Tesekkür ederim Yaprak.

Tümünü tek bir dosya halinde bulabilir miyiz acaba? Böyle arada birkaç kelimecik kaçıveriyor.

Ayrıca buraya sunan Yaprak'a ve de asıl kaynağa teşekkürlerimizi sunarız. Sağ olsun, var olsunlar.

Yaprak yazdı:

istanbul.ap yazdı:Tümünü tek bir dosya halinde bulabilir miyiz acaba? Böyle arada birkaç kelimecik kaçıveriyor.

http://rapidshare.com/files/348984509/B ... 1.2010.rar

Tesekkürler

Sevgili Banu Avar, Batı'dan özgürlük gelmeyeceğini çok güzel anlatmış... Sonumuzun Yugoslavya gibi olmasını istemiyorsak, ülkemizin ABD denetiminde adım adım Yugoslavyalaştırılması sürecini mutlaka durdurmak zorundayız...

Herkes bu konferansın tamamını mutlaka izlemeli...

Çok teşekkürler Yaprak.

Banu Avar’ı hep severek izlerim, ancak bu programdaki çevrecilikle ilgili olumsuz görüşlerine katılmıyorum. Çevreciliği Sorosçuluk veya emperyalizmle aynı kefeye koymak doğru değil. Tam tersine, vatanını seven doğal zenginliklerini korur. Bu zenginliklerin talan edilip karın belli kesimlerin cebine inmesine izin vermez. Greenpeace veya TESEV gibi kuruluşlar bazen dış güdümlü olabilirler (bilmiyordum), ama bu gerçek bir çevreciliğin gerekliliğini ortadan kaldırmaz.

Yenilenebilir enerji, sürdürebilir kalkınma, sürdürülebilir tarım, tarım ve hayvancılık gibi stratejik konularda kendi kendine yeterlilik, biyoçeşitliliğin ve doğal zenginliklerin korunması... Gündemimiz aslında bunlar olmalı. Şehirlerin trafiği ve çirkinliği bisiklet yolları ve yeşil alanlarla hafifletilmeli. Aynı "önce pastayı büyütelim paylaşımı sonra düzeltiriz" gibi, "önce kalkınalım, çevreyi sonra düşünürüz" tezinin de sosyal ekonomi açısından hatalı olduğunu 1990’lardan sonra ortaya çıkan Stiglitz gibi cesaretli ve dürüst ekonomistler defalarca yazdı. Bunu doğal zenginliklerine karşı son derece acımasız olan Çin bile anladı ki artık kalkınmayı sadece kişı başına düşen gelirle değil, doğal zenginlikleri de içine alan çok yönlü bir karneyle ölçmeye başladı.

gerçeği arayan yazdı:Banu Avar’ı hep severek izlerim, ancak bu programdaki çevrecilikle ilgili olumsuz görüşlerine katılmıyorum. Çevreciliği Sorosçuluk veya emperyalizmle aynı kefeye koymak doğru değil. Tam tersine, vatanını seven doğal zenginliklerini korur. Bu zenginliklerin talan edilip karın belli kesimlerin cebine inmesine izin vermez. Greenpeace veya TESEV gibi kuruluşlar bazen dış güdümlü olabilirler (bilmiyordum), ama bu gerçek bir çevreciliğin gerekliliğini ortadan kaldırmaz.

Yenilenebilir enerji, sürdürebilir kalkınma, sürdürülebilir tarım, tarım ve hayvancılık gibi stratejik konularda kendi kendine yeterlilik, biyoçeşitliliğin ve doğal zenginliklerin korunması... Gündemimiz aslında bunlar olmalı. Şehirlerin trafiği ve çirkinliği bisiklet yolları ve yeşil alanlarla hafifletilmeli. Aynı "önce pastayı büyütelim paylaşımı sonra düzeltiriz" gibi, "önce kalkınalım, çevreyi sonra düşünürüz" tezinin de sosyal ekonomi açısından hatalı olduğunu 1990’lardan sonra ortaya çıkan Stiglitz gibi cesaretli ve dürüst ekonomistler defalarca yazdı. Bunu doğal zenginliklerine karşı son derece acımasız olan Çin bile anladı ki artık kalkınmayı sadece kişı başına düşen gelirle değil, doğal zenginlikleri de içine alan çok yönlü bir karneyle ölçmeye başladı.

Banu AVAR'ı yanlış anlamışsınız. Karşı olunan çevrecilik ve tüm yukarıda saydıklarınız değil, çevrecilik adı altında sivil toplum örgütleri oluşturmak, bu örgütler ile kamuoyu yaratmak ve etki alanına almaktır. Yoksa, milli bilim insanlarımız "Yenilenebilir enerji, sürdürebilir kalkınma, sürdürülebilir tarım, tarım ve hayvancılık gibi stratejik konularda" saçlarını başlarını yoluyorlar ekranlarda (tabii bu herkese ulaşamayan ekranlar oluyor genelde). TESEV'in resmi besleyicisi George SOROS'tur. Ayrıca, George SOROS Eylül 2009'da çevrecilik damarlarının nasıl kabardığını, yenilebilir enerji yatırımlarına 1 milyar dolar ayıracağını açıklayarak göstermiştir. Greenpeace gibi kuruluşların sergilediği "spektaküler aksiyonlarla" (kendilerini gemilere, tankerlere zincirleme gibi) her sağlıklı insanın içinde hissetmesi gereken çevre bilincinin gazı alınır. NATO toplantılarında bir başka göstermelik STK, NATO'yu protesto eder sözüm ona. O kuruluşlara üye olan samimi gençler çevre, dünya barışı için "bir şeyler" yaptıklarını sana dursunlar, küresel sermeya esasen kendi çalar, kendi oynar.

Bir kaç izlence önerisi:

aykiri-sorular-prof-dr-kenan-demirkol-t14546.html

aykiri-sorular-prof-dr-kenan-demirkol-ahmet-atalik-t14622.html

yeralti-kaynaklarimiz-24-mart-2009-su-t19955.html

gelecege-dogru-26-subat-2009-prof-dr-ilyas-yilmazer-t19335.html

yolsuzluk-ve-yoksulluk-prof-dr-ilyas-yilmazer-t18297.html

gundeme-dair-16-eylul-09-ilyas-yilmazer-t22507.html

gundeme-dair-12-12-07-t11864.html

Banu AVAR'ın konferansta değindiği köşe yazısını eklemek istedim. "Postmodern Türk Aydını" nasıl oluyormuş, kayıtlara geçsin


Şakir Bey'in iklimi

RAHMETLİ Şakir ve Nejat Eczacıbaşı bir iklim yarattılar.

Ben ve benim gibi pek çok şanslı, hevesli genç insan bu iklimde büyüdü.

Festival olmasaydı, o festivalde liseli bir ergen olarak Herbie Hancock'u dinlemeseydim, merakımın peşinden Amerikan Konsolosluğu'nun Tepebaşı'ndaki kütüphanesine koşmasaydım, orada Downbeat ve Rolling Stone dergilerini, Lester Bangs ve Greil Marcus gibi büyük müzik yazarlarını keşfetmeseydim hayatım bugünkü gibi şekillenebilir miydi?

Eczacıbaşı ailesinin himayesindeki İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı olmasaydı Bob Dylan'dan Miles Davis'e, Nick Cave'den Patti Smith'e kadar yüzlerce ismi kim getirecekti İstanbul'a?

Kimse uğraşmazdı, vallahi de uğraşmazdı, billahi de uğraşmazdı.

Ya filmler? O cânım “Sinema Günleri” olmasaydı nereden bulup seyredecektik o yıllarda mesela Pier Paolo Pasolini'yi?

Sayelerinde “download” edebildik zihnimize o filmleri.

* * *
Kolay işler değil bunlar.

Joan Baez ikna edilene kadar bu ülkeye gelip konser veren ünlü sayısı belli.

Baez gelince Dylan gelmeye ikna oldu, o olunca Laurie Anderson ikna oldu, o Lou Reed'i ikna etti, o Patti'yi...

“Bu sahnede Dylan çaldı, Miles çaldı” dediğinde “Ben de gelirim o zaman” diyenlerin sayısı arttı.

“Eskiden buralar hep dutluktu...” muhabbetine girmeyelim fakat İKSV olmasaydı bunların hiçbiri olmazdı.

Nejat Bey olmasaydı, Şakir Bey olmasaydı, başkasını bilmem ama azından ben başka bir adam olurdum.

Festivalin açtığı müzik şemsiyesinin altında soluklandık, 1980'lerin ortalarında bile çorak olan kültür ortamında nefes alıp verebildik.

Düşünün, yoksa o yılların en büyük konseri Örovizyon birincisi, dönemin milli damat adayı Johnny Logan!

Şakir Bey'in müzik şemsiyesinin ötesinde bir etki alanı vardı kuşkusuz.

Tek tek sayması zor...

Vefat haberinin altındaki okuyucu yorumlarını okudum farklı gazetelerin web sayfalarında.

Kimi “Sayende Sinematek'te Potemkin Zırhlısı'nı seyrettim” diye şükranlarını sunuyordu, kimi fotoğraflarının yeterince tanınmadığına isyan ediyordu.

Bir hayata sığdığına inanmak zor.
* * *
Şakir Bey'i bugün Teşvikiye'den kalabalık olacağını tahmin ettiğim bir buluşmayla uğurlayacağız.

“Yeri doldurulamayacak...” diye başlayan cümleler bitik/klasiktir, içi boşaltılmıştır.

Fakat bazen hayat öyle bir durumda yakalıyor ki insanı o klişe ete kemiğe bürünüyor; hadi gel de doldur bakalım Şakir Bey'in yerini.

Geride bıraktığı güçlü miras, yani Vakıf, yıllarını verdiği yeni, güzel binasında emniyette.

Ağabeyi ile yarattığı iklimde büyüyenler eminim Şakir Bey'i mutlu edecek kadar çalışkan olacaktır.

Ailesine ve başta Görgün Taner olmak üzere Vakıf'taki dostlarıma sabır dilerim.

Şakir Bey'i bir kadeh şarapla, çektiği fotoğraflara bakıp, Miles Davis dinleyerek andım; bu kıymetli büyüğümü özleyeceğim.


Kanat ATKAYA, 26 Ocak 2010

İm (Kod): Tümünü seç

http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx?id=13589099&yazarid=25&tarih=2010-01-26

Beyinleri Vaşington'dan, kalemleri Pentagon'dan, cepleri Soros'lardan doldurulan entel-dantel, liboş, ikinci cumhuriyetçi, laylaylom takımı olmasaydı ne yapardık acaba? Kimbilir hayat ne çekilmez olurdu... Allah hepsini sahibine bağışlasın, iyi ki varlar; ama korkarım ki, hepsi de sahipleriyle birlikte tarihin çöplüğüne atılacaklar...

Teşekkürler...