ACD, öyle bir konu seçmişsin ki...Bir anda dağılıp,taaa çocukluğuma gittim.Ben çocukken,televizyon yoktu.Sadece ''Radyo Günleri'' vardı,''Yuki'',''Orhan Boran'la Doğru mu Yanlış mı?'',''Arkası Yarın'',''Radyo Tiyatrosu'',''Çocuk Bahçesi'' ve ''Masal Saati''.Bir de'' TRT Yurttan Sesler Korosundan Beraber Ve Solo Türküler ''dinlerdik.Sonra arabesk'in yasak olduğu zamanlarda,''Ankara Polis Radyosu''yasağı delerdi...O günler daha samimi ve güzeldi.İnsanlar birbirlerine gece gezmelerine giderlerdi.''Zeki Müren''-Gözünüz yolda,kulağınız bende olsun,şöför kardeşler der,Devlet Tiyatrosu sanatçıları''Siz Olsaydınız Ne Yapardınız'' diye sorardı,reklam kuşaklarında,''Uğurlugiller''ilk yerli komedi dizisiydi ve yine reklam kuşağı içinde verilirdi,sponsor kavramı yoktu tabii.

Sonra TV geldi,girdi dünyamıza.Ben şanslıydım,çünkü Ankara'da yaşıyordum.Ekranda ilk görüntüleri izlediğim gün TRT ve TV tarihimizin bir ilk'ine tanıklık ettiğimin bilincindeydim,6 yaşında...Yavaş yavaş,radyo silindi hayatlarımızdan,yerini TV aldı.Uzay Yolu,Kaçak,Dallas vs...

Ardından Radyo geri geldi.TV kanalları da çoğaldı,renklendi ama radyo ,o unutulan büyü tekrar dönmüştü hayatımıza...Çok da iyi etmişti,o bambaşka bir şeydi çünkü,illa karşısına bağlamıyor,tam tersine sana her yerde eşlik ediyor,seni özgür kılıyor,yarenlik ediyordu.Her saat ve dakika onunla olabiliyordun...

Derken bir de internet girdi hayatımıza,şimdi radyoyu internettende dinleyebiliyorsun.Radyo yine bizimle,hiç arkadaşlığını,dostluğunu koparmıyor bizden,çok sadık...Hep hayatımızın eşlikçisi.İyi ki var,ilk arkadaşım.

ACD, konu için teşekkürler.

Radyo benim için, boş zamanlarımda iyi bir şekerleme aracıdır. Diğer zamanlarda ise, kulaklarımı şenlendirir, beynimi hareketlendirir.