BİR ZAMANLAR KİT’LERİMİZ VARDI… BİR ZAMANLAR DA ORDUMUZ… Dr.Noyan UMRUK

Bir zamanlar KİT'ler(Kamu İktisadi Teşebbüsleri) vardı...

Ülke ekonomisinin bel kemiği...

*Özel sektörün gücünün yetmeyeceği ya da ona cazip gelmeyecek yatırımları yapan,

*Fırsatçılığa karşı piyasayı düzenleyen,

* Uyanıkların, stokçuların, aç kurtların fiyatlarla istedikleri gibi oynamasını engelleyen, hayvancılık sektörünü düzenleyici rolü ile ayakta tutan Et-Balık Kurumu gibi...

*Halkın zaruri ihtiyaçlarını bütçelerini zorlamadan karşılayan Sümerbank gibi,

*Ulusal sanayiye girdi sağlayan Demir-Çelik Fabrikaları gibi,

*Enerji, İletişim vb. stratejik sektörlerin ulusal, güvenli ve halkın varlığı olmasını sağlayan PTT, TELECOM, TÜPRAŞ gibi…

*Ülke tarımını ayakta tutup, dünyada kendine yeterli 7 ülkeden biri olmamızı sağlayan Toprak Mahsulleri Ofisi vb…

Gel zaman git zaman hızla gelişen teknolojik süreçte doğru dürüst yenileme yatırımı yaptırılmayan KİT’ler, aşırı ve gereksiz istihdamla özellikle iktidardaki siyasi parti yandaşlarının arpalıkları haline getirildi…

Karlı ve rantabl çalışamaz hale getirilen KİT’ler rehabilite edilmek yerine 1970’lerden itibaren Friedmancı neoliberal rüzgarların yelkenlerini doldurduğu rüzgarlarla 24 Ocak Kararları çerçevesinde Özal döneminden başlayarak ha babam de babam yok bahasına, çoğu neredeyse arazi fiyatına satıldı… Her dönemde kimler yandaşsa onlara servet transferleri sağlandı…

Giderek sanayi girdisi tüm aramallarından, ete, mısıra, samana kadar herşey ithal edilir, iyice dışa bağımlı, dış ticaret açığını besleyen bir üretim yapısı oluşturulmuş oldu…

Bu da kesmedi…Ne uğraşacaksınız üretimle, teknolojiyle, emekçiyle dercesine ekonomi tamamen sınai üretimden çok sıcak para, inşaat, kent arazi rantlarına dayanan istihdam yaratmayan tufeyli bir yapıya dönüştürüldü…

Tabii böyle üretmeyen. emekçi ordusu zayıflayan bir ekonomik yapı da lümpen bir sosyal yapıyı doğurmak ve beslemekte gecikmedi…

Zaten kendileri de, hatta profesörleri bile cehaletin faziletine bayılıyorlardı… Sanata, tiyatroya, müziğe, edebiyata filan ne lüzum vardı…

Hiç unutmam Özal döneminde herhalde yanlışlıkla olacak Sümerbank’ın başına Erkan TAPAN diye bir genel müdür getirilmişti… KİT’lerin amiral gemisi Sümerbank birden bire bir şenlendi, bir canlandı ki sormayın… Yeniden halkın göz bebeği oldu…Karlı çalışmaya başladı…Sonra ne mi oldu…Erkan Tapan derhal görevinden alındı…

Artık yabancı ve filiali yerli sermayeye açılan alanın daraltılmasına tahammül yoktu…

Ve nihayet küresel çete ve işbirlikçilerinin artık Ordu’ya da hiç tahammülleri kalmamıştı…

Marifetdir çuvalla başlayan…

Nota verilmeli falan filan…

“Müzik notası mı bu lan…”

I Ihhh olmuyorlardı bunlar bir türlü adam,,,

Ne o Montrö, Karadeniz İşbirliği, D.Akdeniz, Kıbrıs, Güneydoğu, MİLGEM, Savunma Sanayi falan…

Gelsin Ergenekon, Balyoz, Casusluk filan…

Pensilvanya yargıçları hizmette el pençe divan…

Ordunun “yaramaz” damarı darma duman…

Derken yolsuzluk ayyukta: kurulsun mahkeme-i Kübra heman…

Lakin kurulamaz bir türlü divan…

Yırtar dört bakan…

Eski ortak oluyor derhal düşman…

Güneydoğuda terördür iyice azan…

Ordu yine sahnede, kahraman…

Gelsin Pensilvanya’nın yeşil zeytin kılıklı tosuncukları heman…

Yıllarca seralarda yetiştirilip, Ordu’ya doldurulan…

Ordu bu kez gerçekten perişan mı perişan…

Yıldırımlar yaratan, ölmez nigahban…

Hikâye 31 kısım tekmili tamam…

Mebzul miktarda fırsatı yaratan, fırsattan yararlanan

Ordunun köküne kibrit suyu akıtan…

Tarihte görülmüş müdür bir ülke..

Kendi ordusunu yıkan…

Yok mudur gazi mecliste 110 milletvekili ehli vatan…

Aksi takdirde tarihten de, ellerimizden de kurtulamayacak yakan…

Lakin dünyanın bu cenahı meşhurdur…

Gün doğmadan, neler doğan…

Bir türlü istim ya da hesap tutmayan…

Beşiktaş, 15. 08.2016