Cumhuriyetin ardından başkanlık sistemine geçişimizle birlikte bazı kurumlar özelliğini ve geçerliliğini yitirdi. Bunların en büyüğü TBMM isimli KİT haline dönüşmüş olan kurumumuz.

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde bin 998 kadrolu, bin 416 4/c’li, görevlendirme ile gelen bin 560 ve geçici görevli 38 personel olmak üzere toplam 5 bin 12 personelin çalıştığı bilgisine eriştim. Ayrıca 600 kişilik bir millet vekili kadrosu ile birlikte kısaca altı bin kişiye yaklaşan bir insan topluluğu. Bu rakamlar da 2018 yılı rakamları günümüzde durum ne orasını bilmiyorum.

Bu çatı altında çalışan vekillerin maaşları günümüzde 22bin200 lira üç ayda bir de ikramiyeleri var. Emekli vekil maaşı ise 13bin410 lira. Vekillerin yılda iki de zam hakkı mevcut. Sadece meclisteki vekillerin bütçeye etkisi 17milyon760bin TL/yıllık (Eski parayla 17trilyon760milyar)
Kısaca bir vekilin maaşı ortalama 30 bin lira, bunun içinde sağlık giderleri vb giderler yok. Sağlanan çoğu olanakları ve kıyakları ise yazmıyorum.Vekillere hizmet veren meclis personeli ve bunların maliyetleri (şoförler, sekreterler, danışmanlar, teknisyenler, aşçılar, garsonlar vb) ayrı bir yazı konusu.
Bir de bakan olan vekillere tahsis edilen araçlar, korumalar ekstra personel bunların masrafları, inanın uykunuz kaçar. Kıyak emeklilik ise işin cabası.
Ben meclise boşuna en büyük KİT’lerden biri demiyorum. İşin kötüsü bu kit’in tüm yükü halkın sırtında. Adı üstünde onlar milletin vekilleri !!!

Meclis Cumhuriyet döneminde parlamenter demokrasinin en önemli kurumu idi.
Ya bugün, Cumhuriyet kalmadı, başkanlık sistemi ile yönetiliyor, KHK’lar ile (yönergeleri, kanunları, yasaları, atamaları hallediyoruz) günü kurtarıyoruz.
Peki meclis ne işe yarıyor veya meclisin fonksiyonu nedir?
Komik gelecek ama hiçbir şey. Hiçbir fonksiyonu yok. Yani olsa da olur olmasa da.
Çünkü yönetim sistemi başkanlık. Vekillerin bir yetkileri ve etkileri maalesef yok.
Herşey tek kişinin iki dudağı arasında. Ancak halen günümüzde, meclisteki safahat vurdum duymazlık aynen hiç eksilmeden devam etmekte.
Bugün meclis kayıkçı kavgalarının yapıldığı, dostlar alışverişte görsün türünde bir yer oldu. Meclisin ve içindekilerin maliyetleri ise ülke ekonomimize aşırı fazla bir yük haline geldi.
Ne yapılabilir.
Daha önce 550 olan vekil sayısı son seçimde 600’e çıkartıldı. Neden arttı, buna niye ihtiyaç duyuldu bilinmez.
Bugün ülke olarak yolsuzluklardan, israftan, gereksiz harcamalardan şikâyet ediyoruz.
Günümüzde maalesef hiçbir fonksiyonu ve etkisi kalmamış meclisimizin sandalye sayısını ülkemizin kuruluş dönemindeki ayarlara getirip o zamanki ilk meclis gibi 337 kişiye mi endekslesek.
Hem kuruluş ayarlarımıza dönerdik hem de tasarruf ederdik.
Bu sadece bir düşünce ve özlem.
Kadük olmuş kurumlardan bir diğeri SAYIŞTAY, eskinin en güçlü ve etkili kurumlarından biri. Bugünse denetleme yetkisi ve yaptırımları elinden alınmış etkisiz ve güçsüz bir kurum.
Bir diğer kadük olansa çok yakınımızdaki Muhtarlar.
Onların da bir fonksiyonu kalmadı.
Nüfus cüzdanı ve ikametgâh benzerlerini artık internetten e-devletten alabiliyoruz.
Muhtarlar da artık önemlerini kaybettiler. Sadece çeşitli tebligatların yapıldığı yer haline geldi muhtarlıklar.

Vakti zamanı geldiğinde birçok yok olan zanaat gibi bazı kurum ve kuruluşlar da ömürlerini tamamlayacaklar. Ya yok olacaklar ya da günün koşullarına adapte edilerek daha güçlü ve etkili olarak küllerinden yeniden doğacaklar.

Zafer ATUN
18/06/2019
zaferatun.wordpress.com

Konuyla ilgili faydalı bir link
* https://onedio.com/haber/16-ulkenin-mil ... eri-600340
* Kadük olmak; Geçerliliği kalmamak, hükümsüz kalmak.