BORÇLANMANIN B’Sİ (II)
Geçen ay ‘Borçlanmanın B’si’ni yazdığımda, Türkiye’nin artık ‘dünyanın en büyük projeleri’ne girişmesinin ‘vatan hainliği’yle bir olduğunu yazmıştım.
Kimsenin çıtı çıkmadı.
Çünkü kimsede artık ‘çıt’ kalmamış da ondan.
Beyinlerde bir kıvılcım oluşturabilecek iki çakmak taşının çıkarabileceği bir ‘çıt’ kalmamış.
“IMF, demiştim, 2016 Ekim ayı başında dünya ekonomisindeki ‘borçlanma rakamları’nın ‘korkunç’ (horrible) olduğunu ve olası tufanlara, kıyametlere, kaos ve katastroflara, devrimlere (cataclysmes) yol açabileceğini ileri sürüyor.
Dünya genelinde ‘borçlanma’, Dünya gayrisafi hasılasının % 255’ine ulaşmış.
Yani Dünya genelinde bir birim ‘ürün’e karşılık 2,5 katı ‘borç’ yaratılmış.”
Şimdi siz ürettiğinizin ‘üç katı’ katı kadar borçlu durumdasınız demektir.
Bunu ‘dört katı’, ‘beş katı’na çıkarmak akıl işi midir?
Bu ülke sevgisi midir yoksa ‘aptallığın daniskası” mı?
Borç, diyor Kanadalı bir ekonomist, “insan soyunu diğer canılılardan ayıran özelliklerin en belirginidir”.
Güzel..
Ancak borçlanan kişi, kurum, devlet ve hatta ‘devletler birliği’, borcunu üç biçimde ödeyebilir: 1° Üreterek, 2° Belli bir alacağını tahsil ederek veya 3° başkasını dolandırarak ya da çalarak
Günümüzde başta ABD olmak üzere ‘emperyalist devletler’ borçlanmada ‘en önde’ olan ‘Devlet’lerdir.
Ve bu ‘Devlet’ler sadece ve yalnızca üçüncü şıkta belirtilen biçimde ödemeyi düşünerek borçlanmaktadırlar.
Öyle ‘teknolojisi yüksek ürünler’, ‘know how’lar falan bu işin ‘devede kulak’ ya da ‘edebiyat’ kısmıdır.
Ve ‘Kapitalist Dünya’nın tüm üniversiteleri ile Türkiye’deki ‘artık’ları işin bu ‘edebiyat’ yanını öğrenir ve öğretirler.
Üçüncü şıkta belirtilen ‘borç ödeme biçimi’ne, ekonomi politikte ‘işletme’ (exploitation) yolu denir.
Ki ‘işletme’ aynı zamanda ‘sömürme’ demektir.
‘Kapitalist Dünya’nın tüm üniversiteleri ile Türkiye’deki ‘artık’ları da habire ‘işletme fakülteleri’ açarlar.
İşletme profesörleri de sömürme ve sömürülme politikalarını, ayırdında olmadan, ‘ebedî’leştirir ve ‘edebî’leştirirler.
Türk aydının kafasında ne zaman ki ‘İşlik’ten ‘işletme’ye geçilmiştir, o zaman ekonomi politikten ‘ekonomi politikaları’na geçilmiştir.
Osmanlı bile ‘ekonomi politik’e ‘Fenn-î sermaye’ yani ‘sermaye bilimi’ ya da ‘sermaye tekniği’ diyordu.
Borç da bir ‘sermaye’dir.
Ancak borç alınarak yapılacak, sözgelimi bir köprü, hiçbir koşulda bir ‘işlik’ değil olsa olsa bir ‘işletme’ olur, bu bir.
Onun işletmesini zaten borç verene vermiş bulunursunuz, iki.
Köprünün iyi işlemesi için gerekli ve yeterli araç bulmak zorunda kalırsınız, üç.
O köprünün kuruluş yerinin tarihinizi, coğrafyanızı ve doğanızı ‘tahrip etmesi’ni gözardı edersiniz, dört.
Ve buna benzer kırkdört ‘olumsuz etken’ daha sayabilirsiniz, eder kırkbeş.
Dikkat edilirse, ortada bir ‘işletme’ vardır ama en önce ve önemlisi ‘uluslararası sermaye’nin sizi ‘işletmesi’ sözkonusudur.
Kaldı ki, sizin bu tür ‘işletmeci’ aramanıza da gerek yoktur.
Onlar gelip sizi bulacaklardır.
Ama diyelim, Anadolu’nun orta ya da doğu kesimlerinde bir ‘İşlik’ açmak niyetinde olsanız, bir tek ‘işletmeci’ bulamazsınız.
Domates, patates, hıyar üretip borcumu ödeyeceğim diyecek olursanız sizi kimse dinlemez.
O işletmeci size sürekli yeni ‘borç’lar verecektir; borçla otomobil, kredi kartıyla yakıt, veresiye telefon, bedava video film vb.
Ve sizin borcunuz dörde, beşe giderek beşyüze katlanabilir.
Ama sonsuza değin değil kuşkusuz.
Borç veren eninde sonunda sizden alacağını alacaktır.
İsteyerek ya da zorla.
Vereceksiniz!
Ve sizin narınız dalda, elmanız yerde çürümek durumunda kalacaktır.
İyisi mi siz, sizi zora sokacak olan bu ‘işletmeci’lere güvenip, onların partilerine ‘oy vermeyin’ denilebilir.
Ama yetmez.
Artık ne yapacaksanız yapın, çünkü sizi artık ‘İsmet Paşa da kurtaramaz’.
Tövbe ederek dönüp Atatürk’e yeniden bakın.
Habip Hamza Erdem