AKP yandaşlığıyla “gemi azıya” alan “liboşlarımız”, Türkiye’deki ve dünyadaki tüm olayları “Kemalistlere” ve “Ulusalcılara” gol atmak için bir fırsat olarak değerlendirmeye başladılar.
Örneğin, “liboşlarımıza” göre son günlerde Arap-İslam dünyasındaki “halk hareketleri” Türkiye’deki “statükocu” “ulusalcıları” çok rahatsız etmiş miş!
Bakın, Hürriyet gazetesinin HADİ ULUENGİN’i neler yazmış 23 Şubat 2010 tarihli köşesinde:
- “ …bizim ulusalcı, statükocu zevat Arap devrimlerinden hiç hoşnut değil! Hoşnut değil de ne kelime, gizlemeye çalışsalar bile içlerinden nefret kusuyorlar. Mümkün olsa zaten ‘fellah’ diye küçümsedikleri kitleleri bir kaşık suda boğacaklar.
İlkin her zamanki gibi komplo teorilerinden medet umdular. At atabildiğin kadar, ceride sütunlarında ve malum dezenformasyon sitelerinde asilerin ‘ABD parmağıyla oynatıldığını’ çağrıştırdılar. ‘Arabi Soros’, moros diye gevelediler.
Fakat çok kör kör parmağım gözüne kaçtı. Millet poposuyla gülünce ısrar edemediler.
Bu sefer kah ‘antiemperyalizm’, kah ‘feodal gerilik’ lafazanlığına başvurdular.
(…) Ardından sosyal-faşist bir yönetimin sürdüğü Cezayir’e de sıçramak eğilimi gösterince , ‘Ergenekoncu Maocular’ ‘Batı kışkırtması’ diye yaygara koparttılar.
Her halükarda statükocu cenah daha ilk andan itibaren ‘İslami tehlike’ çanını çaldı. ‘Onlar hiç olmazsa laikti’ diye beterin beteri var korkusunu yaymaya çalıştılar.
Tabi yukarıdaki korku aslında kendi korkularından kaynaklanıyor. Ödleri kopuyor.
(…) İmdi Arap devrimlerinin yarattığı yaratacağı dinamiğin ‘ulusalcı’, ‘statükocu’ zevatı paniğe sürüklemesi yukarıdaki maddenin tabiatına uygun düşüyor.
Fakat kendi varlıksal korkularını ‘İslami tehlike’ diye başkalarına sallamaları boştur. (…) Rota gelecekte nereye kırılırsa kırılsın, Ortadoğu’da kitlelerin yıktığı ve yıkmakta olduğu şeyler aslında bizim ‘ulusalcı’, ‘statükocu’ cenahın gönülden iman ettiği şeylerdir. (:..) Zira tüm bu rejimler bizimkilerin tapındığı otoriter payandalar üzerinde yükseliyordu. Nitekim de başta Tunus ve kısmen Mısır bazıları eski Türkiye’den esinlenmişti.Oysa yine böyle bir Türkiye esinlenmesi var ama bugünkü örnek farklıdır; yani emsal ‘ulusalcı’, ‘statükocu’ kesimin nefret ettiği yeni Türkiye modelidir.
Yani Darül İslam’da ‘Müslüman Demokrat’ kimliği ilk kez bir siyasi kurum olarak yaratan ve modern sekülarizmle bütünleşen AKP’nin iktidar olduğu şimdiki ülkemizdir.
Ve o ‘ulusalcı’, ‘statükocu’ zevat bunu cin gibi saptadığı içindir ki, Arap aleminde esen devrim fırtınasından çok korkmaktadır; çünkü son nefesinin de söndüğünü görmektedir.”
(http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/170 ... =22&gid=61)
EZBERCİ LİBOŞ VE ULUSALCILIK
“Ulu” ve “Engin” görüşlere sahip yazarımız, öncelikle bütün “liboşlar gibi” ezberlerinin, “ön yargılarının” izinden gitmiş ve kafadan “ulusalcıları” “statükocu” olmakla özdeşleştirmiş. Ulusalcılık; Türk ulusundan yana olmak, Atatürk’ün kurduğu laik, çağdaş ve bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’ne sahip çıkmak, vatanını bölüp parçalatmamak, demektir. Bunlar mı “statükoculuk” oluyor? Türk sözünü ağzına almamak, Türk ulusuna düşman olmak, Atatürk’ün kurduğu laik, çağdaş ve bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’ne saldırmak, vatanı bölüp parçalatmak mı “liberallik” “demokratlık” oluyor! Evet! O zaman biz sapına kadar ulusalcıyız.
TÜRK DEVRİMİ HER TÜRLÜ STATÜKOYU YIKMIŞTIR
“Ulu” ve “Engin” görüşlere sahip yazarımız, Arap-İslam dünyasındaki halk hareketlerini “devrim” zannediyor ve “statükocu” zannettiği “ulusalcıların” bu “devrimlerden” hoşlanmadıklarını iddia ediyor!
Ama yine çuvallıyor!
Çünkü, “ulusalcılığın” temel özelliği, ulusların kendi kaderlerini; bağımsızlıklarını ve egemenliklerini kendi ellerine almasıdır. Türk ulus devletinin kurucusu “en büyük ulusalcı” Atatürk, bu gerçeği, “Ya istiklal ya ölüm” ve “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” biçiminde formüle etmiş ve uygulamıştır. Bilindiği gibi Türk Kurtuluş Savaşı’yla Atatürk önderliğindeki Türk ulusu, önce “tam bağımsızlık” için dış güce, Batı emperyalizmine baş kaldırıp savaşarak “ulusal bağımsızlığını” kazanmış; sonra da yine Atatürk’ün önderliğinde iç güce, sultana-halifeye, kişi otoritesine başkaldırarak, cumhuriyeti ilan edip “ulusal egemenliğini” kazanmıştır. Bunun adı Türk Devrimi’dir: Bir devrimcisi vardır. Emperyalist sömürüye karşı “antiemperyalist” bir harekettir. Sultan-halifenin diktasına karşı “demokratik” bir harekettir. Ve her şeyden önemlisi, 600 yıllık “yarı bağımlı” bir “ümmet” imparatorluğundan, “tam bağımsız” bir “ulus devlet” yaratmıştır. Üstelik bu ulus devletin temel hareket biçimi “çağdaşlaşmaktır” ve çağdaşlaşmaya giden yoldaki rehber de “akıl” ve “bilim”dir. Devrimin önderi bu gerçeği, “Akıl ve bilim dışında yol gösterici aramak gaflettir, delalettir, cehalettir” ve “En hakiki mürşit ilimdir” sözleriyle işaret etmiş, dahası bu doğrultuda birçok adım atmıştır: Bilim üretmesi için üniversite ve modern okullar açmış, kız çocuklar dahil tüm gençler için eğitim seferberliği başlatmış, tekke ve zaviyeler, medreseler gibi köhnemiş, “statükocu kurumları” kapatmış; saltanat ve halifelik gibi dinsel monarşiye götürecek “statükocu” yapılara son vermiş, çağdaş uygarlıkla daha çabuk diyalog kurmak ve okuma-yazma oranını arttırmak için “statükocularca“, “dinin gereğidir” zannedilerek kutsallaştırılmış olan Arap harflerine son vererek, neredeyse tüm Avrupa’nın kullandığı Latin harflerine geçmiş; “statükocuların” sahip çıktığı eskimiş “şeriat hukuku” yerine “çağdaş Batı hukukunu” kabul etmiş; “statükocuların” itirazlarına rağmen eskimiş, modası geçmiş giyim kuşam yerine çağdaş giyim kuşamı benimsemiş; statükocu Batı’nın itirazlarına karşın sömürü düzenine yol açan kapitülasyonları kaldırarak ekonomik bağımsızlığı sağlamış, fabrikalar ve demiryolları yapmış, üretimi özendirmiş, yerli malına önem vermiş, statükocuların karşı çıkmasına rağmen kadınlara her alanda haklar tanımış; statükocu komutanların başkaldırmasına karşın orduyu siyasetten ayırmış vs. vs….
Böylece Türkiye, İslam dünyasında daha önce görülmemiş bir biçimde bir DEVRİMLE hem “bağımsız”, hem de “çağdaş” olmayı başarmıştır. Hem de Müslümanlığını korumuştur; Genç Türkiye Cumhuriyeti, “statükocu”, “değişim karşıtı”, “gerici”, “hurafeci”, DİNCİLİKLE mücadele ederken, İslam dininin daha iyi anlaşılması için “dinde öze dönüş projesini” başlatmıştır. Kuran’ın ve ezanın Türkçeleştirilmesi bu projenin en önemli ayaklarından biridir.
50 yıldır süren tüm geri dönüş çabalarına karşın bugün Türkiye İslam dünyasının tek “çağdaş”, “demokratik” ve “bağımsız” ülkesiyse bunu, yüzyılın başındaki ULUSAL DEVRİME borçludur.
Dolayısıyla, kendilerine ATAÜRK’Ü ve TÜRK ULUSAL DEVRİMİ’Nİ referans alan “ulusalcıları” statükocu olarak adlandırmak en basitinden “kara cahilliktir”.
Evet, ulusalcılar bir bakıma statükocudurlar; ama “korudukları” şey, bağımsızlıkları ve çağdaş cumhuriyetleridir. Bunları korumak ise “statükoculuk” değil, “vatanseverliktir”. Yoksa en büyük ulusalcı Atatürk’ün en temel mirası; “akıl ve bilim rehberliğinde sürekli değişimdir”. Nitekim Atatürk ilkelerinden biri de “sürekli değişim” anlamına gelen DEVRİMCİLİK’tir.
EMPERYALİZM, ATATÜRK MODELİNE İZİN VERMEMİŞTİ
1920’lerde ve 1930’larda İslam dünyası, Türk Ulusal Devrimi’nden esinlenerek bazı adımlar atmıştır; ama “emperyalizm” hemen devreye girerek bu adımları atan liderleri, başka bir ifadeyle “Arap-İslam dünyasının potansiyel Atatürk’lerini” daha yolun başında ortadan kaldırmıştır. Afganistan’da Amanuallah Han, İran’da Şah Rıza Pehlevi, Mısır’da Nasır gibi Türk Devrimi’ni ve Atatürk’ü örnek alan liderler, emperyalist destekli darbelerle yıkılmış yerlerine, Batılı emperyalistlerin çıkarlarına hizmet edecek “kukla” diktatörler getirilmiştir. Bu kukla diktatörler, kendileri bir eli yağda bir eli balda yaşarken “DİNLE” ve “BASKIYLA” sıkıştırılan “halk”, her geçen gün çok daha fazla ezilmiştir. Ve sonunda o an gelmiştir: Yıllardır, aç, sefil, perişan biçimde ezilen Arap halkları “bıçak kemiğe” dayanınca ayaklanmışlardır. Yüz yıldan fazla bir süredir Arap-İslam dünyasını sömüren “Batı emperyalizmi” bu süreci önceden tahmin ettiği için, bu halk hareketlerini kendi çıkarları için kullanmanın hesaplarını da çok önceden yapmıştır. Batı emperyalizmi, bir taraftan yeni projelerini (Genişletilmiş Büyük Ortadoğu ve Kuzey Afrika Projesi) hayata geçirmek, diğer taraftan, zaman içinde firavunlaşan ve emperyalizmin kontrolünden çıkmaya başlayan Arap diktatörlerini, yeni projelerine uygun yeni aktörlerle değiştirmek için, bu halk hareketlerinden yararlanmayı planlamıştır.
Arap-İslam dünyası, eğer gerçekten DEVRİM yapmak istiyorsa TÜRKİYE’yi örnek almalıdır; ama 50 yıldır “karşı devrimin” pençesinde kıvranan ve “başbakanı” emperyalizmin yeni projelerinin “eş başkanı” olan, dışa bağımlı, “Ilımlı İslam ülkesi” bugünkü AKP TÜRKİYESİ’ni değil; yüzyılın başında, dışarıda “emperyalizme” baş kaldırıp “bağımsızlaşan”, içerde, “sultan-halifeye” başkaldırıp “demokratikleşen” ATATÜRK TÜRKİYESİ’ni örnek almalıdır…
1920’lerde 1930’larda Arap dünyasının “Atatürk Türkiyesi’ni” model almasına izin vermeyen emperyalizm, nedense bugün Arap dünyasının Tayyip Erdoğan Türkiyesi’ni örnek alması için çabalamaktadır.
O zaman demek ki, emperyalizme göre o günkü “bağımsız” ve “çağdaş” Türkiye “kötü örnekken”, bugünkü “bağımlı” “Ilımlı İslam Türkiyesi” iyi örnektir! Emperyalizm açısından bu yaklaşım son derece tutarlıdır; çünkü emperyalizm, tarihin hiçbir döneminde “tam bağımsız” “aklını kullanan” ve “çağdaş” bir İslam ülkesi istememiştir ve istemez. Bu bakından emperyalizme göre Atatürk Türkiyesi İslam dünyasına kötü örnektir…
ARAP DÜNYASINDAKİ HALK HAREKETLERİNDEN KİM KORKMALI
“ Ulu” ve “Engin” yazarımıza göre, “Arap devrimlerinin yarattığı yaratacağı dinamiğin ‘ulusalcı’, ‘statükocu’ zevatı paniğe sürüklemiştir…”
Ne öngörü ama! Arap devrimlerinin yaratacağı dinamik Türkiye’de “ulusalcıları” panikletecekmiş! Vay be!..
Sanırım yazarımız, “devrim” zannettiği Arap-İslam dünyasındaki “halk hareketlerinin” iktidardaki “dikta rejimlerine”, gelir dağılımındaki adaletsizliğe, yolsuzluğa, yoksulluğa, bir tepki olduğunun da farkında değil!... Ya da yazarımız, ayaklanan Arapların “Kahrolsun Ulusalcılık” diye bağırdıklarını, Arap diktatörlerin “Aşırı ulusalcılığına” tepki duyduklarını falan sanıyor!... Ama bilindiği gibi Arap diktatörlerin neredeyse tamamı ABD kuklası durumundaki petrol zenginleridir ve “Arap ulusçuluğuyla” falan bir alakaları pek yoktur…
Eğer, Arap-İslam dünyasındaki halk hareketlerinden Türkiye’de “ürkmesi gereken” birileri varsa onlar, iktidardakilerdir; gelir dağılımındaki adaletsizliği önleyemeyen, yolsuzluk yapan, halkı yoksullaştıran, muhalif sesleri susturarak korku imparatorluğu yaratan, yargıyı ve dini siyasallaştıran, halkın yaşam biçimine müdahale etmenin yollarını arayan, bugünün iktidarı AKP ve onu destekleyen “statükocu siyasal İslamcılar” ve “dönme liboşlardır”.
Neredeyse tamamı, ERGENEKONCU diye Silivri’ye tıkılan “ulusalcıların” Arap dünyasındaki halk hareketlerinden ürkecek halları yok ya!...
Sinan MEYDAN / 23 Şubat 2011, sinanmeydancom.tr.gg
sinanmeydan75@mynet.com
News
Site map
SitemapIndex
RSS Feed