: Bütün istediklerimizi kabul ettirdik diyoruz, Wall Street Journal gazetesi “Türkiye’nin toplantıdan önce ortaya attığı talepler genel olarak kabul görmedi” diye yazıyor.

Yani “hükümet” kendi halkını kandırdı.

İki: Füze kalkanının kontrolünün Türkiye’de olacağı gibi büyük balon daha ilk gün patladı. Yok, böyle bir şey! Komuta kademesi NATO subaylarında olacak.
Üç: “Lizbon’da “İran’ın adını tehdit eden ülke olarak yazdırmadık” diye hava atıyoruz. Diğer NATO ülkeleri bu “ucuz politik numaraya kıçıyla gülüyor.”

Fransa Cumhurbaşkanı Sarkozy, imza atılır atılmaz, “tehdit İran’dır. Füze rampası İran için kurulacak, biz kediye kedi deriz” diye açıklama yapıyor.

Türkiye’nin başında bulunanlar ise “tamam, belgeye ülke adı koymadık” deyip birkaç saat sonra “tehdit İran’dır” diye açıklama yapan bu adamların kendilerine ve Türkiye’ye ne büyük hakarette bulunduğunu algılayamıyorlar.

“İstediğimizi aldık, zafer kazandık” diye hava atıyorlar.

Dört: Mavi Marmara gemisine saldıran İsrail’e tepki göstermek için sokaklara dökülen “Müslüman kardeşlerimiz!” şu sıralar derin bir sessizlik içindeler. Destek verdikleri AKP resmen İsrail’in koruması oldu, ağızlarını açıp tek kelam etmiyorlar.

Hatta bu işte “bir hikmet arayanlar!” bile var.

Beş: Dün yazdık: Yandaş basın, “Türkiye Cumhuriyeti tarihinde İsrail’e sahip çıkan, onun korumalığına soyunan” en büyük anlaşmaya imza attı AKP. Müslüman geçinen basın ise hala askere ve Ergenekon’a küfretmekle meşgul. Sanki füze kalkanı projesini asker imzaladı.

Altı: Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’e “yılın devlet adamı” ödülünü veren Chatham House’un Türkiye uzmanı Fadi Hakura şunları söyledi:

“Türkiye’nin NATO belgelerinde sistemin İran’ı hedef almaması yönündeki itirazının kabul edilmesine rağmen pratikte bunun bir önemi yok. Çünkü füze sistemi gerçekten İran’ın nükleer kabiliyetini, bir ölçüde de Suriye’yi hedef alıyor. Amerikan yönetimi pek çok kez bunu açıkça söyledi. İran’ın adının geçmemesi teorik anlamda önemli. Ama pratikte sistem İran’ı hedef alıyor.”

Aldığı ödül Abdullah Gül’e hayırlı olsun!

Yedi: Füze kalkanı projesinin kabulünde AKP tam bir “toplum mühendisliği” uyguladı. Çekoslovakya ve Polonya’nın füze kalkanını kabul etmemesi üzerine bu projenin Türkiye’ye teklif edileceği ve Türkiye’ye “zorla da olsa” kabul ettirileceği –gerçi hiç de zorla olmadığı ortaya çıktı! Amerikalılar bile böylesine kolayca Türkiye’nin teslim olacağını hesap etmemişlerdi– belliydi.

ABD bu konuda Türkiye’ye kapalı kapılar ardında defalarca konuyu açtı.

Türkiye teslim olacaktı ama bir sorun vardı: Kamuoyu buna nasıl razı edilecekti?

İşte bu konuda o derin plan devreye girdi. AKP bir anda İsrail’e Wan Münit çekmeye, “katiller biz size gösteririz” demeye başladı. Kamuoyu nezdinde “İsrail’e karşı en kahraman başbakan” pozları oluşturuldu. Hatta Filistinli Müslümanlar bile “helal sana Erdoğan!” diye pankartlar taşıdılar.

Eh kamuoyu hazırlanınca da “artık zamanı geldi, füze kalkanına imza atmanın tam zamanıdır” denildi ve imzalar basıldı.

Hem Türkiye Müslümanları hem Filistinliler ne olup bittiğini anlamaya çalıştılar.

Anlayamadılar.

Anlayamazlar da.

Öyle bir uyutma politikası yapıldı ki, bravo yani!

Alın size nur gibi bir İsrail bebeği, tepe tepe kullanın.


Muharrem Bayraktar
25.11.10

ABD-İSRAİL YÖRÜNGESİNDEKİ TAŞERON FÜZE: AKP

Her ne kadar AKP iktidarı gündemden düşürmeye ve alınan kararların gerçek yönünü saklamaya çalışsa da, Türkiye'de şuan Lizbon'da yapılan NATO toplantısı ve orada alınan karar, gündemin ana konusu durumundadır.

Füze kalkanı olarak bilinen füze savunma sistemi konusu AKP'nin NATO üzerinden ABD'ye yaptığı taşeronluğun yeni bir boyutu olmuştur.

ABD'nin hedefleri doğrultusunda ve İsrail'i korumak adına Türkiye'ye yerleştirilme kararı alınan füze kalkanı, İran'a karşı kurulan bir sistemdir. AKP, Müslüman pozları vererek, Türkiye'de halkın dini duygularını sömürdüğü için, İran'a yönelik ABD-İsrail ikilisinin hedefleri için yapmış olduğu hizmeti gizleyerek, Füze kalkanı hakkında alınan kararı NATO'nun rutin bir işlemi gibi gösterme gayretindedir. MHP Lideri Devlet Bahçeli, bu durumun farkında olduğu için kamuoyunun aydınlatmak ve gerçek niyetin anlaşılması için "Türk milletinin aklı ve idrakiyle alay edercesine hiçbir komşumuzu tehdit ve hedef tanımlaması içinde göremeyiz diyen Başbakan Erdoğan'a buradan sormak isterim ki: Siyasi hesaplarla kendinizin gitmeye cesaret edemediği Lizbon zirvesinde Cumhurbaşkanı tarafından onay verilen füze savunma sistemi İran'a karşı değilse, hangi potansiyel tehdit kaynağı ülkeye karşıdır?

Tehdit kaynağı İran değilse Senegal midir, Küba mıdır, yoksa Rusya mıdır? Türkiye NATO ittifakının Doğu'daki kanat ülkesidir. Füze Savunma Sistemi'nin operasyonel unsurları Türkiye'ye konuşlandırılacağına göre, coğrafi bakımdan bu düzenlemeler İran dışında hangi ülkeyi hedef alacaktır? İran değilse, hedef Afganistan mıdır, Hindistan mıdır?" şeklinde sorular yöneltmiştir.

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve AKP iktidarının ABD-İsrail hedeflerine karşı bir duruş sergilemesi mümkün değildir. Varlık sebepleri zaten ABD-İsrail'dir.

ABD'nin Büyük Ortadoğu Projesi'nde "Eşbaşkanlık" gibi bir görev üslenen, ABD'nin Müslüman ülkeleri işgal hamlelerinde taşeronluk yapan AKP'nin İran'a karşı kurulan füze kalkanı konusunda bir karşı irade göstermesi mümkün değildir.

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve Başbakan Recep Tayyip Erdoğan "Füze Kalkanı" gündem olduğu günden bu yana hep yalpalayarak, hep çelişkili konuşarak, gerçek niyetlerin anlaşılmasını engellemeye çalışmıştır. Fakat Türkiye'deki siyasi iradenin yapısını ve bölgemizdeki gelişmeleri takip edenler için,ne kadar gizlenmeye çalışılırsa çalışılsın her şey çok net ortadadır.

"Komuta bizde olacak, düğmeye biz basacağız" gibi içi boş avunmalarla Türk milleti aldatılmaya çalışılmaktadır. Mesele zaten kimin adına komuta ettiğiniz ve düğmeye kimin adına bastığınız değil midir? ABD ve İsrail adına Türkiye'yi yönettiğinizi bu dünyada görmeyen, anlamayan kalmış mıdır?

Yanı başımızdaki komşumuz İran'la ABD-İsrail için düşmanlık oluşturmaya değer mi?

Ortadoğu Bölgesini Müslümanların kanını akıtarak kan gölüne çeviren ABD-İsrail ikilisinin Afganistan ve Irak'tan sonra İran'a yönelik planlar yaptığını kundaktaki bebek dahi bilirken, Türkiye'ye kurulma kararı alınan füze kalkanının hangi niyetle yerleştirileceğini bilmeyen bir Cumhurbaşkanı ve Başbakan bu ülkeyi nasıl yönetebilir?

Onlar niye yerleştirildiğini çok iyi biliyorlar fakat NATO'nun kararını topluma zafer kazanmış komutan edasında algılatmak için resmen rol yapıyorlar.

Siyasi zikzakları ile meşhur Başbakan Erdoğan'a muhalefet partileri 'NATO konusunda TBMM'de kapalı oturum yapılsın' diyor, ama o gizlediklerinin açığa çıkma korkusu ile 'Kapalı oturumla da bu işleri büyütmeye gerek yok. Bizim yok dediğimize onlar var diyorlar. Onlar sanki görüşmeleri yürüten taraf. Bunlara neyi anlatacağız. Zaman kaybına tahammülümüz yok, yapacağımız çok şey var.' diyebiliyor.

Çünkü suçlu, çünkü tartışılan bu konunun, kendilerinin hangi amaca hizmet ettiğini açık edeceğini çok iyi biliyor.

AKP neyi inkâr ediyorsa bilin ki inkâr ettiğinin aslı gerçekleşmiştir. AKP neyi "yapmadım" diyorsa kesinlikle, o konuyu yapmıştır.8 yıllık iktidar görüntüleri bundan ibarettir.

Başka ülkelerin ismi geçerken, füze kalkanlarının Türkiye'ye yerleştirilme kararının alınması da AKP iktidarının NATO üzerinden ABD'ye sadakatinin bir göstergesi olmuştur.

AKP önümüzdeki süreçte Türkiye'nin başını belaya sokacak bir kararı uygulayacaktır.

AKP'nin aldatma, kandırma, yanıltma politikaları artık çekilmez bir hal almıştır.

AKP, bölgemizde eziyet gören, işkence gören, öldürülen her Müslüman konusunda vebal sahibidir.İran konusunda da ABD-İsrail'in yörüngesine girmiş füze gibi davranmaktadır.

Türkiye'nin huzurunu kaçırak, Müslümanları hedef altına alacak politikalara imza atan AKP'yi artık Türk milleti hem kendi, hem de bölgenin geleceği açısından durdurmalıdır.


Yıldıray ÇİÇEK
Ortadoğu Gzt.

Şimdi de Lübnan tiyatrosu
...Yaklaşan Genel Seçim

İSRAİL DOSTUNU, LÜBNAN SULTANINI KIZDIRAN ACABA NEDİR?

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın Lübnan ziyareti ile ilgili bir değerlendirme yazısı yazmak için bilgisayarın başına oturdum. Tam o sırada Başbakan Erdoğan'ın bu gezi ile ilgili basında çıkan yazılara "Türkiye'nin, Türkiye Cumhuriyeti'nin, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı'nın dost ve kardeş bir ülkede gördüğü büyük teveccüh, büyük ilgi ve alaka, bakıyorsunuz burada birilerinde ciddi rahatsızlık uyandırıyor ve hazımsızlığa yol açıyor. Lübnan bayraklarıyla birlikte Türk bayraklarının açılmış olması, Lübnan Başbakanıyla birlikte Türkiye'nin Başbakanı'nın posterlerinin asılmış olması, bu ülkenin her bir ferdini gururlandırırken, nasıl oluyorsa birilerini rahatsız ediyor, kaygılandırıyor. Maalesef, milletin sevincini milletle birlikte paylaşamayanlar; bu ülkenin başarılarıyla mutlu olamayanlar var." şeklinde tepki gösterdiğine dair bir haber okudum.

Aslında Başbakan burada bir propaganda sanatını icra etmektedir. Medyada kimse Başbakan Türk bayrakları ve kendi posterleri ile karşılandığı için bir tepki göstermiyor. Başbakanın aslında istediği, Lübnan gezisinin böyle tartışılması ve bu tartışmalardan siyasi bir karizma yaratma arzusudur. Ben şahsen Türkiye Cumhuriyeti'nin Başbakanının komşu bir ülkede Türk bayrakları ile karşılanmasından her Türk milliyetçisi gibi gurur duyarım. Ama Türkiye Cumhuriyeti'nin Başbakanı kendi ülkesinde yaptığı gibi, Lübnan'da toplanan kalabalıkları da kandırmaya ve aldatmaya çalışıyorsa, her Türk milliyetçisi gibi çok büyük üzüntü duyarım.

İsrail'i koruma ve kollama projesi olan BOP'un Eşbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın, Türkiye'de anlattığı siyasi masalların aynısını, Lübnan'da toplanan kalabalıklara anlatması ve anlattıklarına alkış alması, Türkiye ve Ortadoğu Bölgesi adına gerçekten hüzün veren bir manzaraydı.

Lübnan'da yaptığı konuşmanın en trajik yönü ise, İsrail'i korumak için İran'a yönelik Türkiye'ye Füze Kalkanının NATO kararı ile yerleştirilme kararının alındığı günlerde olmasıdır.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan konuşmasının büyük bir bölümünü İsrail'e sözde kafa tutan muhtevada yaptı ve "Biz gerektiğinde katile katil diyecek, katilden bütün yaptıklarının hesabını da Allah'ın izniyle soracağız." gibi İsrail'e yönelik kükreyen cümleler kurdu. Bu sahte tavrı Türkiye'de birçok kişi yuttuğu gibi, Lübnan'da yutturmanın başarıları da toplanan kalabalığın coşkusundan gözle görülüyordu.

Davos'ta Recep Tayyip Erdoğan ve Şimon Perez arasında oynanan siyasi tiyatronun Ortadoğu Bölgesinde geniş bir kitleyi etkilediği biliniyor. 2007 yılında Türkiye'ye davet ettiği, onuruna düzenlenen kokteyllerde kadeh tokuşturduğu ve TBMM'nde yaptığı konuşmasını ayakta alkışladığı Şimon Perez'e, Davos'taki toplantıda sözde tepki göstererek toplantıyı terk eden ve toplantıdan yarım saat sonra düzenlediği basın toplantısında "Herhangi bir şekilde ne İsrail halkını ne Cumhurbaşkanı Perez'i ne de Musevi halkını hedef aldım." demesine rağmen, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan nasıl olduysa "Davos Kahramanı" oldu.

29 Mart 2009 yerel seçimleri için çok güzel tezgahlanmış bir siyasi oyun ve tiyatroydu. Seçimlerden sonra da Davos oyununu hem Türkiye'de hem de Ortadoğu Bölgesinde malzeme olarak kullanmaya devam etmektedirler.

İsrail'e sözde kafa tutulurken, özde her türlü işbirliği devam etmektedir. AKP iktidarı, İsrail'in aleyhine olacak, İsrail'in menfaatlerini engelleyecek bir tane adım atabilmiş değildir. Davos olayından sonra yaşanan kanlı Mavi Marmara baskınına kadar AKP iktidarı İsrail ile her türlü askeri, ekonomik ve stratejik işbirliğini aralıksız devam ettirmiş, kanlı olaydan sonrada değişen hiçbir şey olmamıştır.

Hal böyle iken Başbakan Erdoğan'ın Lübnan'a gidip, İsrail'e kafa tutan mesajlarla bölge halkını kandırması nasıl bir vicdandır?

Yahudilerden aldığı "Yahudi Cesaret Ödülünü" iade edememiş, ABD-İsrail ikilisinin organize ettiği Büyük Ortadoğu Projesi'nin Eşbaşkanlığından istifa etmemiş olan Recep Tayyip Erdoğan'ın, Lübnan halkına anlattıkları masal olmanın ötesine geçemeyecek sözlerdir.

Kimse, Başbakan'ın iddia ettiği gibi kimse Türk bayraklı, posterli ve coşkulu karşılamaya söz söylemiyor. İsrail ile ilgili anlatılan masallara ve çelişkilere vurgu yapılıyor.

Birkaç köşe yazarı Telekom'un Lübnan'a satılmasına vurgu yaparak, Lübnan'ın Başbakanı Said Hariri ile Recep Tayyip Erdoğan'ın dostluklarını sorguladı. Acaba Başbakanımız buna mı bozuldu.


Yıldıray ÇİÇEK
Ortadoğu Gzt.