Öğretmen: Günaydın çocuklar.
Öğrenciler: Günaydııın.
Öğretmen: Arkadaşlar bu yılın mezunları olarak sizlerle gurur duyuyorum. Sizlerden isteğim en azından bu sınıfın yarısını üniversitede görmek istiyorum. Kızlar Okuyup da ne yapacak sözünü duymak istemiyorum. Meslek sahibi olmasanız da ileride birer kültürlü anne ve baba olarak karşıma çıkmanızı temenni ediyorum.
Berna: Tak tak; Hatice evde misin?
Hatice: Evdeyim evde kızlar var gel.
Berna: Merhaba arkadaşlar.
Kızlar: Merhaba merhaba.
Berna: Bakıyorum toplanıyorsunuz bana haber vermiyorsunuz. Alacağınız olsun.
Hatice: Yok kız verecektim. Şimdi telefon açacaktım.
Berna: Eee Tuba’yı da çağıralım.
Hatice: Gelir mi acaba? Ders çalışırdır.
Berna: Gelir gelir.
Zeynep: Kapı çalıyor. Tuba geldi herhalde.
Zuhal: Ben bakarım. Aaa Tuba hoş geldin.
Tuba: Hoş bulduk. Merhaba arkadaşlar. Aman aman çaylarda hazırlanmış. Bakıyorum hepiniz el işi yapıyorsunuz. Toplu kısmet falan mı çıktı?
Zeynep: Kızım biz senin gibi Üniversiteli miyiz?
Tuba: Ne o elinizden mi aldım?
Zuhal: Almadın ama iyi bir yer tutturamadık.
Tuba: Ben çok büyük yer tutturdum. Sanki ODTÜ geldi.
Zuhal: En azından bir öğretmenlik falan gelmedikten sonra okuyup ta ne yapacaksın?
Tuba: Yanlış düşünüyorsunuz bak okumanın iyisi kötüsü yoktur. Kültür kültürdür. Bak sen bahçede çalışıyorsun. Bende bahçede çalışıyorum. Sen akşamları el işi yapıp televizyon seyrederken ben ders çalışıyorum. Bana göre şu elindeki oya yerine bir kitap okusan daha faydalı olursun.
Hatice: O kitapları okuyuverince âlim mi olacağız?
Tuba: Belki olmayacaksın ama belki geleceğin âlimini sen yetiştireceksin.
Zeynep: Arkadaşlar Tuğba haklı yanlış yapan Tuğba değil biziz. Zaman devamlı geçmekte ama Tuğba zamanla beraber ilerlemekte. Biz hâlâ lise mezunu olarak yerimizde sayıyoruz. Karar verdim seneye bende ne tutturabilirsem okumaya çalışacağım.
Kızlar: Bende bende bizde…
Tuba: Okumak her zaman kültür getiren bir şeydir. Okumanın bilimin öğrenmenin vakti, zamanı, yaşı ve mekânı yoktur.
7 Mayıs 2003’de yazıldı.