ULUS TANIMI
‘İnsan olmak ‘bilmek’le bașlar diye ‘boyumdan büyük bir söz’le bașlamak istiyorum..
Bir büyük söz daha edecek olsam; o da bilimin ‘tanımlamak’la bașlayabileceğini yinelemek olacaktır.
Bir üçüncü söz de șu olsun: ‘Bana ‘tanım’ını söyle senin de senin hocanın da kim olduğunu söyleyeyim’.
Sözü șu millet ya da ulus ‘tanımı’na getireceğim.
Ozan ne diyor; “Dur yolcu bilmeden gelip bastığın bu toprak...bir vatan kalbinin attığı yerdir’.
Demek ki kim olunursa olunsun, ama önce üzerinde ‘bilmeden’ gelip geçilen ‘toprak’ parçasını ‘tanımak’la ișe bașlanılabilecektir.
Söylemeye gerek yok ki, bütün dillerde ‘bilmek’ ve ‘tanımak’ eylemleri benzer anlamlardadır.
Onun için Ulusal Marș’ımızda ozan, tartıșmaya gerek olmayacak biçimde, ‘bilmeden’ gelip geçilen toprağı ‘tanıma’ya çağırmakta değil midir?
“Bastığın yerleri ‘ toprak’ diyerek geçme, tanı!”
Ancak bundan sonradır ki, ‘vatan’ diye tanımlanan toprak paraçası üzerinde yașayan insanların ‘tanımlanması’na sıra gelebilir.
Soru șu olsun: ‘ Türk kimdir? Türk olmanın ölçütü nedir?
Burada sözü Ahmet Taner Kıșlalı’ya bırakabiliriz.
Cumhuriyet gazetesinde , 18 Ekim 1992’de “Atatürk'e Saldırmanın Dayanılmaz Hafifliği” bașlıklı yazısı geçenlerde İlk Kurșun gazetesinde yeniden yayımlandı.
“11. yy. ile 13. yy. arasında Anadolu’ya gelen Türklerin sayısı 800 bin ile 1 milyon 300 bin arasında. Ama o sırada Anadolu’da yaşayan insanlar bunun tam on katı.
Türkler o insanlarla yalnız kan olarak değil, kültür olarak da karışmışlar. “Türk ulusu” dediğimiz şey de, ırkın değil, o ortak kültürün biraraya getirdiği toplumun adıdır.
Ege Tıp Fakültesi’nin altı yıl sürdürdüğü araştırmanın, “Anadolu Türk tipi” diye birşeyin olmadığı sonucunu vermesinin hayret edecek ne yanı var?
Kırgız da, Kazak da, Azeri de “soydaş” tır, ama bu ulusun bir parçası değildir.
Tıpkı Cezayirli ile ‘Iraklı’nın soydaş olmalarına karşın, aynı ulustan olmamaları gibi… Tıpkı Tuareg ve Berberi’lerin de, Arap olmalarına karşın, Magrip uluslarının bir parçası olmaları gibi…

İnsanları ne olduklarından çok, kendilerini ne hissettikleri önemlidir.
Özbek mi daha “biz”dendir, yoksa Güneydoğu’nun Türkçe bile bilmeyen köylü kadını mı? İstanbullu bir Ermeni’ye, Anadolu insanı mı daha yakındır, Ermenistan’daki soydaşı mı?

Tekirdağlı Yahudi, Amerika’da Türk ana-babadan doğan çocuktan daha “Türk” değil midir?
Buyurun! “Kürt milliyetçileri”ne yanıtlamaları için bir dizi soru…”
Yinelenecek olursa, ‘Arap soyu’ Kuzey Afrikanın Atlantik kıyısından Basra Körfezine değin yaygın ve baskın bir ‘soy’ dur.
‘Türk soyu’ da ünlü sözle ‘Adriyatik’ten Çin Seddi’ne’ kadar yaygın ve baskındır.
Ancak Fas, Cezayir, Tunus, Libya, Mısır, Suriye, Irak ve Arap emirlikleri ayrı ayrı ‘ulus’lardır.
Onları ‘ulus’ yapan ‘vatan’ları olduğu kadar ‘devlet’leridir de.
O nedenle; bütün bu uluslar, aynı soydan geliyor olsalar bile, ancak uluslararası kurumlar tarafından ‘tanınan’ devletlerin ‘ulus’u olabilirler.
O nedenle de Faslı, Mısırlı, Suriyeli demek Fas Devlet-Ulusu, Mısır Devlet-Ulusu, Suriye Devlet-Ulusu’ndan olmak demektir.
‘Türk Ulusu’ da Türk soyundan gelenlerin değil ama Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin ‘yurttaș’larının olușturduğu bir ‘ulus’tur.
İçinde Türk, Kürt, Ermeni, Yahudi soyundan gelenler de vardır ama onların o soylardan gelmiș olmaları ‘Türk ulusu’ndan olmalarına engel değildir.
‘Türk soyu’ onlarca yüzyıl değișik coğrafyalarda onlarca ‘devlet’ kurmuș olabilir, ama ‘Türk ulusu’ Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kurulușuyla doğmuștur.
O nedenle bastığı yerleri ‘toprak’ diyerek geçmeyip ‘vatan’ bilen her Anadolu insanı hangi soydan geliyor olursa olsun ‘Türk’ diye tanımlanabilir.
Hatta ‘tanımlanmak’ zorundadır.
Bu ‘zor’a da ‘devlet’ denilmektedir.
Bașka her türlü ‘tanımlamak’ isteği ‘devlet zor’unun dıșına çıkmak demektir.
Ve ‘ulus yıkıcılığı’ olarak ‘tanım’lanmak durumundadır.
‘Yeni Anayasa’ içinde tasarlanan ‘ulus tanımı’na bakılarak ‘devlet’ ve ‘ulus’ yıkıcısı olup olmadığı kolaylıkla görülebilir.
Habip Hamza Erdem