Sözüm borca girmislere degil, "cocugumun okul taksidi"cilere degil, gazetecilik yapanlara degil, terfi ve rütbe bekleyenlere degil, derin izlem-gözlem, arastirma-gazetecilik sevdalilarina degil! Bu ülke yaniyor! Yangin var! Yangin ve acil durum yönetmeliklerine uyulacak.

Tartisma ve degerlendirme zamani degil, teyze ve amcalara durumun aciliyetini anlatma zamani degil, teyze ve amcalari ve mümkün oldugunca cok sayida masum insani güvenli bir yerde toplama zamani.

O bayrak Dogu'da indiyse, Bati'da da inmistir. TBMM'de ve Genelkurmay'da inmistir. Yok efendim "Iran ve Suriye ile savasir miymisiz? Rusya ve Cin karisir miymis? Atatürk ezilen halklar icin ne demis?"

Halen bunlarla ugrasmak sakatliktir. Hala akil oyunu yapmak yangin ortasinda meczupluk yapmaktir. Ve burada yeni bir yol ayrimi belirdi: Delirenler ve akil sagligini, vicdanini koruyabilenler.

Gercek sudur: Hükümet, Türk Milleti'ne savas acmistir. Bu savasin bir tek ilani kalmistir. Bu ilan, Türk Milleti savasmadan yenilinceye kadar, yani hicbir direnme yetenegi kalmadigindan emin olununcaya kadar yapilmayacaktir.

"Su olsun, bu olsun, sokakta insanlar vurulsun, Dogu'da PKK bayraklari hükümet binalarina cekilsin, yani dibe vurulsun" diye düsünenler icin: Türk Milleti vurgun yedi. Uzun süredir dipte yatiyor. "Dibe vurulsun, dipten dalga gelsin" diyenler dip sarhosu olmus dalga gecmektedirler.

Tarih ne 1918, ne de yürütülen savas topla tüfekle oluyor. Tek ortak nokta: Halide Edip'in Sultanahmet konusmasini Anadolu'da duyan olmadigi gibi, genel aga yazilmis yazilardan bir Milli Direnis örgütlenemez. Direnme niyeti ve ictenligi olan bayragiyla meydana cikar, gögsünü siper eder, canini verir.

"Dip dalgasi" dediginiz sehrin meydaninda elinde bayragiyla, agzini acamadan, tek kelime bagiramadan can veren gözü karalardir. Bu ülkenin kaderini onlar belirleyecek.

Diyelim ki daha dibe vurmadi, vurunca ne olacak? Kendiliginden Kuvvalar mi olusacak, suralar mi yapilacak? Bir komutan mi cikacak?

Yoksa kazmasini alan "Allah Allah" diye düsmanin üzerine mi yürüyecek?

Kimse "aydin" ve "kanaat önderi" diye anilan isimlerden yol göstericilik beklemesin.

Ülkemizde her şey dibe vurmaktadır.Bayrak indirme olayı da dibe vuruşun ölçüsünü hesaplamak için gözlerimizin önüne serilmiştir.Bayrak indirme olayının yaygın medyada bize korku ve ümitsizlik yaymak bakımından başımızı döndürecek kadar döndürülmesi gerekirdi.Ama görüntüler daha ziyadesiyle yazılı basında ve sosyal ağlarda döndü.Çünkü korkusuz ve ümitsizce hareketsiz kalmayı kabul edemeyenler okumakta ve sosyal ağlardan sesini duyurmaya çalışmaktalar.
Bu bayrak indirme olayının bir yaymacalığa dönüştürülüp,duyarlılığı ve vatan sevdası olan insanları kışkırtmak ve ateşlendirerek akılcı yoldan uzaklaştırmak gibi bir amaçı güdtüğünü ve özellikle sosyal ağlara salındığını düşünmemek mümkün değil..Böylelikle ateşlenerek akıldan uzaklaşan duyarlı, vatansever vatandaş,Türk askerinin eliyle indirilmiş bayrağı hazmedemeyerek,sistem tarafından planlanan daha kara günler geldiğinde kendi güvenlik güçleri dahil,kalkışmacı olarak düşündüğü kesimlere saldırır,savaşır bir duruma gelebilir.Ülkemizde belli kuvvetler hem kalkışanlarla,hem de kışkırtılan vatandaşla mücaadele edemeyecek vaziyete düşürülebilir.Böyle bir hâl içine düştüğümüzde kimlerin silahlandırılacağını,kimlerin elinin kolunun bağlanacağını düşünebilmek zor değil.Hatta günümüzde yaşıyoruz.
Bu aşamaya gelindiğinde sözde müdahil olarak sistemin çörekleneceği de bilinmiyor değil.Bunca şehit verirken indirilen bayrağın bir yara açtığını ve bu yaranın çaresizlik ve yetersizlik hissine kapılarak iltihaplanıp zaman zaman patladığını hepimiz içimizde hissediyoruz.Bu yazıda da bu hissiyat hakim.
Dipdalgası ve bilinçlendirme akılcı bir yoldur.Ancak büyümesi ve etkisi saklanmak zorundadır.Yıkıma götüren her tertibin medyaya salınması gibi bilinçlenmenin ve takibinde dipteki dalganın ilan edilmesi bu etkinin gücünü ve eylemini zayıflatır ve hatta yok ederken,yıkım tertibinin yayılması ve ilanı sistemi ve hareketini güçlendirir ve kolaylaştırır.
Bu durum içerisinde bayrağını kapıp savaşa inmek duyarlı ve vatana sevdalı nüfusun,psikolojik harp operasyonlarında yenik düşmüş bir nüfustan daha hızlı olarak erimesinden başka bir yola çıkmaz.Bilinçlenmeli,bilinçlendirmeli ve diplerde bunun etki edeceğine inanmalı.Uzun bir yoldur fakat mutlaka meyve verir.
Bir yapılanma tamamlanmadan ve uygun nizam kurulmadan bayrağını alıp,ölüme koşmak sonuca hiç varamamak olabilir.
Ömrümüz bu yapılanma ve nizamın işlediğini ve meyvelerinden faydalanmaya başladığımızı görmemize yetmeyebilir.Bu görmeye ömrümüzün yetmeyeceği bir nesil için bırakacağımız emanettir belki de.Umulmadığı kadar kısa ya da sabrımızı sınayacak kadar uzun...Vazgeçmemek ve ümitsiz olmamak bizler için hayattır.