Osmanlının batma ve işgale uğrama döneminde eski imparatorluğun güçten takattan ve savunmadan biçare olduğunu gören çakal ve sırtlanlar paylarına düşeni koparmak için hemen harekete geçmişlerdi. Devletin başında işbirlikçi İngiliz hayranı bir padişah ve akrabası (ablası ile evli damat Ferit) sadrazam vardı. Birinci dünya savaşında Almanya’nın yenilmesi ile Osmanlıda sonun başlangıcı başladı. İtilaf devletleri leşe üşüşen akbabalar gibi Osmanlının başına üşüştüler. İlk olarak ordunun tasfiyesini ve tüm silahların teslimini istediler. Hemen ardından İstanbul işgal edildi. Kısa bir süre sonra da İzmir kanlı bir Yunan işgaline uğradı. Türkün ateşle imtihanı böyle başladı.

Dönelim günümüze, McKinsey destekli ve projeli başkanlık (tek adam) sistemine geçtik. Orduyu kritik asker seviyesinin altına indirdik askerlerimizi terhis ettik. Tank palet fabrikamız (davası devam ediyor) dahil stratejik kurumlarımızı özelleştirme adı altında yabancılara peşkeş çektik. Ege denizinde ve Akdeniz’de kıta sahanlığımızdan neredeyse vaz geçtik. Mülkiyeti bizim olan Egedeki adaları Yunan’a kaptırdık (asker çıkarıp silahlandırdılar) Hatta bir laf dalaşında Yunan savunma bakanı “sıkıyorsa gel de al” dedi. 5 Temmuz günü Güney Kıbrıs Rum kesiminde Larnaka havaalanına turist almaya giden Türk plakalı otobüs Rumlar tarafından (havaalanı çalışanları, Rum polisi, Rum vatandaşları) saldırıya uğradı.

Osmanlıya emperyalistler hasta adam yakıştırması yapmışlardı. Bugün Türkiye’ye ne yakıştırması yapılıyor sizce.

Kıbrıs’ta bir sinyal olarak algılanması gereken saldırının ardından hafta sonu, etkili ve tam yetkili başkanımız Merkez Bankası başkanını bir emirle görevinden alıverdi. Türkiye’de tüm kamu kurum ve kuruluşları haliyle etkili ve tam yetkili başkan babamıza bağlıydı. Bu görevden almanın olumlu ve olumsuz etkilerini kısa süre içerisinde hep birlikte göreceğiz. Özellikle döviz cephesinde.

Ülke yaşadığı ekonomik krizden bir adım sonra, buhran ekonomisine geçecek o zaman neler olacak, ülke ve ülke halkı bunu maalesef deneyimleyerek görecek.

Ancak Kıbrıs’ta verilen saldırı sinyalinin ardından etrafı ateş çemberi ve düşmanla çevrili ülkemizin her an bir saldırıya uğraması çok da sürpriz olmayacak gibi görünüyor.

Peki biz aynı Osmanlı dönemi sonunda olduğu gibi, bu çakal ve sırtlanları etkisiz hale getirme ve hadlerini bildirmek için ne kadar hazırlıklı ve kuvvetliyiz?
Ülkem insanı olan bitenin ne kadar farkında?

Ülke içerisinde nüfus popülasyonunu bozmak için ülkelerini savunmak yerine topraklarımıza doldurulan ve bugün stratejik bir silah haline gelmiş olan Suriyeliler, yarın bir saldırı ve savaş esnasında bu yurtdışı çakallarla nasıl bir iş birliği içerisinde olacaklar, içten bize ne zaman saldıracaklar. Bunlara karşı ne önlemler alındı?

Vatandaş bu konularda ne kadar bilgili, bilinçli ve eğitimli? Çünkü süre giderek kısalıyor.

Bir ülkenin gücü; ekonomisi, ordusu ve ülke toprakları üzerinde yaşayan fertlerinin bilinç düzeyleri ile doğru orantılıdır.

Ülkede futbol takımı tutar gibi parti tutarsanız, olan bitenden kendinizi soyutlar hiç ilgilenmezseniz ne çocuklarınızın, ne sizin, nede devletin bir geleceği olmaz, olamaz.

Zafer ATUN
08/07/2019
zaferatun.wordpress.com

Bu kadim yurdu ve ulusu yok etmek ve tarihten silmek emeli güden tüm eski ve yeni ihaneti ve melaneti teşhir, tel'in ve mahküm eden MUHTEŞEM bir karşılaştırmalı analiz ve sentez. Çok değerli yazarı sevgili Zafer ALTUN'a en yürekten tebrikler ve en iyi dilekler.