NOYAN UMRUK/ Bataklıkta bir pırlanta... (I)
90 yılda nice çabalarla oluşturduğumuz, ama şimdilerde çatırdamakta ve birbirleriyle çatışmakta olan cumhuriyet kurumları ile birlikte hukuktan, uluslararası ilişkilere, ekonomik gidişattan milli eğitime kadar tüm ülke hayâsız yolsuzluklarla da iyice kirletilmiş bir bataklıkta debelenip duruyor, şu son günlerde...

İşte tam bu sırada bir pırlanta düştü bu iğrenç bataklığa... Bu karanlık günlerde farkına bile varamadığımız, şu anda çok ihtiyacımız olan, aslında millet olarak birlikte sevinebileceğimiz bir ortak payda..
Evet, 7-8 yıldır süren onurlu ve cesur hukuk savaşımı sonunda bir pırlanta düştü yalnız ve güzel ülkemin makûs talihine... Ne var ki; KDV’si sıfır değil, tam tersine çok ağır...

Yüce çınar Denktaş hakkın rahmetine kavuştu ama kim ödüyor dersiniz bu pırlantanın KDV’sini?

Evet, bu başarılı “diplomatsız diplomasinin” ağır KDV’sini, engin birikimleriyle bu mücadelede öncü rolü oynamış olan başta Doğu Perinçek ve Kemal Alemdaroğlu olmak üzere bir grup bu amaca gönlünü koymuş aydın insanımız ödüyor...

Hiçbir sonuç getirmeyen milyonlarca dolarlık lobi tavlama, tanıtma harcamalarına karşın, devletin cebinden beş kuruş çıkmaksızın bilimsel gerçeği açığa çıkaran, Ermeni sorununun asıl sorumlularının emperyalist Fransa, İngiltere, Rusya ve ABD olduğunu ortaya koyan İkinci Lozan zaferinin mimarlarının ödülü Silivri...

Evet, Atatürk devrimlerinin ve Cumhuriyetimizin hukuki temelini oluşturan Medeni Kanunumuzu aldığımız İsviçre’den bahsediyoruz...

Yıllarca süren mücadele

Batı dünyası için bir uygarlık, ifade özgürlüğü modeli olarak gösterilen İsviçre’nin parlamentosundan çıkardığı “Bu ülkede Ermenilere soykırım uygulanmamıştır denilemez” mealindeki yasadan bahsediyoruz...

Buna karşılık bir avuç aydının Lozan meydanlarında “Ermeni soykırımı emperyalist bir yalandır” çığlıklarından bahsediyoruz...

Gerçeğin, Kaçaznuni gibi Ermeni devlet adamlarınca “Başımıza ne geldiyse emperyalistlerin emellerine hizmet etmekten geldi...” mealinde ifade edilmesinden bahsediyoruz...

Yaşanan onulmaz acıların maalesef zaten birçok cephede savaşmakta olan bir ülkenin vatanını savunmaya çalışan halkı ile emperyalizmin hizmetindekiler arasında bir mukatele, karşılıklı kırım olduğundan bahsediyoruz...

Ve yine vatanın savunulması endişesinden doğan, elden geldiğince korumalı bir tehcir (zorunlu göç ettirme) politikası izlendiğinden bahsediyoruz...

Yaşananların Nazilerin Yahudilere ya da Amerika’da Kızılderililere uygulanan soykırımla uzaktan yakından bir ilgisi olmadığını, ciddi arşiv araştırmaları ve ciddi bilimsel kaynakların böylesine bir illiyet bağı kurulmasını mümkün kılmadığından bahsediyoruz...

Tarihi gerçeklerin ortaya çıkarılmasının parlamentoların değil, ciddi tarihçilerin işi olduğunun altının çizilmesinden bahsediyoruz...

Bütün bunlara karşılık ifade özgürlüğünü kullanma ediminin İsviçre yerel mahkemesince sembolik de olsa cezalandırılmasından bahsediyoruz...

Ve yıllarca süren bir hukuk mücadelesinden sonra bu yüz karası kararın AİHM’ den geri dönüşünden söz ediyoruz...

Ve 2015’te sözde soykırım yüzüncü yıl hazırlıkları arifesinde istihsal edilmiş bu kararın önemini algılıyoruz...

Bu daha başlangıç...

Ve Cumhuriyetimizin, Mecelleden Yurttaşlar Hukukuna (Medeni Kanuna) geçiş sürecinde Medeni Kanununu aldığımız İsviçre’ye, hukuku, insan hak ve özgürlüklerinin temeli ifade özgürlüğünün anlam ve değerini yeniden hatırlatarak millet olarak bizleri onurlandıranları bütün gönlümüzle selamlıyoruz...

Ve de başta İsviçre parlamentosu olmak üzere, bu tür kararları almak aymazlığını gösteren tüm işgüzar parlamentolara gülümseyerek el sallıyor, iyi dileklerimizi sunuyoruz...

Daha işimiz bitmedi... Bu daha başlangıç... Üzerine sağlam ve tutarlı bir yapı inşa edilebilecek bir temel, bir mihenk taşı var... Devam edeceğiz.



AYDINLIK g; 26.01.2012





__._,_.___