Bizlere düşen görev her kaynağı iyi okumak, iyi anlamak, iyi algılamak ve iyi çözümlemek.

Benim yöntemim; kendi içimde bir şeyleri sorgulayarak ilerlemek... Dünle, bugünle ve gelecekle olabilecekleri harmanlayıp kenar köşelere not etmek.

Kavramlara takılmayan biri olarak; yok sağcı, yok solcu, yok ülkücü, yok ulusalcı, yok pelikancı, yok o’cu, yok bu’cu demeden verdikleri her bilgi kaynağını algılayabilecek şekilde üzerinde durmaya çalışıyor ve kendimce sorguluyorum.

Benim hassas noktam:

“PKK ve siyası uzantısı,
Kökü dışarda olan Sivil Toplum Örgütleri,
FETÖ gibi Cemaat ve Tarikat”.

Bu tür oluşumlara uyuz oluyor, hiçbir şekilde yaptıkları eylemleri kabul edemiyorum.

Açıkçası, ülkemin bölünmez bütünlüğüne, bağımsızlığına, istikbaline ve milli tüm unsurlarına; dil,din,kültür,tarih,ulusal ahlak gibi Türklük bilincimize zarar verecek her türlü oluşuma ve eyleme karşıyım!

Hiçbir siyasi partiyle işim olmaz, siyasilerinde birer figür olduğunu düşünür, varlıklarına umut bağlamam, siyasilerin gücünün üstünde de üst olduğunu bilirim o yüzden de; partilere ve partideki şahıslara ‘aşık’ olmam!

Çünkü cellatına aşık olanın sonu ya esarettir ya da ölümdür!

Aklım başıma erdiği günden beri ülkem adına çok üzülüyor, çok dertleniyorum. Özellikle son zamanlarda ülkemin başına gelmeyen kalmadı. “Olmaz, bu kadar da olamaz” dediğimiz her şey oldu!

Cumhuriyetin her bir kalesi, toprağı, evi barkı gerçekten zapt edilmiş, memleket harap olmuş, akıl ve bilim yok olmuş durumda. Halk esaret içinde, tepemizdekiler cumhuriyetin kazanımları sayesinde ‘özgürlük’ içinde ama yine de ‘Cumhuriyeti’mize “tu kaka” demekten de vazgeçmiyorlar.

Günümüz şartları nedeniyle topla tüfekle işgal altında belki değiliz ama ekonomik, siyasal, sosyal ve kültürel olarak işgal altındayız.

Başımıza gelen kişiler, cumhuriyetle edindiğimiz bağımsızlığı Türk halkına çok gördü.

Milli ekonomiden, milli siyasetten, milli eğitimden ve milli kültürden vazgeçen bu kişiler sayesinde aydınlık yarınlarımız kör karanlıklara teslim edildi.

Umutsuzluğa giden bir yolda yürüyor gibiyim...

Sonra bir anda aklım, “tarih tekerrür” eder diyor, “Kurtuluş” yıllarımıza tekerrür edecek diye umutla bekliyorum.

Yani ne mafyadan, ne siyasetçiden, ne hakimden ne de adaletten medet umuyorum.

Gerçek manada Atatürk’ün ilke ve inkılaplarını harita edinmiş halktan yani kendimizden, bizden medet umuyorum.

İnanıyorum...

Bize bize kaldığımızda kurtuluşumuz pek yakın.

Gamze Köse

MUHTEŞEM düşünceler ve gerçek ATATÜRK'CÜ VATANSEVER bir son söz. Sevgili Gamze'nin kalbine, eline ve kalemine sonsuz sağlık ve esenlik, mut ve kut, utku ve umut.