Gamze Güngörmüş Kona
Yine mi ATATÜRK...
Bilen arkadaşlara sordum, “neden bu kadar sık rüya hatta kabus görüyorum, bir mesaj mı var yoksa gidici miyim?” diye. “Yok yok, kalıcısın da biraz perhiz yap, yiyip, tumba yatak yapma, nefes alman güçleşiyor, o da zihne yeterli oksijenin gitmesine engel oluyor ve başlıyor karabasan gibi ruyalar”. Bilmem artık dalgalarını mı geçtiler benimle amma bildiğim tek şey var ben onları dinlemedim, iyi ki de böyle yapmışım. Dün gece misafirim vardı yine gecenin bir yarısı tüm haşmetiyle, sırtında pelerini, duble paça pantolonu, bir elinde sigarası, bir diğerinde aslan sütüyle. Tüm bağırtı çağırtıları ninni gibi geldi bana, dersini verip gitti “namusunu korumaya devam et” diyerek.
Sabah uyandığımda hatırlamaya çalıştım, mavi gözlünün söylediklerini :
“sen dahil, sistem dışına itildiğine inananlar, yılmasınlar, elbet sistemin onlara ihtiyaç duyacağı zaman da gelecektir”
“siyaset kanalıyla din enjeksiyonu, siyasetçinin değerini uzun vadede artırmadığı gibi dinin de kıymetini düşürüyor, siyasetçiler olmasa bu toplum ne güzel dinini yaşar”
“soygun, üç kağıt, yetim-öksüz hakkı yeme, kayırmacılık, dalkavukluk, adamcıkların adamlaşması her dönem olmuştur, adaleti yasalar yoluyla kesin caydırıcı konuma yükseltirsen bu namussuzların tozunu attırırsın”
“yargının ve üniversitelerin sistemin uygulamalarından zarar görmesini en aza indirmeye çalışın çünkü adalet ve eğitim gitti mi, toplumu kurtarmanın mümkünü yoktur”
“Köy Enstitülerini tekrar açın, onlar ‘eğiticinin eğitimi’ anlamına geliyordu, kültürel kalkınma ancak bu yolla olur”
“Kemal beye söyle, toparlasın partisini, ben yorgun argın araziden döndükten sonra demleniyordum, onlar demlenmekten araziye çıkamıyorlar”
“Turgut beye de haber gitsin bir daha benimle ilgili film yapmasın, ayıp söylemesi amma çok kötüydü yahu”
“Can’a haber uçur, bir Can’a bin can feda edilmedi, karşısına bir Tolga çıktı, ne rakıcılığımız kaldı, ne veledliğimiz”
“şimdilerde pek moda, içeri atılan kitap yazıyor, yazan yazsın ama sözüm askerlere, ‘içerideyken hatalarınızı şöyle bir gözden geçirin ve çıktığınızda kinle değil, ders alarak çıkın, yazmak öğrenmek ister, siz daha öğrenememişsiniz ki tüm tembihlerime rağmen kışlaya siyaset sokmuşsunuz’”
“içinden geçtiğimiz süreç hepimiz için öğretici olsun. Bu toprağın insanı olduğu için bir diğeriyle eşit haklara sahip ancak ideoloji ve inanç açısından farklı olan kesimleri öteki belleyip, bilmem kaçıncı sınıf vatandaş muamelesi yapma, bırak namazını kılan kılsın, başını örten örtsün, öte tarafta rakısını yudumlayan mini etekli, şuh kadının yanı başında”
“sırtını dönemin kudretlisine yaslama, bak Paşalara yaslananlar ne oldular, şimdi sen de tartışmasız kudretli siyasi erk sahiplerine yaslanma, gün gelir devran döner, zamanında sırtlarını kodes duvarlarına yaslayanlar, bir zamanlar dönemin siyasi kudretlisine sırtını yaslayanlardan hesap soruverir, sırf bir türlü engel olamadığı insani duyguların beslediği intikamcı saplantılarla”
“Tv’lere baktıkça, gazeteleri açtıkça, dergileri çevirdikçe sinirleniyorsun, biliyorum. Peki bir düşün, zamanında atılan apoletli manşetler, tv’lerde konuşan apoletli yalakası adamlar da bir diğerinin sinirine dokumuyor muydu? O halde neymiş mesele ‘herkes haddini bilecek’ ”
“bırak resimlerimi tüm resmi kurumlardan kaldırsınlar, 19 mayıslar, 23 nisanlar, 10 kasımlar, 29 ekimler kutlanmayıversin, ders kitaplarından beni tümüyle silsinler, rozetlerimi, pullarımı, posterlerimi imha etsinler, bakalım asıl bu vefa ve vicdan sahibi milletin gönlünden yok edebilecekler mi beni?
“ardımdan söylenen her şey bir tarafa, beni en çok üzen ‘dinsizdi’ denmesi, vay insafsızlar, la havle, la havle, la havle...”
“hiç bir şeye aldırma çocuk, namusunla, onurunla, şerefinle yoluna devam et. Bak beni 12 sene toprağımla buluşturmadılar, gömmediler de ne oldu, tüm toplum mühendisliğine, siyasal uygulamalara rağmen ebedi istirahatgahım değerimi bilenlerle yine dolup, taşmıyor mu?...”