Ulusal Kuvvetler

Türkiye Cumhuriyeti, yarım yüzyıl önce emperyalizme karşı kazanılan bir kurtuluş savaşı sonunda kurulmuştur. Cumhuriyetimizin temeli, tam üç yıl kan ve ateşle boğuşularak atıldı. Türk milliyetçiliğinin kaynağında bu savaşın antiemperyalist bilinci yatmaktadır. Anayasamızın önsözünde yer alan "milli mücadele ruhu" tanımı da bu anlayışı vurgulamaktadır. Mustafa Kemal'in önderlik ettiği "Kuvvayı Milliye", her sınıf ve tabakadan oluşan "millici" güçleri bir araya toplamıştı.

Bu güçler gerek batı, gerekse işbirlikçi istanbul basınında,
- Bolşevikler... Asiler... Eşkıyalar... gibi sözcüklerle suçlanmaktaydı. Çünkü gerçek "milliyetçi" güçler, emperyalizmin ordularına karşı onurlu bir savaşın kutsal cephelerinde toplanmaktaydılar. Emperyalizmin amacı, bu "milliyetçileri", Bolşeviklik, asilik ve eşkıyalık gibi kavramlarla karalamaktı.

Buraya bir nokta koyalım.

Bugün, Vietnam ve Kamboçya'da, sürdürülen savaşlar "millici" güçlerin kesin zaferleriyle sonuçlanmıştır. Kukla devlet başkanları, başkentlerini "ulusal kurtuluş kuvvetlerine" terk ederek, kaçmışlardır. Geride sadece ihanetlerinin çirkin iskeletleri kalmıştır.

İşte bu çirkin iskeletler, yarım yüzyıl önce ulusal kurtuluş savaşı verilerek kurulmuş olan Türkiye Cumhuriyeti'nde, kendilerine "milliyetçi" etiketi yapıştıranlar tarafından savunulmaktadır. Bunların bütün çabası, Vietnam ve Kamboçya'dakı "ulusal kurtuluş kuvvetlerinin komünistliğini kanıtlamaktır.

Türkiye'de sağ basın ve sağcı politikacılar, kendilerine "milliyetçi" süsü vermekten sanık oldukları gibi, siyasal konularda da alabildiğine bilgisizdirler. Vietnam ve Kamboçya'dakı savaşları anlayabilmek için en azından bu ülkelerin tarihi hakkında bilgi sahibi olunması gerekmektedir. Bu ülkelerin dünya haritasında yerlerini bile bulmaları şüpheli olan birtakım sözde yazarlar,
- TRT komünistlere, ulusal kurtuluş kuvvetleri adını takamaz, diye başlayıp bu yolla televizyon ekranı arkasında komünizm propagandası kanıtlamaya çalışmaktadırlar. Vietnam ve Kamboçya savaşları, tam anlamıyla ulusal kurtuluş savaşlarıdır. Bu savaşa her sınıf ve tabakada, çeşitli siyasal inançlara sahip insanlar katılmaktadır. Marksistler, Budistler, Katolikler, toprak sahipleri, öğrenciler ve köylüler, yurt topraklarını hep birlikte Amerikan Silahlı Kuvvetlerine ve kukla hükümetlere karşı savunmaktadırlar. Kamboçya'da, ulusal kurtuluş savaşının önderi Norodom Sihanuk ise, ülkesindeki soyluluğun simgesi bir feodal prenstir.
- Ben Marksist değilim. Budistim, diyen Sihanuk, bizim yerli antikomünistlerimizin hışmından kendisini kurtaramamıştır.

Yakın tarihimizde Sultan Vahdettin ve Damat Ferit, Vietnam'da kukla Saygon hükümetinin başkanı Van Tiyö ve Mareşal Lon Nol, aynı siyasal çizginin birbirlerini tamamlayan halkalarıdır. Yunanistan'da Albay Papadopulos, Şili'de General Pinochet, aynı ihanetlerin kimlik kartlarını taşımaktadır. Bizim tarihimizdeki "İstanbul hükümeti", Vietnam'da "Saygon hükümeti"nin elli yıl önceki benzeridir.

Kurtuluş Savaşımızdaki Bolşeviklik, asilik ve eşkıyalık, bugün hemen hemen aynı biçimde Vietnam'daki, Kamboçya'daki yurtseverler için de kullanılmaktadır.

Vatanlarını savunanlar komünist, asi ve eşkıya, saldıranlar ise böylece özgürlükçü oluyorlar.
- Komünist çeteler, kızıllar, asiler... denirse, kukla hükümetler ve saldırgan orduların barışı, demokrasiyi ve düzeni korumuş oldukları anlatılmaya çalışılacak.

Bunun içindir ki, Amerikan basını, ulusal kurtuluş kuvvetleri yerine, komünist Vietnamlı anlamına gelen "Vietkong" sözcüğünü kullanmaktadır. Bizim Amerikancılar da ulusal kurtuluş savaşlarına bu Amerikan gözlüğüyle bakmaktadırlar.

Bilmedikleri bir olay daha var:
27 Ocak 1973 tarihli Paris barış görüşmelerinde, Güney Vietnam geçici devrim hükümeti, Vietnam ulusal kurtuluş kuvvetlerinin temsilcisi olarak görüşmelere katıldı. Paris Anlaşmasının belgeleriyle ulusal kurtuluş kuvvetlerinin hukuksal varlığı, hem Amerikan hükümetince, hem de Saygon yöneticilerince kabul edilmiştir.

Vietnam'da ve Kamboçya'da emperyalizme ve işbirlikçi hükümetlere diz çöktüren ulusal kurtuluş kuvvetleri, elli yıl önce kurtuluş savaşı veren bir ülkede komünistlikle suçlanıyor. Tıpkı, elli-elli beş yıl önce "Bolşeviklik", "asilik" ve "eşkıyalık" ile suçlanan "Kuvvayı Milliyeciler gibi, Vietnam ve Kamboçya'daki yurtseverlik de Türkiye'de suç sayılıyor.

Ne denir buna?..

Sultan Vahdettin, Damat Ferit, Nemrut Mustafa, Anzavur Ahmet ve Ali Kemal bugün yaşamış olsalardı, bu "milliyetçilerden farklı mı düşünürlerdi? Mustafa Kemal,
- Mazlum milletler bir gün zalimleri yok edecektir, diyordu, Zalim devletlerin tankına, topuna, tüfeğine alkış tutanların milliyetçiliği, "Kuvvayı İnzibatiyecilik" değil de nedir acaba?..

Uğur MUMCU - Cumhuriyet, 30 Nisan 1975