TEǦMENLERİN KILICI
Teğmenler kılıç çekmişler ya; -“Sen o kılıcı kime çekiyorsun?” diye kabaranlar olmuş diyorlar.
Mustafa Kemal’in askeri kılıcı kime çeker?
Bütün dünya biliyor ki – ‘düşmana çeker’.
Bu düşman ‘dış düşman’ da olabilir ‘iç düşman’ da…
Kurtuluş Savaşı’nda kaç ‘iç isyan’ çıkmış biliyor musunuz?
Kaç ‘hain’ cepheden kaçmış?
Kaç ‘hain’ cepheye gitmemek için direnmiş?
Bakın, benim bildiğim ‘Sakarya Savaşı’nda yüzlerce ve hatta binlerce cepheden kaçan var.
O nedenle ‘Sakarya Savaşı’ için ‘Subaylar Savaşı’ denildiği de bilinmektedir.
‘Sakarya Savaşı’nda, beşbin yediyüz şehit, onsekiz bin beşyüz yaralı var ama tam on beş bin kayıp var.
Bu kayıpların büyük bölümünün Mustafa Kemal’in askerleri tarafından, cepheden kaçarken vurulduğunu söyleyecek olursam, abartmış olmam.
Mezara koymak yerine, öylece ‘kayıp listesi’ne eklenmiş olmalılar.
Benim iki dedem de ya ‘Çanakkale’de veya Sakarya’da ‘şehit’ oldu diyenleri duymuşsunuzdur.
Sizi temin ederim ki, bunların bir çoğunun dedesi ya cepheden kaçmış ya da kaçarken Mustafa Kemal’in askerleri tarafından vurulmuşlardır.
O nedenle, bu kaçakların, bu ‘vatan hainleri’nin torunları ‘Mustafa Kemal’in askerlerinden çok korkarlar.
İçlerinde sönmeyen bir ‘kin’ vardır.
Örneğin ben, Diyanet İşleri Başkanı’nın dedesinin ya askere gitmeyip ‘asker kaçağı’ olduğu ya da cepheden kaçarken Mustafa Kemal’in askerleri tarafından vurulduğunu sanıyorum.
Ve nerede sarıklı, külahlı bir adam görsem, hemen onun ‘dedesi’ni merak ederim.
Hele sokaklarda o sözde ‘din adamı’ kılığıyla dolananlar var ya, onların dedelerinin mutlaka bir ‘kaçaklık’ yönü vardır diye düşünürüm.
Şimdi öyle ‘darbe’ydi, ‘devrim’di diye saldırdıklarına bakmayın.
Mustafa Kemal’in askerleri ‘darbe’ yapmaz ‘Devrim’ yapar.
Geçmişte ‘darbe’ yapanlar da olmamış değildir.
Ama bu ‘darbe’ yapanların, Mustafa Kemal’in ‘hedefi’, ‘ideali’ ve ‘düşüncesi’yle zerre ilişiği olmamıştır.
Ergenekon, Balyoz vb ‘dava’larla ‘darbeci’ diye yargılanan ‘asker’leri bir kez daha buradan selamlayalım.
Hele seksenini geçmiş yaşında hapisten çıkarken, ‘Ben Atatürk Devrimcisiyim’ diyen Çetin Doğan’a ayrıca bir selam yollayalım.
Kılıç çeken teğmenlerimiz ise, hiç kuşkum yok her biri bir Mustafa Kemal olmak istemektedirler.
Mustafa Kemal olmak öyle kolay bir iş değildir.
O nedenle Mustafa Kemal’in askeri olmayı becerebilsinler yeter.
Hiç değilse bir Çetin Doğan olabilsinler.
Rütbeleri sökülse bile ‘dimdik’ durabilsinler.
Mustafa Kemal’in askerlerine düşmanlık yapanları asla sevindirmesinler.
Onların rüyalarına girip korkudan uyutmasınlar.
Kılıcı kime çekiyorsun diye soranlara, ‘-Sana’ diyebilsinler.
Senin gibi düşünenlere; Kurtuluş Savaşı’ndan kaçan dedelerine desinler.
Sadece teğmenler değil ama, bu ‘Savaş kaçkınları’nın torunlarına hep birlikte ‘artık yeter’ diyebilmeliyiz.
Geçen yazıda bu ‘Millet’in ‘İllet’ olan bir kesiminden söz etmiştim.
İşte ‘Millet’ değil ama Cumhuriyet’in başına bela olan bu ‘İllet’e her gün ve her yerde ‘ağızlarının payı’ verilmelidir.
Bunlardan ‘insan muamelesi’ beklenemeyeceğine göre, onlara da ‘insan muamelesi’ yapılmamalıdır diyeceğim.
Çünkü bu ‘iş’ inceldiği yere gelecek gibi görünüyor.
Bitirirken, ‘aman oyuna gelmeyelim’, ‘soğukkanlılığımızı yitirmeyelim’ türü ‘ense karartmayanlar’a da bir çift sözümüz olsun.
Beyler, siz hep böyle diye diye bugünlere getirdiniz.
‘Oyuna gelmeyelim’ diye diye ‘oyuncak’ oldunuz.
Türkiye’nin ‘en büyük partisi’ olsanız ne yazar diyorlar, görmüyor musunuz?
Sizin ‘demokrasi aşkı’nızı sevsinler, daha ne diyeyim?