2006 Dünya Kupası elemesinde Türkiye-İsviçre maçını Türkiye 4-2 kazanmasına rağmen Türkler üzülmüştür. Bunun nedeni gayet nettir. Türkiye kaybetmiştir. Neden mi? Çünkü Türkiye için kazanmak, maçı 3 farkla kazanıp Dünya Kupasına gitmeye hak kazanmaktır. Ama Türkiye bu hedefini başaramadığı için üzülmektedir. Yani burada kazananı belirleyen maçı kazanan değil en çok istenilen hedefe ulaşabilmektir.

Yaşam da böyledir. Bazı maçlara girersin, kaybedersin, üzülürsün, rakibin sevinir. Ama bu durum çok saçmadır. Neden mi? Şöyle.
Atıyorum, başbakanlığa bağlı TİB'e bağlı 30 bilgisayar mühendisi alınacak. Seninle beraber 100 kişi başvuruyor. Sen ODTÜ mezunusun. Yüksek lisansını yaptın. Bir iki özel şirkette çalışmışlığın var falan filan. Seni işe almıyorlar da başbakanın halasını dayısını amcasını eniştesini vs. alıyorlar.

Bu işin üzerine gidip hakkını ara, ona bir şey demiyorum. Ama işi alamadım diye, yani maçı kazanamadım diye üzülme. Senin için birinci hedef bileğinin hakkıyla bir yerlere gelmek, helal para kazanmak. İşe girenlerin öyle bir derdi yok. Onların amacı sadece menfaatleri. İşe hak etmeden girdiler. O zaman kazanmalarına bir engel yok. Onlar kendilerince galiptir. Sen ise asıl zaferin dürüstlük olduğunu, emek olduğunu bildiğin için galipsin. Senin için mağlup olan asıl onlardır.

Atatürk'ün Bursa Nutkunu hatırlayalım. Devrimleri savunduğun için hapse atılırsın, mahkeme seni suçlu bulur. Maçı kaybedersin. Ama sen doğru olanı, inanç ve kanaatine uygun olanı yaptın. Sen aslında kazandın. Herkes senin kaybettiğini düşünecek ama sen doğruyu yaparak tek kazanan oldun. Çünkü senin için asıl hedef vatan ve cumhuriyet... Sen onları elinden geldiğince savundun. Sen galipsin onlar mağlup. Sevgili dostlar biz biz olalım, birinci olarak hedefi sonra maçı düşünelim. Eninde sonunda biz kazanacağız.

Holosko.Cihan