Bizler 80 kuşağıyız. 12 Eylül darbesini gördük. 80 sonrasında bir sağdan bir soldan denilerek asılanları, 17 yaşında kemik yaşı daha fazla denilerek asılan Erdal’ı gördük. İki aşamalı üniversite sınavlarını gördük. 80 sonrasında YÖK’ün kuruluşunu gördük. ANAP dönemini, Lale devrini gördük yaşadık. Ankara’da ODTÜ arazisinin parçalanarak Bilkent üniversitesinin doğurtulduğunu gördük. Susurluk kazasını devlet, siyaset, mafya üçgenini gördük. İşçi sendikalarının etkisizleştirildiğini, belli gazetelerin ve dergilerin içlerinin boşaltıldığını gördük. Dincilerin ve İslamcıların her geçen gün daha da palazlandığını devletin bunu görmezden geldiğini hatta yol verdiğini gördük. İmam Hatiplerin sayısının düz lise ve meslek liselerini katlayışını gördük. Eğitimin günden güne kalitesinin düşürüldüğünü daha cahil ama hesapta okumuş çocukları gördük. Canım ülkenin günden güne batağa saplanışını gördük, hepsinden önemlisi Cumhuriyet’in göz göre göre yıkılışını gördük. Tek adam otokrasisinin Cumhuriyet diye yutturuluşunu herkesin kandırılışını ve ses çıkarmamasını gördük.

Yani şu kısa ömrümüzde görmediğimiz kalmadı. Lisedeyken bir arkadaşımla süre tutalım 5 sene sonra ne olacağız diye konuşurduk. Ve her 5 senede iyi hiçbir şey olmadığı bizim bir 5 yaş daha aldığımız ortaya çıkardı. Bu 5 yıllık periyodlar halen devam ediyor. Bizse önce genç, sonra orta yaşlı şimdi de belki yaşlı sayılıyoruz. Toplumun aksine hafızamız saat gibi her şeyi idrak ediyor kişileri, olayları gayet iyi hatırlıyoruz. Kimine göre kısa bir süre kimine göre ise çok uzun bir süre geçti. Neye göre, kime göre? Tartışılır.
Son seçim hengamesinden sonra toplumun belli bir kesiminde “yok canım biz adam olmayız. Baksana gene adam kazandı. Koyun sürüsü bunlar” minvalinde söylemler söyleniyor. Herkes bir başkasını suçlu görüyor. Herkes pirüpak. Neticede garip ve karmaşık bir toplum haline getirildik. Ülke birleşmiş milletler konseyi gibi. Bu ülkeye gelen Araplar sevinçli çünkü geri gönderilmeyecekler. Bu coğrafyada yaşamı ve devlet yardımlarını garantilediler. Bizler için Avrupa ne ise, onlar için de Türkiye o.

Bu ülkenin seveni ne kadar çok ise nefret edeni düşmanı da o kadar fazla. Toplum şu an ikiye bölündü. %50’lik cahil bir kesim %50’lik cahil olmayan kesim. Sormak lazım neye göre cahil neye göre aydın. %50’lik aydın kesim cahil kesimi uyandırmak için ne yapmış ne kadar çabalamış? Bunun karşılığında ne bekliyor. Yanıtlayayım hiçbir şey yapmadılar. Ne bir çalışma nede bir çaba. Cahil dediğiniz kesim canhıraş çalıştı. Çalmadık kapı, etmedik telefon, gitmedik adres bırakmadı. Yurtdışı oylarda katakulliler oldu. Burada da oldu. Peki nerede sandık güvenliği nerede sandık görevlileriniz, müşahitleriniz, Avukatlarınız. Yok. O zaman şikayet etmeyecek kimseyi suçlamayacaksınız. İğneyi önce kendinize batıracaksınız. Sonuçta vermeden almak Allaha mahsus denir. Ondan bile alabilmek için dini vecibelerinizi yerine getirmeniz lazımdır.

Seçimin üzerinden iki hafta geçti. Bu sürede Benzine, motorine, 150 küsur ürüne ekmeğe, çaya fahiş zamlar geldi. Pazarlarda artık döküntü toplayanlar daha da çoğaldı. Ama büyük çoğunluk gemisini yürüten kaptan mantığından ödün vermiyor. Asgari ücretin yaklaşık 9 katı (73,500 M.vekili maaşı) maaş alanlar etkilerinin ve yetkilerinin olmadığı mecliste gene kayıkçı kavgasına devam ediyorlar. Gene büyük çoğunluk 9 güne çıkartılan bayram tatilinde borç harç nereye gidelim telaşındalar.
Sorsan ne yapalım ölelim mi borç alır kredi çeker gene tatilimizi yaparız diyorlar.
İşte eski Türkiye; ayağını yorganına göre uzatan, tasarruf yapan, lüks özentisi olmayan, aklı selim insanların olduğu, toplumda dayanışma olan, okuyan ve okuduğunu anlayan, örf ve adetlerine sahip çıkan daha insani, vicdanlı ve ahlâklı bir ülke idi.
Yeni Türkiye? Her şeyi ile yaşıyorsunuz ya. Farkı görmüyorsanız haberlere ve televizyon dizilerine bakmanız yeterlidir.
Zafer ATUN
13/06/2023
zaferatun.wordpress.com