gönderen Can Kırıkları » Prş Oca 24, 2019 0:53
24 ocak 1994'te ankara hukuk fak'nin 5. yılındaydım ve sömestr nedeniyle izmir'deydim.
tv'den uğur mumcu'nun öldürüldüğünü duydum.
sokaklara fırladık ve yürüyüşlere katıldık.
bu, günlerce devam etti.
ankara'ya dönünce karlı sokağa gittim.
insan seli devam ediyordu.
o güne kadar atatürkçü ölümler olmuştu ama hiçbirisinden bu kadar etkilenmemiştim.
bence kimse de böyle bir etki beklemiyordu.
mumcu bende büyük bir yaradır.
UY HAVAR!
...
Ve sen daha demincek,
Yıllar da geçse demincek,
Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,
Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,
Yaran derine gitmiş,
Fitil tutmaz, bilirim.
Ama hesap dağlarladır,
Umut, dağlarla.
Düşün, uzay çağında bir ayağımız,
Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri
Düşün, olasılık, atom fiziği
Ve bizi biz eden amansız sevda,
Atıp bir kıyıya iki zamanı
Yarının çocukları, gülleri için,
Herbirinin ayva tüyü çilleri için
Koymuş postasını,
Görmüş restini.
He canım,
Sen getir üstünü.
...
Ahmed ARİF