Kibirli psiko-teknokratlar

Kibir, manevi bir hastalıktır. Kibirli insan kendini dev aynasında görür. Her şeyin iyisini yaptığını ve iyi şeylere layık olduğunu düşünür. Kendinden geçer.

Kibirli insan isteğine uygun düşen politik görüşe bağlı olacak şekilde başkasının davranışlarını düzenleme hakkını kendinde görür. Bunun için bir kontrol yöntemi geliştirir. Konumuna ve çağın icabına göre teknolojik araçları kullanır.

Psiko-teknokratlar; bireyi, toplumu kontrol etmek ve yönlendirmek için bilinçaltını oluşturan kavramları seçer ve kullanırlar. Siyasi iktidarın sözcülüğünü yapan aydınlar, böyle bir rolü üstlenmiş görünüyorlar. O kadar kibirli ve fütursuzlar ki demokratik açılım üzerinden hiçbir vicdana sığmayacak sözler sarf ediyor, psikolojik yönlendirme yapıyorlar. Anadolu insanının dini hassasiyetlerini okşayarak ipe sapa gelmez sözleri ve görüşleri silah gibi kullanıyorlar.

Psiko-teknokratlık rolünü üstlenen efsane aydınların uyguladığı yöntem başarılı olmuştur. Toplumu yönlendirmek için kullandıkları her söz, ileri sürdükleri her görüş algısal mesafeyi üretmiş ve toplumsal farklılaşmayı körüklemiştir. Bu durum aldanmışlığın ötesinde şartlanmışlığın, çıkarın ve kibrin ürünüdür. Aşırı ölçüde kibirliler. İzledikleri yöntemin toplumu çatışmanın eşiğine getirdiği yönünde ileri sürülen görüşlere tamamen kapanmış durumdalar.

Psiko-teknokratlara göre her şeyin iyisini ABD Başkanı Obama, dini ve etnik cemaatlerin liderleri bilir. İktidar ateşine tutulmuş ve çıkar uğruna aklı başından gitmiş kibirli psiko-teknokratların gözleri egemen güçlerden, bağımlılardan/sürülerden, meczuplardan ve kâhinlerden başkasını görmüyor. Bunların gözleri o kadar kararmış ki ‘bazı partilerin politik gösteri yapmak için şehitlerin gelmesini beklediklerini’ utanmadan söylüyorlar. Tokat/Reşadiye’de şehit edilen askerlerimizle ilgili olarak aklın sınırlarını aşan yorum yapıyorlar. Yaşanan menfur olayın mekân ve zamanına gönderme yaparak kendi politik duruşlarına uygun imalarda bulunuyorlar. Siyasi yönlendirme için kullandıkları bu yöntem o kadar tehlikeli ki, eğer ağızlarında çiğnediklerini ispat edemezlerse, toplumsal farklılaştırma ikinci safhaya sıçrayacaktır. İkinci safha, toplumu cepheleştirmedir.

Toplumu yönlendirmek için kullanılan özel kanallar ve belli kesimlere tahsis edilen TRT, olayları çarpıtarak teröristleri aklamaktadır. Masum insanları ve devletin kurumlarını amaçlı olarak zan altına alan yayınlar, dolaylı imalar ve tanımlamalarla toplumsal şiddeti körüklemektedir. Reşadiye’de şehit edilen askerlerle ilgili yorum yapan ‘aklı başından gitmiş bir terör uzmanı’ büyük resme bakalım, diyerek cinnete rahmet okutacak sözler söylüyor. Büyük resme bakalım numarası çekerek zavallılığını gizlemeye çalışıyor. İktidarın politik tutumunu meşrulaştırmak için ‘gerekçeler icat’ ediyor.

Ülkenin her tarafında gösteriler, çatışmalar boy gösterdiği halde hâlâ açılım diyen, bunu derken de zalimin zulmünü meşrulaştıran ve mazlumun yüreğinin sesini duymayan bu teknokratların derdi ne olabilir? Vicdanı bu milletle birlikte olan bir aydın, politikacı farklılıkları neden kaşır, neden bunları istismar eder, neden kardeş kavgasına zemin hazırlar? Düşünmeye değmez mi? Açılıma mesnet teşkil eden konuların ABD tarafından takdimi ve psiko-teknokratların aynı şeyleri telkin etmeleri maskeyi düşürmüştür.

Güçlere yaslanmaktan zevk alan, bununla öğünen, oranın buranın sözcülüğünü yapan kibirli psiko-teknokratlar tutuldukları akıl hastalığının gereği olarak hâlâ başkalarını suçlamaktadırlar. İzlediğiniz yol ve yöntem yanlıştır. Lütfen toplumu cepheleştirmekten vazgeçiniz. Bu masum ve mağdur milleti birbirine düşürenleri Allah iflah etmez.


Nadim MACİT / YENİÇAĞ, 11 Aralık 2009