Güler Misin Ağlar Mısın...

gönderen **Panzehir** » Sal Şub 27, 2007 17:12

Italyan yazar Lucianno dusunce suclusuydu. 4m2 lik bir hucreye
mahkum oldu* hem de tam 17 sene icin ! O kahrolasi hucreye
yerlestigi birinci gun hersey normaldi.

Aradan birkac hafta gecti.
Lucianno dusunmeye basladi "burada 17 sene nasil gecer..."

Aradan aylar gecti. Sanki her gecen gun biraz daha mahkum
oluyordu zavalli hucresinde. Bir sabah bir karincanin burnunu
isirmasiyla uyandi Lucianno. Onu buyuk bir titizlikle parmaginin
ucuna alip "acaba" dedi. Acaba bu karincayi yetistirip kendime
bir dost yapabilir miyim? Dedi. Kaybedecek hicbir seyi yoktu ve
bunu denemeye degerdi. Karincayi yani basinda duran kucuk sehpaya
koydu. Karinca karincaligini yapip* kacmaya calistiysa da Luci
birakmadi onu. Etrafini cevirerek karincanin kacmasina engel
oldu. Onunla konusmaya ve onu egitmeye kararliydi. Basarabilse
yalnizligi sona erecekti. Karinca ile tam 3 sene
ugrasti. Karsiliksiz da olsa konustu ve dertlerini anlatti ona.
Bir de isim takti karincaya Tito.

Bir sabah Tito'sunun ona gunaydin demesiyle uyandi Lucianno.

Bu duyabilecegi en muhtesem sesti. Buyuk bir heyecanla yatagindan
disariya firlayip bagirmaya basladi: konustun* Tito sen konustun.
Nihayet konustun. Gunaydin* gunaydin* binlerce gunaydin dostum.

Artik bir dostu vardi Lucianno'nun ve bunu hic kimse bilmiyordu.
Tito'nun varligi yazarin en buyuk sirriydi. Kimse duymamaliydi.
Gardiyan duymamali* bu ruya bitmemeliydi. Bu buyuk dostluk tam 17
sene surdu. Hic kimse bilmedi Tito'yu. Lucianno* Tito'ya tum
bildiklerini ogretti. Konusmayi* okumayi* yazmayi* dans etmeyi*
sarki soylemeyi* fikir uretmeyi... bildigi herseyi ogretti. Kah
agladilar* kah gulduler.

Aradan tam 17 yil gecti ve bir gun asIk suratli* soguk yuzlu
gardiyan kapiyi araladi. Hazirlan yarin
cikiyorsun dedi beton sesli gardiyan. Gardiyan gittikten sonra
Lucianno aglayarak karincaya dondu "bitti Tito. Bitti buyuk
dostum. Yarin cikiyoruz* yarin ozguruz." Dedi. Tito da agladi.
Yazar Tito'ya sordu* "soyle dostum yarin cikar cikmaz ilk ne
yapalim?" Tito: "gidelim bir bara ve hayvan gibi icelim." Dedi.
Gulustuler. Sabaha kadar uyumadilar. Hayal kurup bu fare
kapanindan farksiz lavabolu dikdortgenin ilk defa tadini
cikarttilar. Bir anda sanki hucre genislemis gibiydi.

Sabahin ilk isIklariyla son kez acildi demir kapi.. Kapidan
cikarken son kez geri dondu ve ranzasina bakti Italyan yazar.
Sadece su iki kelimeydi agzindan dokulen. "vay bee..." disari
ciktilar.

Tito Lucianno'nun omuzundaydi. Sabahin koruydu ve mevsim kisti.
Kar lapa lapa yagiyordu. Lucianno bavulunu havaya firlatti ve
"ozgurluk" diye bagirdi. Tito da bagirdi. Yagan kar umurlarinda
degildi. Yuruduler*
kara inat yuruduler. Ozgurluk sicakligina kar mi dayanir kis mi?
...

Nihayet bir barin onune geldiler. Tito sordu: "simdi biz buraya
girebilecek miyiz?" avazi ciktigi kadar "biz artik ozguruz" diye
bagirdi Lucianno. Iceri girdiler. Iceride sizmiz kalmis uc bes
adamla kasanin basinda uyuklayan barmenden baska kimse yoktu. Bir
masaya oturdular.

Bir ara Lucianno'nun gozu masanin yanindaki aynaya ilisti.
Hapisten cikarken yaptigi gibi yeniden mirildandi* "vay bee".
Saclari bembeyaz olmustu* yuzu burus burustu. Yaslanmisti
Lucianno. Tebessumune aradan sizan birkac damla gozyasi karisti.
"barmen bize iki bira getir" diyebildi titrek bir sesle. Barmen
yerinden firlayip biralari getirdi. Bir adamin iki bira
istemesinin sebebini bilmiyordu. Bilmesi de gerekmiyordu* bilmek
de istemiyordu zaten. Biralari birakti ve kus tuyu kasasina geri
dondu.

Lucianno omzundaki dostunu bardagin
icine atti. Ictiler.. Tito da icti. Ictikce keyiflendiler. Bir
ara Tito* bardaktan firlayip masanin uzerinde dans etmeye
basladi. Elini yuzune koyup masanin uzerine abanmis olan Lucianno
buyuk bir gururla kendi yetistirdigi dostunun dansini izledi. Bir
an durdu ve "ne gunlerdi be Tito" dedi. Dertlestiler* biraz sonra
yine dans etmeye basladi.

Tito dans ediyor* Lucianno korkunc bir keyifle bu muazzam
manzarayi izliyordu. Bunu mutlaka birilerine anlatmaliydi. Iyi
bir sey yapmanin belki de en keyifli yaniydi onu biriyle
paylasmak. Ama Lucianno bu keyfi 17 sene hic yasamadi.

Ozgurlugunun bu birinci gununde yillarca gizli tuttugu bu buyuk
ve onur verici sirri birileriyle paylasmaliydi.
Etrafina bakti.
Barmenden baska kimse yoktu. "barmen* barmen!" diye seslendi.

Barmen yari uykulu* Lucianno'nun masasina geldi. Lucianno dans
eden Tito'yu isaret ederek* buyuk bir
heyecanla "barmen suna bir baksana* suna bir bak..." dedi.

Barmen sessizce parmagini Tito'nun uzerine goturdu.
"cok affedersiniz beyefendi" diyerek karincayi ezdi...

gönderen **Türk-Kan** » Sal Mar 27, 2007 13:44

Panzehir, sagol canim

gönderen **iso** » Sal Mar 27, 2007 13:52

Panzehir, sagol :cry:

gönderen **Ayberk** » Sal May 22, 2007 21:05

Panzehir, Eyvallah.

Güler Misin Ağlar Mısın...

Güler Misin Ağlar Mısın...

Kİmler çevrİmİçİ