Bir ben mi böyle hissediyorum bilmiyorum ama seçimlerden yoruldum artık. İktidardakilerin kendinden olmayanlara hakaretleri, tehditleri, küçük görmeleri her seçimde klişe oldu. 31 Mart'ta da durum aynıydı. Bunun sebebiyse Cumhur İttifakı'nın yerel seçimi âdeta bir ölüm kalım savaşına çevirmesiydi. Kendilerine oy verenlere, şirke girip cennet vaat ederken, devletin bütün imkânlarını kullanmaktan çekinmediler. Yetmedi muhalefeti düşman, vatan haini ve terörist olarak nitelendirdiler. Bu durumu eleştiren İYİ Parti lideri Meral Akşener'i "Hanımefendinin kaçacak deliği de yok. O milletvekili de değil. Onunla hemen hesaplaşacağız. Onun hesabı ağır olacak." sözleriyle milletin gözünün içine baka baka tehdit ettiler. Kendilerine oy çıktığı müddetçe sandığa ve millî iradeye saygıdan dem vururken "Seçilirse hem Yavaş hem Ankaralılar bedel öder." sözleriyle Ankaralıların iradesine ipotek koymaya kalktılar.
*
Seçim süresince rakiplerinin açığını aradılar. Meydanlarda birçok iddiayı dile getirdiler. Fakat ters tepti. En rahat oldukları yer olan İstanbul'da bile sürpriz yaşandı. Adayları, geçmişinde bakanlık, başbakanlık ve TBMM Meclis Başkanlığı bulunan Binali Yıldırım gibi bir isimdi. Fakat yeterli olmadı. Rakip aday olarak adı sanı pek bilinmeyen Ekrem İmamoğlu'nun bulunduğu İstanbul'u, ne de olsa kazanırız mantığıyla bütün ağırlıklarını Ankara'ya vermekle büyük hata yaptılar. Fakat bir işe yaramadı. Zira seçilirlerse ne yapacakları yerine Millet İttifakı'nın adayını karalayıp itibarsızlaştırmaya kalktılar. Hakkında türlü iddialarda bulundular. İktidara ram olmuş ekranlarda canlı yayınlarla alabildiğine suçladılar, savunma hakkı vermediler. Çamur at izi kalsın mantığıyla vurdukça vurdular. Ama Ankara halkı tüm bunlara cevabını sandıkta verdi. Cumhur İttifakı Ankara'yı vermemek için didinirken İstanbul'la beraber ilk 6 büyükşehirden 5'ni Millet İttifakı'na kaybetti.
*
Hakkını vermek lâzım. Beylikdüzü dışında pek tanınmayan İmamoğlu bütün peşin hükümleri yıktı. İnsanları germedi, kutuplaştırmadı, her kesimi kucakladı ve kendisini sevdirdi. AK Parti idarecilerinin ısrarla söylediği "CeHaPe zihniyeti!" eleştirilerini yerle bir etti. Seçim sonuçları açıklanmaya başladığı andan itibaren de sabaha kadar sakinliğini korurken "Kimsenin hakkını yemem ama kimseye de hakkımı yedirmem!" diyerek "başına vur ekmeğini al" türünden biri olmadığını gösterdi. Kendine oy veren seçmenin hakkına da sahip çıktı.
Uzatmayayım... Süreci siz de yaşadınız. Her türlü manipülasyona, engellemeye, eleştiriye rağmen İmamoğlu kazandı. Bu kazanmada AKP'nin İmamoğlu'nu küçümsemesinin de payı büyük elbette.
*
Bütün bu yaşananların ardından Cumhur İttifakı adayı Binali Yıldırım, tebrik etmektense seçim sonuçlarını "Geldiğimiz noktada yaklaşık olarak 25 bin oy civarında, rakip aday Ekrem İmamoğlu bizden daha fazla oy almış gözüküyor. Burada önemli bir ayrıntı. 319 bin 500 iptal oy var. Aradaki fark 25 bin. Yani aradaki farkın on katından fazla iptal oy var. Bu önemli bir detay. Bunun dışında tabii yapılan bazı usulsüzlükler, hatalı girişler, yanlışlar var. Bunları da parti teşkilatımız, sandık kurullarındaki arkadaşlar tespitlerini yaptılar." sözleriyle değerlendirdi. Kısacası yıllarca AKP kazanır, muhalefet seçim sonuçlarına itiraz ederken, şimdi AKP itiraz edeceğini söylüyor. Oysa İstanbullu kararını verdi ve başkanını seçti. Kendilerine yakışan tebrik etmekti. Fakat kabullenmiyorlar illa uzatacaklar, illa sürüncemede bırakacaklar. Her yolu deneyecekler. İşte bu durum bana şu hikâyeyi hatırlattı:
Zamanında Bolu Beyi'ne başkaldıran Köroğlu'nun dillere destan yağız mı yağız atı çalınır. Bütün civarı arar tarar yok. Bir de İstanbul'daki pazarları dolaş derler. Köroğlu, İstanbul'da pazarları dolaşırken atına rastlar.
Atı satışa çıkaran pazarcıya "Şu ata bir bineyim hele" der.
Pazarcı da "Buyur" der.
Köroğlu'nun kokusunu alan at şahlanıp dört nala oradan uzaklaşır.
Dövünen pazarcıya ihtiyarın biri gelip "Ah evlat! Atı alan Üsküdar'ı geçti. O Köroğlu'ydu, atın gerçek sahibi" der...
Kıssadan hisse:
Boşuna uğraşmayın. Atı alan Üsküdar'ı geçti.