Kara Sevda!

Ona ne zaman sevdalandığımı hatırlamıyorum bile… Belki karlı bir Ankara sabahında, aldığım ilk nefesle…

Anamın ak sütüyle sevdalandım ona…

Bebeydim sevdamdı o benim. İlk nefes, bir yudum ana sütü bu sevdayı filizlendirmişti gönlümde.

Yediğim ekmek, içtiğim suydu benim sevdam.

Başlangıçta belki bilinçsizce sevdim onu. Onun benim için ne kadar önemli olduğunu bilmeden. Ama sorgulanamaz bir sevdaydı.

Önce anam, babam, kardaşım oldu yavuklum.

Sonra oturduğum tahta sıra, tebeşirle yazı yazdığım kara tahta, öğretmenim oldu.

Fırından aldığım taze ekmek kadar mis kokuluydu benim yârim. Soframdaki bereketti.

Okuduğum kitapların sayfasıydı. Meyvesini yediğim, gölgesinde serinlediğim ağaçtı benim sevdam. O ulu bir çınar, doğurgan bir meşe, hiç eğilmeyen sedir ağacıydı.

Kızlarımın önce beşiği, sonra baba ocağı oldu.

Benim vaz geçilmezim, olmazsa olmazım, kara sevdam…

Bazen Karadeniz kadar hırçın ve öfkeli, bazen Akdeniz kadar durgun ve sessizdi benim yavuklum.

Aldığım nefesti, içtiğim su, yediğim ekmek.

Ala gözlü nergis, mor menevşe, kan renkli gelincik… Yağan yağmur, kar, fırtına.

Deniz kokan bir meltem…

Tarlalardaki altın sarısı başak, coşkun Fırat, Seyhan, Ceyhan, Kızılırmak ve Sakarya…

Kocatepe, Polatlı, Duatepe, Çanakkale, Kemal’in Yeri’ydi benim aşkım.

Itır kokulu kız, keklik sekişli taze gelin, “Bir gül bahçesine girercesine” onun koynuna giren Mehmet’ti benim yârim.

Yaş yetmiş bir. Ama yüreğim bu sevdanın verdiği heyecanla atmakta. Sevda dediğime bakmayın aslında kara sevdam. Benim yavuklum vatanım, şehit kanı ile bezenmiş al renkli bayrağım…

Tüm vefasızlığıma rağmen hâlâ beni koruyan, kollayan, sevdiklerimi koynunda yatıran ana vatanım.

Şimdi… Ana vatana açıkça tecavüz edilmekte, küresel çetelerin döllediği yaratıklar onurumuzu çiğnemekte, namusumuzu kirletmektedir.

Ve hal böyleyken biz gerçek sevdamızı rafa kaldırıp, küresel çetelerin tuzağına bir kez daha düşeceğiz. Haçlı ordusunun talimatlarını yerine getirip, Batı’yı “maymun gibi taklit” edeceğiz.

Küresel efendilerin emrine uyup, alışveriş çılgınlığına kapılıp daha çok tüketecek, daha çok borçlanacak ve gerçek yârimizi yüreğinden hançerleyeceğiz.

Emperyalizmin çakma “Sevgililer Günü”, sevginizi ucuzlatacak ve aldığınız hediyenin parasal değeri ile ölçecektir.

Sevda parayla ölçülemeyecek kadar değerlidir.

Kültürel emperyalizmin bu çakma gününe ne sevdiğinizi ne sevdanızı kurban edin.

Siz “Saint Valentine”nin çocukları değil, Türk milletinin bir ferdisiniz.

Kadın, erkek fark etmez Türk sevdi mi, yürekten sever.

Ben de sevdalandım bir kere… Ölümüne bir sevda, vaz geçilmez. Yavuklumun adı ana vatan, doğduğum, büyüdüğüm, kök saldığım, ana olduğum, yaşlandığım ve zamanı gelince koynunda yatacağım, beni sarıp sarmalayacak bu topraklar.

Benim sevdam ana vatanım, al bayrağım ve tam istiklâl tutkum!

Figen ÖZEN, 13 Şubat 2015