‘BDP’ye “terörist” diyen, hatta medyanın BDP’ye ambargo uygulamasını isteyen Erdoğan’ın İmralı’yla görüşmeleri nasıl kabul ettiğini hala aklım almıyor!.. Ya söyledikleriyle, yaptıkları farklı veya onu da aşan bir “güç” var!.. Her neyse ne; İmralı “devletle anlaştı”!.. Böylece, Silivri’deki biz gazetecilere ağızlarının dolusunca “terörist” diyenler, terörün başını “terörist “ olmaktan çıkarmış oldular!..’

Serdar ANT yazdı: Fikret Bila, bugünkü Milliyet’te Öcalan’ın koşullarını saymış madde madde:

1. Tek muhatabınız benim…
2. Benim koşularımı düzeltmeniz şart, ev hapsi veya mümkünse serbest kalma…
3. PKK’nın silahlar bırakmasını istiyorsanız, Başbakan da devletin bırakacağını açıklamalı…
4. Anayasayı bizim istediğimiz gibi yapmazsanız bu sorun çözülmez.
5. Tutuklu milletvekilleri için Anayasa ve yasa değişikliği sözü verilmeli, Hatip Dicle için Diyarbakır’da seçim yapılmalı…

Eğer ilk cümleyi yazmasaydım, yukarıdaki maddelerin bir şaka olduğu düşünülebilirdi. Ama ne yazık ki GERÇEK…

Ve bugün için en azından şu söylenebilir ki, DEVLET ÖCALAN’IN BİRİNCİ KOŞULUN KABUL ETMİŞTİR! Birinci koşulu kabul eden zihniyet sahipleri için, ikinci koşul zaten GERÇEKLEŞTİRİLEBİLİR nitelikte görülmektedir. Hem Öcalan da çok anlayışı davranıyor, “MÜMKÜNSE SERBEST BIRAKMA” diyor! Sonuçta ev hapsine çoktan razıdır! Ama asıl komik olan 3. ve 4. koşullardır: DEVLET DE SİLAH BIRAKACAK ve ANAYASA PKK’NIN İSTEDİĞİ GİBİ YAPILACAK!

Örneğin şu anayasanın PKK’nın istediği şekilde yapılması… Son seçimde BDP güdümlü bağımsızların oyu yüzde 5 civarındadır. Diğer bir ifadeyle Türkiye’deki her 20 kişiden sadece 1’i PKK’ya sempatiyle bakmakta ya da desteklemektedir. Geriye kalan 19 kişi şu veya bu şekilde karşıdır terör örgütüne... Ama yeni anayasa, işte o 1 kişinin istediği şekilde yapılacak ve geri kalan 19 kişi de buna uyacaktır! Yoksa “BU SORUN ÇÖZÜLMEZ”

Banu AVAR, “AKLIMIZI KULLANMANIN ZAMANIDIR” demiş. “Böyle bir megaloman karşısında akla ihtiyacımız var mı?” diye düşünmeden edemedim.

Öcalan ve PKK’nın, koşul diye ileri sürdüğü bu saçmalıkları gerçekleştirecek ne siyasal ne askeri ne de toplumsal gücü vardır. Bu gerçeği Öcalan da biliyor. Buna rağmen Türkiye neden PKK sorununu Öcalan kanalıyla halletmeyi tercih ediyor o zaman? Bence asıl yanıtlanması gereken soru budur.

Bu noktada medyada son günlerde yer alan “kriz kapıda…” haberlerinin dikkatle izlenmesi gerekir. Gazetelerin kastettiği ekonomik krizdir, ama İran-Suriye ekseninde bir siyasi-askeri kriz de ekonomik krizin bütünleyeni olacaktır.

Türkiye BAĞIMLI BİR ÜLKE olduğu için, PKK sorununun Öcalan’ın ağzıyla ifade edilen şekilde çözülmesini dayatan güçlere karşı boynu büküktür, eli mecburdur. Öcalan’ın koşulları, onların talepleridir. Öcalan sahibinin sesidir.

TÜRKİYE, EKONOMİK ANLAMDA BAĞIMLIDIR. ASKERİ ANLAMDA BAĞIMLIDIR. VE EN KÖTÜSÜ DE ZİHNİYET OLARAK BAĞIMLIDIR.

Kredi notunun düşürülmesi, vadesi gelen borçları ödemek için gerekli olan sıcak paranın bulunamaması türünde basit ekonomik operasyonlar Türkiye’yi felç eder. Öcalan ağzıyla dillendirilen saçmalıkları dayatanların güvendiği Türkiye’nin bu muhtaç durumudur işte. Ülkenin bağımlı olduğu artık çuvala sığmayan mızraktır.

O zaman aklımızı kullanacaksak, önce özgürce hareket edecek koşulları yaratacak şekilde davranmamız gerekir. Bu da ne yazık ki kısa vadede başarılabilecek bir şey değil. Gerçekten TAM BAĞIMSIZ olup ulusal çıkarlara bağlı şekilde davranacak bir ülke yaratmayı amaçlayan bir siyasi ve askeri irade yok Türkiye’de… AMA HEPSİNDEN KÖTÜSÜ BU TOPRAKLAR ÜZERİNDE YAŞAYAN MİLYONLARIN DA TAM BAĞIMSIZLIK DİYE BİR DERDİ YOK! Çünkü küreselleşmeyi ve emperyalizm işbirlikçiliğini akılcı bir tercih olarak benimseyip o şekilde hareket eden bir toplumun (yöneticilerini hep bu yönde seçiyor çünkü) bağımsızlık gibi bir derdi yoktur ya da varsa bile söylemden öteye geçmez.

O zaman aklını tabulara ipotek etmiş bu toplum, Banu Avar’ın önerisine nasıl uysun?

İnsanlar iki şekilde öğrenirler: Söyleneni dinleyerek ya da yaşayarak… Birincisi ülkemizde ne yazık ki fayda etmiyor, ama ikincisi, Türkiye’ye çok pahalıya patlayacaktır!

Serdar ANT, 22 Temmuz 2011