ADALETİN BATSIN

İș dönüșü televizyondan günün haberlerini almaya çalıșıyorum.
Haber-Züğürt’te Fatih Altaylı İbo’nun haberlerini veriyor, Urfa Belediyebașkanı ile birlikte.
Cenene’de Ahmet Hakan üç-beș kișiyle yarenlik ediyor.
Benim baktığım ekran bir elin parmakları kadar zaten.
Ulusal Kanal’da CHP’li bir milletvekili, Rahmi Güner var. Bugün Silivri’de ne olduğunu anlatıyor:
“Mahkeme bașkanı, diyor Rahmi Güner, oturuma ara verdi ve kararı saat 17’de açıklayacağını söyledi.
Saat 15’te mi ne; televizyonlardan mahkemeden tutuklama kararı çıktığına ilișkin alt yazılar geçmeye bașladı”
Rahmi Güner devamla; mahkeme bașkanına “Mahkemece karar verildi ise bu karar mahkemede açıklamadan önce neden basına verildi?” diye sorduklarını anlatıyor.
Mahkeme bașkanı “henüz kararın verilmediğini” ileri sürüyor.
Yinelenecek olursa; bir milletvekili bir televizyonda görüntülü olarak anlatıyor.
Doğruluğundan kușku duyulabilir mi?
Eğer bir milletvekili, hem de hukukçu olarak kamuoyuna doğru olmayan bir açıklama yapıyorsa; kesinlikle istifa etmelidir.
Yok eğer bir hukukçu milletvekili olanları olduğu gibi anlatıyor ise; önce o mahkemenin bașkan ve üye yargıçları istifa etmelidirler.
Sonra Adalet Bakanı istifa etmelidir.
Ondan sonra da Bașbakan tüm halktan özür dilemelidir.
Bir mahkeme bașkan ya da üyesinin, verilecek olan kararı mahkemede açıklamadan önce bașkalarıyla paylașması düșünülemez.
Tumturaklı olsun diye ‘eșyanın doğasına aykırı’dır diyelim.
İnanılmaz da denilebilir.
Hiçbir koșulda kabul edilemez de..
Görünen o ki; ‘tutuklama kararı’nı mahkemeden önce bir bașka kiși ya da kurum vermiștir.
Mahkeme bașkan ve üyeleri ‘karagöz ya da hacivat’ konumuna düșürülmüșlerdir.
Ya da gerçekte öyledirler.
Ve eğer öyle ise; bu mahkeme kararını içine sindirebilecek tek yaratık o kararın o șekilde verilmesini isteyen kișidir.
Kiși dediğime bakmayın; bir tüzel kișilik de olabilir.
Tüzel, yani hükmî; yani gerçekte yok ama öyle olduğuna hükmedilen..
Türel ile yani adaletle hiçbir ilișiği olmayan.
Moral ile yani ahlâkla bağdașmayan.
Gerçek insanları çileden çıkarıp, isyan ettiren..
Yurttașlları yurttașlıktan soğutan.
Her ne ya da her kim ise o.
Alçak ve așağılık!
İște bu alçak ve așağılık ‘adalet’i umutla bekleyen sefillik Türkiye’de diz boyudur.
Diz boyu da değil; belki de gün geçtikçe yükselmekte.
İnsanlık onuru tașıyan gerçek kișilerin gırtlağına dayanmaktadır.
O kararları alanın da, verdirenin de..
İçine sindirenin de..
Adaletle ilgisi olamaz.

Habip Hamza Erdem