Dr RECEP’İN ASKERİ
Yaşar (son gülen iyi) Güler CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e dava açmış.
Ne davası olabilir acaba?
Tazminat mı, iftira mı, itibar mı yoksa ‘onur’ mu?
Hepsi iç içe denilebilir.
Diğerlerini bilemem ama bu Yaşar (son gülen iyi) Güler’de ‘onur’un zerresinin olmadığını biliyorum.
Onun ‘komutan’ının da Hulusi Akar olduğunu biliyorsunuz değil mi?
Hani şu, ‘şaibeli darbe’nin ardından “dere geçerken katır değiştirilmez” denilenlerden biri idi.
Değiştirilmeyen öteki de Hakan Fidan’dı.
Şimdi bu ‘masa’, sözde Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni temsil ediyor: ayaklardan biri ‘Başkan’, diğeri ‘Dış İşleri Bakanı’, üçüncüsü hiçbir Türk subayının saygı duymadığı Hulusi Akar ve dördüncü ayak bu Yaşar (son gülen iyi) Güler.
Burada durup bir özelliğimi yinelemek isterim.
Ben insanlar hakkında bir ‘yargı’ ileri sürerken, derin bir ‘değerlendirme’ sürecinden geçirir, ama onun ‘en kritik an’ınında dile getiririm.
Örneğin, Meral Akşener daha İYİ Parti’yi kurmadan, “ben bu kadına güvenmiyorum” demiştim.
Ne kadar ‘güvenilir’ olduğunu şimdi İYİ Partililer de öğrenmiş oldular.
Zelensky’e, daha o ‘devrimci kıyafet’ini (!) giymeden ve dünya genelinde herkesten önce, ‘soytarı’ demiştim.
Bugün dünya genelinde bir ‘soytarı’ olduğunu herkes öğrenmiş bulunuyor.
AKP dönemi Millî Eğitim Bakanlarının, tümü, ama hepsinin birden ‘Millî’ olmadıklarını; Adalet Bakanlarının tümü, ama Ali Dibo dahil hepsinin birden ne adalet ve ne de hukukla ilgili olmadıklarını söylemişimdir.
Şu sonuncusunun adı neydi, pek önemli değil ama, aynı zamanda insan olmadığını da yazayım ki, açacağı ‘onur’ davasına bir kanıt olsun.
Lafı uzatacak yerim yok ve sözde ‘Komuta Kademesi’ ve onların bakanına dönecek olursam; bu Yaşar (son gülen iyi) Güler, göreceksiniz, bir gün ‘Vatana ihanet’ten yargılanacak.
Ahmet Davutoğlu, Hakan Fidan ve kendilerinin, bir gün, ama bir gün mutlaka, başkalarının yanısıra, Suriye Arap Cumhuriyeti’ni yıkmak suçundan yargılanacaklarından adım kadar eminim.
Üç zaman mı olur beş zaman mı, onu bilemem.
Ancak zamanın şu ‘Apo deklarasyonu’yla hızlanmış olduğunu söyleyebilirim.
Bugünlerde her kafadan bir ses çıkıyor da, ‘değişik görüş’ler biçiminde değil ama tam bir kakafoni biçiminde çıkıyor ya; bu Yaşar (son gülen iyi) Güler, öyle sanıyorum ki olayın tam göbeğinde yer alıyor.
Çünkü ‘tıyneti’ buna en elverişli olan o.
Hulusi Akar’dan da beter desem yeridir.
Kimileri de ‘babacan’, ‘Atatürkçü’ falan diyebilirler.
Bütün bu nitelemeler onun ne kadar ‘niteliksiz’ biri olduğunu göstermekten başka bir işe yaramaz.
‘Onur’ davası açmışmış.
Kimin ‘onur’unu koruyacakmış?
Kendisinde olmayan bir şeyi, ‘kurum’a mal etmeye kalkmasın sakın.
Ki, orada da ne kadar kalmış, elinizi vicdanınıza koyarak siz söyleyin bi zahmet.
Çünkü benim tanıdığım ne kadar onurlu asker varsa, bugün yürekleri yanarak izliyorlar olanları.
Ve çok öfkeli olduklarını tahmin ediyorum.
Çünkü öfke, daha önce bir kaç kez yazmıştım, ‘utanma duygusu’ olanların utançlarının bir başka biçimde dışa vurumundan başka bir şey değildir.
Yaşar’ın konumundan utanmayan, değil ‘komutan’, ‘asker’ bile olamaz diyerek bitireyim o zaman.
‘Son gülen’in kendisi olmayacağının altını bir kez daha çizerek, tabii ki...