KORHAN GAZİ…

Dr. Noyan UMRUK

Sevgili okurlar, yaşadığımız karanlık günlerde içinizi daha fazla karartmak istemiyorum, bu güzel Pazar günü…
Bir gazinin verdiği yaşam mücadelesi, başarı öyküsünden bahsedeceğim, bugün.
Hey gidi Korhan hey…5-6 yaşlarından beri Noyan amcasıydım onun. Fincan gibi fıldır fıldır kara gözleri ile heyecanlı, çok hareketli, sürprizlerle dolu, çok hoş bir çocuktu...Sevgimi pek belli edemem ama, onu hep çok sevdim. Oğullarımla kardeş gibi büyüdüler.

13 yaşında Atıcılık sporuna başladı. Ailece atıcıydılar, Baba Yamaç’ın yönetiminde… Hepsinin şampiyonlukları, dereceleri vardı…

80’li yılların sonunda babası ile birlikte onu, Harp Okuluna teslim edişimiz, onun faltaşı gibi açılmış gözleri, heyecanlı hali gözümün önünden hiç gitmez. Kolay değil, tabii, baba evinden ilk ayrılış… Koca Mekteb-i Harbiye ile ilk karşılaşma…

Yaşamlarımız hep kesişti, Korhan’la. Harbiye’de hocasıydım. “Söyle bakalım Korhan” diye soru sorup, onu heyecanlandırmak hoşuma giderdi…

1993’de çakı gibi bir piyade teğmeni olarak iyi bir derece ile mezun oldu, Harp Okulundan. Yaşadığımız günler gibi, terörün en azgın, en hayasız olduğu günlerdi, o günler… Zorunlu olarak kısaltılmış bir Piyade Okulu ve kısa süreli komando eğitiminden sonra Güneydoğu’da görevlendirildi.

Gaziliğinden önce şampiyondu, sonra da şampiyon…

Bundan sonrasını o’nun ağzından dinleyelim: “Güneydoğu ’ya atanınca görevimin önceliği nedeniyle spora 2 yıl ara verdim. 1995’te PKK’ya karşı düzenlediğimiz operasyon sırasında mayına basıp, bir bacağımı kaybettim. GATA’da yapılan ameliyatın ardından rehabilitasyon başladı. Hem psikoterapistler, hem de psikologların katıldığı rehabilitasyon programlarında sürekli egzersizler verdiler. Ben bu egzersizleri onların yapmamı istediklerinden çok daha fazla yaptım. 3 ay sonra protez takıldı. Doktorlar başlangıçta protezi 2 saatten daha fazla takmamamı, ağrı yapabileceğini söylediler ama, ben bu mücadeleden başarıyla çıkmaya karar vermiştim. Bacağımda ağrı olmasına rağmen protezi daha uzun süre taktım, verdikleri egzersizleri aralıksız sürdürdüm. Protezin takılmasından 15 gün sonra ise Türkiye Şampiyonu oldum. Hastanede ‘Tekrar bu işi yapabilecek miyim?’ diye düşünürken, katıldığım Türkiye Şampiyonasında Türkiye şampiyonu oldum. Bu başarı benim hayata dönüşümü sağladı.”

Dediği gibi hiç ağlayıp, sızlanmadı Korhan. Gazi Üniversitesinde İşletme master’ı yaptı. Herşeye rağmen devam eden yaşamın gereklerini yerine getirdi, sessiz sedasız,,,

O bir “vaka-i adiye” gibi görmeye çalıştı olayı, ama, bizler hayatımızdaki ikinci tarifsiz acıyı yaşadık. Birincisi, Tatvanda sağlık hizmetlerinin yatersizliği ve doktorsuzluktan 1nci yaşgününde toprağa verdiğimiz kızımız, diğeri Korhan’ın Mardin’e feda ettiği bacağı…

2000’lerde, terörün marjinal konuma getirilmesinde sayısız şehit ve gazimiz yanında Korhan’ın bacağının da payı var, kuşkusuz.

Gazinin, 10 m. Havalı Tabanca, 25m. Sport Tabanca ve 50m. Serbest Tabanca dallarında 25 Türkiye Şampiyonluğu ve 9 Türkiye rekoru var.

Uluslar Arası Başarıları ise şöyle:

2003 yılında Çek Cumhuriyetinde yapılan Bedensel Engelliler Avrupa Şampiyonasında, 25m. Sport Tabancada gümüş, 50m. Serbest Tabancada bronz madalya,

2004 yılında Ohal Gazisi olarak kendi isteği ile Silahlı Kuvvetler’den Yüzbaşı rütbesi ile malulen emekli olduktan sonra, Eylül 2004’de Atina’da Paralimpik Oyunlarında 50m. Serbest Tabanca dalında Bronz, 25m. Sport Tabancada Finalli Dünya ve Paralimpik rekoru kırarak altın madalya,

Temmuz 2005’de Polonya’da düzenlenen Bedensel Engelliler Avrupa Atıcılık Şampiyonası’nda 25m. Sport Tabanca’da Bronz, 50m. Serbest Tabanca’da altın madalya,

Temmuz 2007’de Almanya’da düzenlenen Bedensel Engelliler Avrupa Atıcılık Şampiyonası’nda 25m. Sport Tabancada finalsiz Avrupa rekoru kırarak gümüş madalya,

Ve nihayet 2012 Londra Paralimpik Oyunları'nda, 10 metre havalı tabancada gümüş madalya…

Korhan, yarbay ya da albay olacaktı, şimdi. Neyse, Korhan başardı, dağ gibi, dimdik ayakta…Ya bağrından çıktığı ülke, Silahlı Kuvvetler, silah arkadaşları, komutanları…

Tüm şehit ve gazilerimizin huzurunda derin bir saygı ile eğiliyorum…