Atatürk Uyarıyor: Milletim, Sakın Egemenliğini Başkasına Terk Etme!

Sevgili Milletim,

Yüzyıllar boyunca kendi arzun hilafında, kendi emellerin ve çıkarların hilafında yönetildin, hiçbir tarihî dönemde yaratılışındaki yeteneği geliştirecek çalışma alanına sahip olamadın. Ve bu sahip olamamak yüzünden birçok felaketin altında ezildin.

Tarihten en yakın bir örneği hatırlayalım: Birinci Dünya Savaşı…

Bu savaşa girilmesi senin iradenle mi olmuştur? Birinci Dünya Savaşı’na girmek için yürekten bir arzun mu vardı? Ben sanıyorum ki, yoktu. Çünkü Birinci Dünya Savaşı’na girmeden önceki zamanlar felaketle sonuçlanan safhalarla doluydu. Kesin zorunluluk olmadıkça istemezdin ki, savaş olsun. Bununla birlikte savaşa girilmiş ise, kabahat senin değildir, diyebilir miyiz? Hayır diyemeyiz, kabahat ne yazık ki senindir. Çünkü egemenliğini başka ellere verdin.

Savaşa girdikten sonra da ordularımızın Romanya’da, Makedonya’da uğraştırılmasının, İran vahalarında ve Kafkas dağlarında perişan edilmesinin senin iradenle bir ilgisi var mıydı? Kesinlikle yoktu. Fakat bunlar hep oluyordu. Çünkü, sevgili milletim, egemenliğini kendi elinde bulundurmuyordun.

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra iyi kötü bir mütareke yapıldı. Millî onur bu şekilde az çok kurtarıldı sanılıyordu. Fakat sonra Kilikya düşman tarafından işgal edildi. Çanakkale ve İstanbul’a düşman girdi. İzmir Yunanlıların hücumuna uğradı. Peki, bunlar nasıl oldu? Şu şekilde oldu: Sen, egemenliğine yine sahip değildin ve egemenliğini gasp edenler senin iradeni değil, kendi iradelerini uyguluyorlardı, düşmanla birlikte hareket ediyorlardı.

Millî Mücadele’nin başlangıcında insanlarımız birbiriyle boğazlaştı, kan döküldü. İstanbul’dan ta Ayaş’a kadar olan yerlerde, Konya’da, Yozgat’ta birçok yerde fecî olaylar oldu. Peki, nereden geliyordu bu aymazlık? Yüzyıllar boyunca egemenliğini kullanmamış olmandan ileri geliyordu, egemenliğini kullananların aldatmalarına alışagelmenden ileri geliyordu.

Daha sonra yurdumuzda milli bir kudret olduysa, o felaketlerden ders çıkaran senin, sevgili milletim, senin kalbinden ve bilincinden doğmuştu. Ben de yalnız ona tabi oldum. Ve düşünüyordum ki, bu kadar acı deneyimler geçirmiş olan milletimin, artık namus ve hayatını muhafazaya karar vermiş olan milletimin, BUNDAN SONRA EGEMENLİĞİNİ BİR ŞAHSA VERMESİ kesinlikle mümkün olmayacaktır. Benim milletim, egemenliğine sahip olduğu bu devre gelinceye kadar ıstırap ve çöküşüne sebep olan etkenlerin mahiyetini anlamıştır. Bu musibet etkenlerinin, her ne şekil ve nitelikte olursa olsun, yeniden faaliyete geçmesine müsamaha etmeyecektir.

Prof. Dr. Cihan DURA, 15 Ocak 2017