ONLAR KİMSEYİ ÖLDÜREMEZLERDİ, KİMSEYİ ÖLDÜRMEDİLER...

MARE NOSTRUM

En uzun koşuysa elbet Türkiyede de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak...
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi...
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!

Can YÜCEL

---

ONLAR…

Belki büyümüşlerdi
Belki gerçekten büyüktüler
Bir korkusuz yürektiler
Ne sessiz geldiler
Ne de sessiz gittiler.

Yollarda yokuşlarda
Kıtlıklarda kıyımlarda vardılar
Şimşek şimşek çaktılar

Karları patlatan kardelendiler
Tomur tomur karanfildiler

Her gece ateşe yattılar, her sabah ölüme kalktılar
Bir tek tohumdular, harman harman oldular.

Onlar;
Namluların ucuna düşen güllerdi
Onlar;
Sabahın gözlerinde, dizilmiş iplere çiçeklerdi
Onlar;
Dağların başında,
Tomur tomur patlayan karanfillerdi

Kendileri zeytini ekmeğe azık ederken
Yankilere biftek yedirdiler...

Onlar kimseyi öldüremezlerdi,
Kimseyi öldürmediler...
Onları vicdansızca öldürdüler...

Çocuklar vardı
Her zaman
Her yerde
Uzun atlar gibi
Deniz'e, onlara koştular...

Dr. Noyan UMRUK, 7 Mayıs 2012