sorgulamam lazım..

Bu gece kafama takılan onlarca soru işaretini bazı satırların sonuna koymalıyım..

Zaman denen şeyin herşeyi nasıl lanet bir şekilde toparladığını gördüm kısa bir süre içinde..o süre nasıl geçti bu değil konum,asıl konu;o sürenin geçip geçmediği..

Geçti..

Ve şunları sordurtuyor..


Birisini sırf kendi bağımlılıklarımız sebebi ile sevmemiz bizi hangi kapının ardına çıkarır?

Bu doğru mudur?



kendimizi bir başkasında gerçekleştirme isteği
kendimizi bir başkası ile değiştirme isteği


bunlar sevgi denen şeyin gelişmesinin iki temel sebebi..
biz susuyoruz..
seni seviyorum dedikten sonra yazılması planlı bütün satırlar boş kalıyor,kalemlerse çöpe..

halloluyor mu herşey birine seviyorum dendiğinde..

katiyen hayır


Kendimi bir başkasında gerçekleştirmek istemem yada onunla değiştirmek istemem arasında ne fark var ki?
farkı bilmem ama kesişme noktaları belli..


Bencillik..

Sevgi sömürülmesi kolay bir kaynak..
üstelik en kötü yanlarından birisi de gittikçe çoğalabilme ihtimalinin yüksek olması..bu kötü,çünkü hızla artan birşeyin sömürülme olasılığı da aynı oranda artacaktır..getirilerinden birkaçı olan şevhet,adrenalin,elde etme arzusu sömürüsünün başlıca efendilerdir..çoğu kez kaçışı yoktur..


Bencilliğin ,gittikçe yüreğimizin ceviz kabuğunu doldurmaya ramak kaldığı sevgiler yumağının merkezinde bizler,herşeyin farkında ama herşeyden habersiz olmanın getirdiği eşsiz ego-mania'nın tavanına vurmalardayız..


Kendimizi Onunla yeniden yaratmak mıdır derdimiz ,yoksa kendimizi onu kullanarak yeniden yaratmak mıdır?


Yoksa özde birbirine karşı zıt saflarda varlıklarını sürdüren bencillik ve saf sevgi bu noktada birbirlerine bağımlı zavallı müdavimler midir?


Konumuz aşk meşk/sevmek odaklı tartışmaktan öte,bunun yolunun bencillik ile kesişip kesişmediğine ışık tutmaktır..


Çünkü kendimizi her defasında bir bencillik ve sevgi paranoyasının orta yerinde çıldırıyorken bulmaktayız..

Yalan mı???





Alıntıdır...