Bugün bu yazıyı okurken kan beynime fırladı. Büyük isimleri nedeniyle prestijli sanılan örgütlerde aldıkları komutlara uyarak yazı yazan uzmanlar!!!

Elımden geldiği kadarıyla çevirmeye çalıştım.

___________________________________________________________________

http://globalpublicsquare.blogs.cnn.com ... -on-syria/

Will Turkey force Obama's hand on Syria?
Editor's note: Soner Çağaptay is a senior fellow at the Washington Institute for Near East Policy and a GPS contributor. You can find all his blog posts http://globalpublicsquare.blogs.cnn.com ... r-cagaptay. The views expressed in this article are solely those of Soner Cagaptay.

By Soner Cagaptay, Special to CNN
Washington’s ties with Ankara have improved significantly in recent years thanks to a personal relationship between President Obama and Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan. The two leaders have been in frequent contact, building a rapport that has translated into closer Turkish support for the U.S., including Ankara’s 2011 decision to participate in NATO’s crucial missile defense project.
Yet a crisis could be waiting in Syria.
Ankara and Washington both abhor the Syrian regime’s brutal crackdown on demonstrators. But according to some reports, Ankara is hosting the Syrian opposition and possibly even helping arm it.
In contrast, Obama’s cautious policy on Syria appears to be driven by a desire to avoid three things: the political unknown after Bashar al-Assad, war in an election year, and a new military campaign in a Muslim country.
Erdogan might find it increasingly difficult to tolerate Obama’s “wait-and-see” strategy. For the Turks, slaughter in Syria is not an overseas affair, but rather a tragedy close to home that they cannot ignore.
Turkey’s border with Syria spans 510 miles, crisscrossing ethnic groups and families. Some Turks have loved ones in Syria who are in harm’s way. These constituents demand that Erdogan do his utmost to stop the al-Assad regime from perpetrating its crimes.
And many Sunni Turks, including those in the Ankara government, cannot turn a blind eye to the crackdown because they see the violence as a horrifying case of persecution by the Alawites who run the country.
Such religious sensitivities will be heightened later this summer during the Muslim holy month of Ramadan, which starts in late July.
When the Syrian uprising began, Ankara initially shied away from confronting Damascus, offering advice instead. But during last year’s Ramadan, Turkish foreign minister Ahmet Davutoglu visited Damascus to ask al-Assad to halt his crackdown in recognition of that month’s sanctity. Damascus ignored this request, instead sending tanks into Hama to attack civilians. Turkish-Syrian relations collapsed at this moment: Ankara switched to an aggressive posture against al-Assad, calling for action to force him to step down.
Even though Turkey has since backpedalled on some of its war rhetoric, Ankara could become more outspoken again this Ramadan. Moved by Muslim suffering during a holy month, Erdogan might make passionate calls for military action against al-Assad. This would throw a wrench in Ankara’s relationship with Washington: the White House would have to choose between answering to Erdogan’s passion and avoiding a military campaign in an election year.
There is one more reason why Ankara cannot live with the al-Assad regime, even if Washington can. Recent news reports suggest the Syrian regime is allowing the Kurdistan Workers Party (PKK), a Kurdish terrorist group that targets Turkey, to operate inside Syrian territory.
Turkey views the PKK as an existential threat, and it considers anyone who hosts the group to be an enemy. So even if Washington were to reach a modus vivendiwith Damascus, it is hard for Ankara to ever become friends with al-Assad.
The longer Washington delays action against al-Assad, the more nervous Ankara will become about the PKK’s growing strength inside Syria. Eventually, Erdogan will ask Obama to help him oust al-Assad and prevent the PKK from becoming a fighting machine next door. This divergence will test the limits of the Obama-Erdogan relationship.
For the time being, Erdogan might accept U.S. inaction, knowing that Obama’s re-election chances depend on his ability to keep America out of an overseas conflict. But what happens after the U.S. elections in November?
Regardless of the winner, Erdogan will demand help from Washington to end the Syrian regime’s patronage of the PKK. This is because Erdogan, like Obama, has election fever. The Turkish leader wants to become the country’s first popularly elected president in polls to be held in 2013 or 2014. (Until a recent constitutional amendment, Turkish presidents were elected by the country’s parliament.)
Should al-Assad continue to reign despite Erdogan’s outspoken support for regime change, this will tarnish the Turkish leader’s image as the tough guy who gets things done, the very image that has earned him respect and helped him win three successive elections since 2002.
He would also be weakened with the PKK thriving in Syria and using its territory as a springboard to launch attacks against Turkey. Then he would most certainly ask Obama to prove whether he is truly the friend that the Turkish leader thinks he is.
The views expressed in this article are solely those of Soner Cagaptay.
Post by:Soner Cagaptay

Topics: Politics • Syria • Turkey

Türkiye Suriye üzerinde Obama’yı zorlayacak mı?

Editörün notu: Soner Çağaptay GPS’e yazılarıyla katkı veren Wasiıngton Yakın Doğu Enstitüsü’nün kıdemli bir elemanıdır Blogundaki bütün yazılarını http://globalpublicsquare.blogs.cnn.com ... r-cagaptay adresinde bulabilirsiniz. Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca Soner Çağaptay aittir.

By Soner Çağaptay, CNN e özel

Washington'un Ankara’yla ilişkileri Başkan Obama ve Türk Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan arasındaki kişisel ilişkileri nedeniyle son yıllarda önemli ölçüde arttı. İki liderin sık temasları, NATO'nun çok önemli füze savunma projesine katılmak için Ankara'nın 2011 kararı da dahil olmak üzere, ABD için yakın Türk desteğine çevrildi.
Ancak Suriye'de bir kriz beklenebilir.
Ankara ve Washington Suriye rejiminin göstericilere vahşice ezmelerine kızgın. Ancak bazı haberlere göre, Ankara Suriye muhalefetini barındırıyor ve hatta silahlandırılmalarına yardımcı oluyor.
Buna karşılık, Obama'nın ihtiyatlı bir Suriye politikası üç şeyi önlemek için bir arzusu ile yönlendirilmiş gibi görünüyor: Buna karşılık, Suriye Obama'nın ihtiyatlı bir politika üç şey önlemek için bir arzu ile tahrik gibi görünüyor: Beşar Esad sonrası siyasetinin bilinmezliği, seçim yılında bir savaş, ve Müslüman bir ülkede yeni bir askeri harekat.
Erdoğan Obama'nın "bekle ve gör" stratejisini gittikçe zor tolere edilecek bulabilir. Türkler için, Suriye'deki katliam bir yurtdışı olay değil, fakat görmezden gelinemiyecek ülkeye çok yakın bir trajedidir.
Türkiye'nin Suriye ile sınırı etnik gruplar ve aileler çaprazlamasına keserek 510 kilometre uzanıyor. Bazı Türkler’in Suriye'de tehlikede olan sevdikleri var. Bu gruplar Erdoğan’ın al-Esad rejiminin suçlarını durdurmak için elinden gelen her şeyi yapmasını istiyorlar.
Ankara hükümeti de dahil olmak üzere, çoğu Sünni Türk’ler ülkeyi idare eden Aleviler tarafından yapılan baskıyı dehşet verici bir durum olarak gördükleri için göz yumamazlar.
Bu tür dini hassasiyet Temmuz ayı sonlarında başlayacak kutsal Müslüman ayı Ramazan süresinde yükselecektir.
Suriye ayaklanması başladığında, Ankara Şam’la karşı karşıya gelmekten kaçınarak tavsiyelerde bulunmayı tercih etti. Ancak geçen Ramazan ayında Türk Dışişleri Bakanı Ahmet Davudoğlu o ayın kutsallığı için harekatını durdurmasını istemenk için Şam’a gitti. Şam Hamas’a tanklarını yollayarak bu isteği görmezden geldi. O anda Türk-Suriye ilişkileri göçtü. Ankara Esad’a karşı saldırgan bir görüntüye dönerek Esad’ın istifaya zorlanması için hareketi istedi.
Türkiye şimdilik savaş çağırganlığını azaltmasına ragmen, Ramazan’da yeniden arttırabilir. Kutsal ayda Müslüman’ların acısıyla etkilenen Erdoğan Esad’a karşı askeri harekata çağrı yapabilir. Bu Ankara Washıngton ilişkisi tekerleğine çomak takar: Washinton Erdoğan’ın tutkusu ve seçim yılında yeni bir askeri harekat arasında seçim yapmak zorunda kalabilir.

Ankara’nın Esad rejimiyle, Washington yaşayabilse bile, yaşayaması için bir neden daha var. Son haberlere göre, Suriye rejimi Türkiye’yi hedefleyen bir Kürt terorist grubu Kürdistan İşçi Partisi (PKK) nın Suriye topraklarında çalışmasına izin vermekte.
Türkiye PKK yı varoluşsal bir tehdit görüp, PKK yı barındıran herkesi düşman olarak sayar. Washıngton Şam’la soğuk bir anlaşmaya girse bile, Ankara’nın Esad’la tekrar dost olması çok zor.
Washıngton Esad’a karşı harekatı geciktirdikçe Ankara PKK’nın Suriye’de artan gücü karşısında daha asabi olacak. Sonunda, Erdoğan Obama’dan PKK’nın savaş gücünü kırmak için Esad’ı devirme yardımı isteyebilir. Bu farklılık Obama-Erdoğan ilişkisinin gücünü denetebilir.
Şimdilik, Erdoğan ABD nin eylemsizliğini Obama’nın yeniden seçilme şansının Amerika’yı yeni bir denizler ötesi savaştan uzak tutmasına bağlı olduğunu bildiği için kabullenebilir. Peki ABD Kasım seçimlerinden sonra ne olur?
Kim kazanırsa kazansın, Erdoğan PKK'nın Suriye rejiminin himayesinı bitirmek için Washington'dan yardım talep edecek. Erdoğan Obama gibi seçim ateşinde.Türk lider, 2013 veya 2014 yılında yapılacak seçimlerde ülkenin ilk halk tarafından seçilmiş cumhurbaşkanı olmak istiyor. (Yeni bir anayasa değişikliğine kadar, Türk cumhurbaşkanları ülkenin parlamentosu tarafından seçilmiştir. )
Esad, Erdoğan'ın rejim değişikliği için sözünü sakınmayan desteğine rağmen iktidarda kalırsa, Erdoğan’ın ona üç seçim kazandıran iş yaptıran, sert imajı lekelenecek.
Ayrıca, PKK’nın Suriye’de gelişip oraları Türkiye’ye karşı saldırılar için bir sıçrama tahtası olarak kullenmasından zayıflar. O zaman, Türk lideri Obama’dan düşündüğü gibi gerçek arkadaşı olup olmadığını kanıtlamak için ricalarda bulunabilir.