Ah Tanilli Ah!

Ah Server Tanilli ah, niçin bu işlerle uğraştın? Sosyalizmmiş, sömürüymüşmüş, bağımsız Türkiye’ymiş, sana neydi? Bak bir kısım “hocalar” böyle mi yapıyorlar? Çokuluslu şirketlere mali müşavir olsaydın, holdinglere danışmanlık yapsaydın ya da “Bana ne bunlardan” deyip sırtüstü yatsaydın...

Böyle yapsaydın katların, yazlıkların, kışlıkların olurdu; çocuklarına deniz motorları da alırdın. Sana ne yahu bu işlerden sana ne?

Cilt cilt hukuk kitapları niçin okudun? Seminerler, doktora kurları, doçentlik, profesörlük tezleri bunun için miydi? Şu çevrene bir baksana: Hiç kendini paralayan oluyor mu?

Hani “gençliktir” arada devrimci sözler söyleyip yazılar yazmışsan, hemen çark edip bir yerlerde yüksek ücretli hukuk müşavirlikleri bulamaz mıydın? Ah Tanilli ah... “Yazdıklarım yanlıştı, düşüncelerim yanlıştı” deyiverseydin aylığın şimdi yirmi bin mi, otuz bin mi, ne istersen işte istediğin kadar olurdu; mor binliklerin, beş yüzlerin, çeklerin içinde yüzerdin. Ah Tanilli ah. Hep senin hatan bunlar...

Sosyalizm, komünizm, sömürü, bağımsızlık, sana ne yahu, sana ne? Bu düzen böyle gelmiş böyle gider. Sen mi kaldın bu işleri düzeltecek? Bazı “hocalar” öyle mi bak: Sırtlarını kürsülerine siper edip günlerini gün ediyorlar. Sen ise göğsünü faşist kurşunlara açıyorsun. Biz de biliyoruz sömürü var, biz de biliyoruz ülkemiz bağımsız değil, ama sen mi kurtaracaksın bu memleketi? Sana mı kalmıştı? Ah Tanilli ah...

(........)

Bir öğrencin ihbar etti. Devlet Güvenlik Mahkemeleri’nde süründün. Seni üniversiteden atmak için türlü dolaplar çevrildi. Bunlar sana niçin ders olmadı? Niçin hep dik kafalılık ettin? Karışmasaydın, biraz kenarda dursaydın, seçimden seçime gidip oyunu atsaydın, kim ne derdi senin profesörlüğüne? Kim ne derdi? İşte doçent olmuştun, yarın profesör de olurdun, sonra ver elini Amerika, İngiltere. “Görgü ve bilgi arttırma” diyerek oralarda sırtüstü yatardın. Yurda dönünce de bir yerlerin mukaveleli avukatlığını alırdın ya da bazı şirketlerin müşavirliklerini... Ah Tanilli ah... Hep senin suçun bunlar. Haydi şimdiye kadar yazdın konuştun, hiç olmazsa şu cinayetler başlayınca sussaydın. Biliyordun, biliyordun bu kurşunların sana da gelip saplanacağını... Ah Tanilli ah...

Uğur MUMCU - Cumhuriyet, 10 Nisan 1978