gönderen Deli Haydar » Prş Mar 11, 2010 2:36
Dışarıda 1923 ülküsüne inanan gazetecisinden askerine, siyasetçisinden savcısına ülkenin dört bir yanından ne kadar yurtsever varsa hepsi içeri tıkılır; çıkmaz ayın son çarşambası çürüyenlerin kendilerinden, ölenlerin yakınlarından af dilenir. Öte yandan içeride bölücü, yıkıcı eylemlerde bulunmuş ne kadar suçu sabit "özgürlük savaşçısı" varsa hepsi dışarı salıverilir; bu kez gecikmeden dolayı gerillalardan ya da -Odatv'nin deyimiyle- eşkıyalardan af dilenir.
Bu bakımdan bu affa Takas Affı diyebiliriz... Ya da güncel olması açısından Change/Değişim Affı da kötü sayılmaz. Çöküş Affı dersek Küçük Hoca'nın da gönlünü almış oluruz. Belki de renklerden gidebiliriz: Turuncu veya Sarı Af da olabilir. Ne de olsa geçtiğimiz yıllara damgasını vuran renkler. Ama durumu en iyi anlatan Son Af olacaktır herhalde.
Yerel seçim öncesi elinden belge düşmeyen Kılıçdaroğlu Kemal, seçim sonrası nedense dut yemiş bülbüle döndü. Yaşamı boyunca indiragandi yapmamasıyla hepimizin sevgisini kazanan yerli Gandhi'yi artık ne zaman ekranlarda görsek, ya sapla samanı karıştırma amacında bir açıklama yapıyor ya da böyle kimlerin dümenine su taşıdığı açık olan akıl dolu önermelerde bulunuyor.
Sevimli vekilimiz şimdi de saf saf aftan konuşuyor!
Feragat-ı nefs.
İstihkar-ı hayat.