YILBAȘI 2020

12 Eylül 2010 tarihinde gerçekleșen ‘büyük değișim’le ilgili kimi ‘gizli dosyalar’ üzerindeki ‘gizlilik’ bugün itibariyle kalkmıș bulunmaktadır.
Böylece on yıldır ‘devlet sırrı’ sayılan bilgilere ulașma olanağı doğmuș oldu.
Halen ABD’de yașayan eski ‘bașbakan’ ile dönemin Genel Kurmay Bașkanı arasındaki ‘Dolmabahçe Görüșmesi’nin üzerinden geçen süre ise onüç yılı geçmiș bulunmaktadır.
Genç bir araștırmacının kronolojik sıralamasına göre, 2010 yılı bașından itibaren Türkiye’de ‘safların belirginleștiği’ ve Alaca Karanlık Partisi’nin ‘suçluların telașı’ içine düștüğü görülmektedir.
O günkü ‘iktidar partisi’, özünde politik bir parti olmanın ötesinde bir ‘cemaat’ örgütlenmesi olarak özellikle ‘yabancı sermaye’nin desteğini almakta idi.
Dıș güçler, ‘iktidar kliği’nin ‘halk desteğini’ yitirdiğini gözlemledikleri için, bir yandan yeni ‘politik girișimleri’ desteklerken bir yandan da artık gözden çıkardıkları bu ‘eski’ kadroya yaptırabilecekleri ‘her șeyi’ yaptırtmak istemișler meğer.
2010 bahar aylarında gündeme alınan ‘anayasa değișikliği’ bunlardan en önemlisi olmuștur.
Tasarlanan değișiklikler içinde silahlı kuvvetlerle ilgili olanlar, ordunun tabandan değiștirilmesi için yeterli zaman olmadığı için, komuta kademesini ‘sindirmek’ ve ‘denetim’ altına almaya yönelik ‘ivedi’ önlemler olarak değerlendirilebilir.
Ancak bir ordu komutanı sivil mahkemenin ‘çağırı’sına uymayarak, Hükûmet ile Genel Kurmay arasındaki ‘ sözde mutabakat’ı tanımadığını göstermiștir.
Geniș kitlelerin ekonomik ‘çıkmaz’ından ‘demokratik açılım’la çıkılabileceği ileri süren ‘iktidar kliği’ne önce kendi örgütünden tepkiler gelmeye bașlamıș ve 2010 yazında partiden kopmalar bașlamıștır.
Yine bahar aylarında bașlayan ‘ișçi eylemleri’ yaz aylarında artan bir yoğunlukla devam etmiștir.
Terör eylemlerinin kırdan kente kaydırılması ise, can güvenliği konusunda ‘Hükûmet’e olan güveni tümden ortadan kaldırmıștır.
O arada, Erbil’deki konsolosluk açılıșından dönen Dıș İșleri Bakanı’nın burnu, yolda düștüğü için iki yerinden kırılmıștır.
2010 Agustos ayı Türkiye’nin son seksen yılının ‘en sıcak ayı’ olarak tarihe geçmiștir.
O nedenle tatile çıkan milletvekillerinin çoğunluğu Ankara’ya dönememișlerdir.
12 Eylül 2010’daki genel kurula, tatilden dönemeyen 50 milletvekili yerine meclis dıșındaki tüm siyasal partilerin genel bașkanları çağrılmıșlardır.
Alaca Karanlık Partisi’nden geriye kalan milletvekilleri ise genel seçimlere değin ‘bağımsız’ kalacakları üzerine yeniden ‘yemin’ ettrilmișlerdir.
Son yemine uymayanların da, ‘seçme ve seçilme haklarını’ geri dönülmez biçimde yitirecekleri ‘özel bir yasa’yla güvence altına alınmıștır.
TBMM’ndeki yeni dağılım; CHP 100, MHP 80, BDP 20, Diğer Partiler 50 (bu partiler genel bașkanları ile temsil edilmektedirler) ve 300 bağımsız milletvekili șeklinde olușmuștur.
İçișleri ve Savunma Bakanlıkları TSK’ne bırakılmıștır.
Dir Mengir Fırat ile Beșir Atalay İmralı’ya atanarak on yıl dönmemek üzere ‘açılım’ üzerine çalıșmakla görevlendirilmișlerdir.
Davutoğlu ‘Daimi Erbil Bașkonsolosluğu’ görevine atanmıștır.
Cemil Çiçek ve Bekir Bozdağ Yozgat Üniversitesi Hukuk Fakültesi kantininde,, Burhanettin Kuzu da Hakkari-Oxford Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi ‘Koyunculuk’ bölümünde görevlendirilmișlerdir.
Suat Muat ile Çelik Melik gibiler de, benzer biçimde, emekliliklerine değin bırakmayacakları görevlere getirilmișlerdir.
2010 yılı yılbașı kutlamaları, Türkiye’yi ‘rekorlar kitabı’na yazdırmıștır.
Dünya Basını, yetmișbeș milyonluk bir ‘Mutlu Türk’ yumağının olușumu karșısında ‘küçük dilini yutmuș’tur.
İçinde bulunduğumuz 2020 yılı sonunda, İzmir-Erivan-Bakü hızlı treniyle Bakü’ye gitmeyi tasarlıyorum da..
Yolda ‘gizliliği kalkmıș’ belgeleri yeniden okuyacağım.

Habip Hamza Erdem