Türk toplumu uzun bir toplum mühendisliği sürecinden geçtikten sonra günümüzde tam kıvamına geldi. Sorgulamayan, düşünmeyen, kendi çıkarları haricinde hiçbir şeyi umursamayan ve millet olma vasfını yitirmiş bir topluma evrildik. Toplumsal davranışlarda da Biat kültürü hatırı sayılır şekilde yaygınlaştı. Bu coğrafyada yaşayan insanların artık bilgisi yok ancak her konuda yalan yanlış bir fikirleri var. Yandaş basın ve beyaz camda her gördüklerine inanıyorlar.
Doğru mu mantıklı bir şey mi diye sorgulamıyorlar.

Ekonomi, genelde kişilerin ceplerini ilgilendirdiğinden cepler boşalmaya başladığında otomatikman çok olmasa da tepki göstermeye başlıyorlar.
Fakat benim cebimdeki param neden azalıyor sorgulamasını gene yapmıyorlar. Olumsuz gelişmeleri işlerine geldiği gibi çeşitli odaklara yüklemeyi seçiyorlar.
Çünkü onlar artık son kırk yılda (1980’den itibaren) isteğe göre formatlanmış beyinlere sahipler.
Türkiye’nin batış süreci çok partili yaşama geçilmesiyle start aldı. Menderes döneminde dinimizi bilelim (hedef dindar ve cahil nesildi) diyerek tekke, zaviye ve imam hatip okullarının desteklenmesi ve bunlara yol verilmesiyle sona giden yolun kaldırım taşları döşenmeye başlandı. Hemen ardından Türkiye bir sanayi ülkesi değildir siz bir tarım ülkesisiniz denilerek ülkenin sanayileşmesi, siyasilerin de işbirlikleri ile sekteye uğratıldı. Eğitimin yanlılaşması, bilimin ve teknolojinin reddi ve eğitimin sabote edilmesi ile günümüzde düşünemeyen görsel bir toplum oluşturuldu. Bu toplum cahil olmakla birlikte her gördüğüne inanır hale getirildi. Turgut Özal ile birlikte işini bilen memurlar bir koyup üç alma sevdalıları türedi. İşini bilmek çok önemli oldu, liyakat geri plana itildi. Sonuç ortada.
Bugün ülkemizde satılmadık veya özelleştirilmedik hiçbir şey bırakmadılar. Ülkede herkes işini fazlası ile biliyor artık. İçinden geçtiğimiz dönemde bugün en önemli sorunlardan biri Barınma, bir diğeri kadın cinayetleri, çocuk tacizleri, diğeri adaletin artık sadece bir mottoya dönüşmesi, yapılanların yapanların yanına kâr kalması. Tüm okulların imam hatipleştirilmesi ile Laikliğe en büyük darbenin indirilmesi, son yirmi senedir daha cahil daha boş nesiller yetiştirmemiz. Üniversitelerimizin içinin boşaltılarak apartman üniversitelerin artması. Şehir hastaneleri yapılarak diğer tüm hastanelerin kapatılması sağlığın sermayeye peşkeş çekilmesi üstüne bir de günde yedi doktorun ülkeyi terk etmesi. (istatiksel veri) Sadece doktorlar mı terk ediyor, hayır avukatlar, hemşireler, eczacılar aklınıza hangi meslek grubu gelirse hepsi ülkeden ümidi kestikleri için teker teker ülkeyi terk ediyorlar.

Bugüne gelinmesindeki suçlular kim?
Ülkenin yurtdışında bir saygınlığı kalmadı.
Yeşil pasaportlar bile artık saygın değil.
Türk insanı her coğrafyada istenmeyen kişi haline getirildi.
Ülke bayrağı farklı coğrafyalarda protesto amaçlı yakılıyor ülkemiz böyle protesto ediliyor.
Neticede bu günlere birdenbire gelmedik.
Adam sendeciliğimiz, görüp de görmezden gelmemiz, gözümüzün önünde gerçekleşen olaylara bakıp da inanmamamız, kişisel çıkarların ülke çıkarlarından önce gelmesi, toplum olarak ahlâkımızı kaybetmemiz sayesinde bugüne ulaştık.
Suçlular kim?
Kısaca herkes suçlu. Öncelikle oy verip de sonrasını sorgulamayan tüm oy verenler,
ülke siyasetinde meclise girip de lider sultası altında lider ne derse çıkarları için doğru yanlış el kaldıran siyasiler,
Yanlış karşısında bir duruş sergileyemeyen istifa etmeyi düşünmeyen istifa mekanizmasını çalıştırmayan bürokratlar bu olgunun toplum genelinde unutulması,
akademisyenler, entellektüeller, sanayiciler, memurlar, işçiler, çiftçiler özetle toplumun her birimi.
Eğer bugün biat etmemiş olsaydınız ve ahlâkınızı yitirmeseydiniz bu acınacak halde olmayacaktık.
Paramızın pul haline getirildiği, ülke sınırlarımızdaki komşularımızda yaşayan insanların hafta sonlarında ucuz diyerek ülkemize alışveriş turları düzenlemeleri size normal geliyorsa diyecek bir şey yok. Bir ülkede yaşayan insanların %60 asgari ücretle geçinmeye çalışıyorsa ve bu günlerine şükredip sorgulamıyorlarsa denecek çok fazla bir şey kalmıyor. İşte o biat kültürünü benimsediğiniz kadar protesto kültürünü de benimseyebilseydiniz hakkınızı aramayı bilebilseydiniz bu günlere gelemeyecektik.
Ama fizik kuralıdır hiçbir şey sonsuza dek sürmez, süremez.

Bugün ülke çok karanlık bir süreçten geçmekteyse de her karanlığınsa bir sabahı vardır.
Cehaletin, umursamazlığın, bencilliğin bizleri ve ülkeyi nerelere getirdiğini acı bir şekilde hep birlikte gördük/görüyoruz.
Bu yüzden artık bu ülkenin ilericileri, demokratları, devrimcileri ve aklî selim insanları bu gidişata dur demek zorundadırlar.
Hiçbir şey yapmamaktansa küçük küçük de olsa bir şeyler yapmak yarın tümevarımda çok önemli olacaktır. Neticede korkunun ecele faydası yok.
Sen yoksan bir kişi eksik demektir. Safını seç.

Zafer ATUN
17 Ağustos 2022
zaferatun.wordpress.com

• Biat etmek ; Bir kimsenin yönetimini, egemenliğini tanımak, kabul etmek.
• Okuma önerisi ; Beyaz Zambaklar Ülkesinde – Grigory Petrov